Δύο εκθέσεις στην γκαλερί Αστρολάβος

Επιδερμίδα

Ο Φώτης Πεχλιβανίδης παρουσιάζει τη νέα ενότητα έργων του, με τo γνωστό, χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο πλέον προσωπικό του ύφος, που από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 φέρνει κοντά την κουλτούρα των Κόμικς με τα Εικαστικά.
Του αρέσει η παρεξήγηση μεταξύ της μεγάλης-υψηλής τέχνης και της κουλτούρας του δρόμου. Κάπου εκεί ανάμεσα θεωρεί ότι βρίσκεται κι ο ίδιος. Με έμφαση στο κινηματογραφικό close-up, τα έντονα καθαρά χρώματα της παλέτας των Pop-Art καλλιτεχνών, τις πλακάτες, τέλειες, χωρίς εναλλαγές τονικότητας επιφάνειες, στους πιο έντονους, φωτεινούς τους τόνους, αντίστοιχους του φωτεινού glam κόσμου μας, δημιουργεί αλλά και σαρκάζει τα πρότυπα της νέας εποχής. Οι απλές, καθαρές, λιτές γραμμές με τα έντονα μαύρα περιγράμματα, υπογραμμίζουν τη φόρμα και δηλώνουν τη βεβαιότητα της έκφρασης, αλλά και την (φαινομενική τουλάχιστον) βεβαιότητα του ίδιου αυτού κόσμου.
Με βασικό άξονα των έργων του τον τρόπο προσέγγισης των δύο φύλων, περιγράφει καταστάσεις στις οποίες ο πειρασμός, ο πόθος, ο έρωτας, το φλερτ, η πρόκληση, το παιχνίδι των δύο, εναλλάσσονται με μία διάθεση ωμής καταγραφής των σχέσεων στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
Η κεντρική μορφή στις εικόνες του είναι πλέον η σύγχρονη γυναίκα – προσωποποίηση ή νέο εικονογραφικό μοτίβο, στη θέση του αλλοτινού προτύπου της θηλυκής ομορφιάς, αυτού της θεάς Αφροδίτης. Είτε αναδύεται από τη θάλασσα, είτε σηκώνεται από το κρεβάτι της, θα ονομάζεται Αφροδίτη ή Luna ή οτιδήποτε άλλο, και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Εικόνες απλές, άμεσες που μας υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα του έρωτα στη ζωή μας.

Wonder Tales

Την ίδια περίοδο, στο μεσαίο επίπεδο της αίθουσας, παρουσιάζεται η ατομική έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικών κατασκευών της Έλενας Χρήστου, με τίτλο: “Wonder Tales”.
Ένα τοπίο εσωτερικού κόσμου που αποτελείται από φανταστικές φιγούρες και οργανικά σχήματα, εμπνευσμένα από τον κόσμο του ονείρου και του παραμυθιού είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της δουλειάς της νεαρής καλλιτέχνιδας. Με αφετηρία εμπειρίες και μνήμες από την παιδική ηλικία και στη συνέχεια μέσα από την μελέτη παραμυθιών, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα προσωπικό τοπίο. Μέσα σε αυτό, το φανταστικό εμπλέκεται με το πραγματικό και το συνειδητό με το υποσυνείδητο.
Για το Φρόυντ (Freud) οι μύθοι, τα παραμύθια, η λογοτεχνία και η Τέχνη, μπορούν να αναλυθούν όπως και τα όνειρα. Τα παραμύθια και οι μύθοι μιλάνε μέσα από τη γλώσσα των συμβόλων. Εκφράζουν καταπιεσμένα συναισθήματα ή ανικανοποίητες επιθυμίες που καταγράφονται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Με αφορμή τις ερμηνείες και την σκοτεινή πλευρά των παραμυθιών προσπαθεί να διηγηθεί ξανά όλ’ αυτά, με έναν προσωπικό τρόπο. Επιλέγοντας και μελετώντας κυρίως ιστορίες που έχουν πρωταγωνιστή τη γυναίκα – το νεαρό κορίτσι, όπως ‘η Κοκκινοσκουφίτσα’, ‘η Ωραία και το τέρας’, αναφέρεται στην παιδική ηλικία της γυναίκας, την σεξουαλικότητα και την σχέση της με το άλλο φύλο.
Άλλες φορές επηρεασμένη από τις ιδέες του σουρεαλισμού: ‘πραγματική λειτουργία του νου’, ‘αληθινή φωτογραφία της σκέψης’, ίχνη από μελάνι και μολύβια καταγράφονται αυτόματα πάνω στην επιφάνεια του χαρτιού θέλοντας έτσι να αποτυπώσουν το υποσυνείδητο, δημιουργώντας ένα λεξιλόγιο συμβόλων που στο σύνολό τους διηγούνται μια προσωπική ιστορία.
Μέσα από την διαδικασία της δουλείας της αναβιώνει εκείνο το παιδικό παιχνίδι όπου η πραγματικότητα βρίσκεται πίσω από παιχνίδια – σύμβολα και φανταστικές ιστορίες. Αφηρημένα σχήματα και ζωόμορφες φιγούρες λειτουργούν αλληγορικά αντικαθιστώντας έτσι την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα κάποιες φορές θελκτικό και άλλες φορές ποιο ενοχλητικό προσπαθεί να προκαλέσει αντίθετα, διφορούμενα συναισθήματα όπως εκείνα που νοιώθει κανείς μέσα στο όνειρο – εφιάλτη, στους μύθους και στα παραμύθια.