«Καλλιτέχνες που προσέφεραν την ενέργεια, την έμπνευση και το ταλέντο τους τα τελευταία χρόνια στις εικαστικές εκθέσεις στον Πύργο Μπαζαίου, είχαν δώσει ραντεβού φέτος στην επετειακή χρονιά της εικοσαετίας του Φεστιβάλ Νάξου για να δημιουργήσουν νέα έργα μέσα σε ένα κλίμα οικειότητας, φιλίας και εορταστικής διάθεσης. Η πανδημία του Covid-19 απέτρεψε τη συμμετοχή των καλλιτεχνών από το εξωτερικό δεν εμπόδισε όμως τους εγχώριους να επεκτείνουν τη δημιουργικότητα τους καλύπτοντας την απουσία.
Ο Κωστής Αντωνιάδης παρουσιάζει μια νέα θεματική ενότητα “Αν οι Εικόνες είχαν μια Ζωή να Ζήσουν”. Οκτώ βίντεο πορτρέτα σε οθόνες HD φαίνεται να υποφέρουν, να πονάνε, να δακρύζουν, να ονειρεύονται ή να ματώνουν, υποδηλώνοντας ένα βίωμα χρονικά απροσδιόριστο, με εμφανή όμως καταγωγή από την ιστορία της τέχνης και ειδικότερα τις θαυματουργές εικόνες.
Ο Ingbert Brunk εγκατεστημένος στη Νάξο εδώ και 35 χρόνια δουλεύει αποκλειστικά με το μάρμαρο. Με αφορμή την επέτειο του Φεστιβάλ ολοκλήρωσε μια ενότητα έργων με τίτλο “διάφανος χρόνος”. Την ώρα που η ανθρώπινη περιπλάνηση νοηματοδοτείται με καινούριο τρόπο και το Αιγαίο μετατρέπεται σε μία θάλασσα απώλειας και ματαίωσης, ο Μπρουνκ στοχάζεται πάνω στην ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης να δημιουργήσει μία νέα ιστορία και να υπερβεί τα υπαρξιακά της δεδομένα.
Τα φετινά έργα συνυπάρχουν με εκείνα καλλιτεχνών από προηγούμενες χρονιές (Hiroshi Egami, Anais Lelievre, Laurent Reynes, Sandor Zelenak, Saulius Valius) καθώς αυτά έχουν ενσωματωθεί δυναμικά στο χώρο. Η πολυπολιτισμική σύμπραξη οδηγεί ουσιαστικά σε ένα πολύμορφο πλουραλιστικό αποτέλεσμα, πολύτιμο απόσταγμα τέχνης, που διαποτίζει σταγόνα σταγόνα, χρόνο με το χρόνο, το έμψυχο και το άψυχο χαράζοντας τη μνήμη.»
