Κείμενο: Κατερίνα Μόσχου [ΕΑΤpetit]
Το αβοκάντο είναι το υλικό που ανθίζει εδώ και αρκετά χρόνια στις μοντέρνες, αλλά όχι μόνο, κουζίνες λόγω της πλούσιας γεύσης και βουτυράτης υφής του. Χρησιμοποιείται σε σαλάτες, ορεκτικά και κυρίως γεύματα μιας και το αβοκάντο μαζί με άλλα υλικά μπορούν να δημιουργήσουν πεντανόστιμα πιάτα και λόγω της διαδεδομένης χρήσης του θα το βρεις στα περισσότερα supermarket και μανάβικα.
Θεωρώ απίθανο να μην έχεις δοκιμάσει το συγκεκριμένο φρούτο. Ξέρω, ίσως έχεις μπερδευτεί μιας και η γαστρονομική του χρήση σε αλμυρές παρασκευές ίσως οδηγεί το μυαλό σου στην άποψη ότι το αβοκάντο συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα των λαχανικών. Η πραγματικότητα όμως είναι πως, αν και άγλυκο, το αβοκάντο συγκαταλέγεται στα φρούτα και συγκεκριμένα στην οικογένεια των μούρων, αφού θεωρείται φρούτο που περιέχει ένα σαρκώδη σπόρο. Αν και έχει μικρή ομοιότητα με άλλα μούρα, η ύπαρξη του σαρκώδους και όχι σκληρού ενδοκαρπίου (κουκούτσι) είναι ο καθοριστικός παράγοντας που το ταξινομεί ως μούρο.
Η ιστορία του αβοκάντο αναφέρει πως πρωτοεμφανίστηκε στο μακρινό Μεξικό, όπου οι ντόπιοι ξεκίνησαν να το καταναλώνουν πριν χιλιάδες χρόνια. Οι Αζτέκοι, αρχαία μεσοαμερικάνικη φυλή, πίστευαν πως αυτό το φρούτο παρείχε ενέργεια και δύναμη σε όποιον το κατανάλωνε, γι’ αυτό και ήταν πολύ δημοφιλές. Επίσης, ο δέκατος τέταρτος μήνας του ημερολογίου της φυλής των Μάγια, επίσης μεσοαμερικάνικη φυλή, αντιπροσωπεύεται από το αβοκάντο όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα αφού θεωρούσαν τόσο δέντρο όσο και τους καρπούς του ιερά. Από θρησκευτικής σκοπιάς, οι Μάγια πίστευαν στη μετενσάρκωση και θεωρούσαν ότι οι σημαντικοί άνθρωποι της φυλής τους μπορούσαν να επιστρέψουν ως κάποιο οπωροφόρο δέντρο, με το αβοκάντο, όντας ιερό, να είναι ένα από αυτά.
Αυτό δικαιολογεί και το γεγονός πως στη σαρκοφάγο ενός από τους πιο σημαντικούς ηγέτες της φυλής των Μάγια, του K’inich Janaab Pakal, απεικονίζονται κοντινοί συγγενείς δίπλα σε κάποιο ιερό δέντρο, με το αβοκάντο να είναι πρωταγωνιστής σε μια εξ’ αυτών.
Για την ιστορία, ο K’inich Janaab Pakal ήταν βασιλιάς της φυλής των Μάγια στην περιοχή Palenque για 68 χρόνια, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον ηγέτη. Με την πάροδο του χρόνου, το αβοκάντο έγινε γνωστό και ξεκίνησε να καλλιεργείται τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια Αμερική και με τη βοήθεια των Ισπανών εξερευνητών, το αβοκάντο διέσχισε τον Ατλαντικό τον 16ο αιώνα για να εξαπλωθεί στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το αβοκάντο είναι ένα νόστιμο και θρεπτικό φρούτο που αξίζει να το προσθέσεις στις διατροφικές σου συνήθειες μιας και, εκτός των άλλων, περιέχει βιταμίνη C και Ε, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, κάλιο και ωφέλιμα λιπαρά που βοηθούν στη ρύθμιση της καλής χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων. Παρακάτω θα διαβάσεις μια εύκολη πρόταση για πρωινό με ψωμί από δίκοκκο σιτάρι ολικής άλεσης, φρέσκο αβοκάντο και σωταρισμένα πλευρώτους.
Προετοιμασία 10 λεπτά, μερίδες 1-2
Υλικά
2 φέτες ψωμιού
1 ώριμο αβοκάντο
250gr-300gr φρέσκα μανιτάρια πλευρώτους
2 σκελίδες σκόρδου
80-100ml ελαιόλαδο
50ml μηλόξυδο (προεραιτικά)
Αλάτι, αποξηραμένο θυμάρι
Λίγες σταγόνες χυμού από ένα φρέσκο λεμόνι
1κς σχοινόπρασο
1/2κγ σουσάμι και μαυροκούκι
Εκτέλεση
Καθαρίζω τα μανιτάρια με μια νωπή πετσέτα ή με χαρτί κουζίνας και τα κόβω σε μέτρια κομμάτια.
Καθαρίζω και ψιλοκόβω τις σκελίδες σκόρδου.
Πλένω και ψιλοκόβω το σχοινόπρασο.
Τοποθετώ ένα αντικολλητικό πάνω σε δυνατή φωτιά και, αφού κάψει, προσθέτω τα μανιτάρια και το ελαιόλαδο και σωτάρω για 2-3 λεπτά.
Ταυτόχρονα προσθέτω το ψιλοκομμένο σκόρδο, αλάτι και θυμάρι. Αν θέλω σβήνω με λίγο μηλόξυδο. Μόλις είναι έτοιμα τα μανιτάρια τα απομακρύνω από την εστία.
Παράλληλα, ψήνω τις φέτες ψωμιού στην γκριλιέρα ή φρυγανιέρα.
Κόβω το ώριμο αβοκάντο στη μέση και αφαιρώ τη σάρκα του με ένα κουτάλι.
Μοιράζω το αβοκάντο στις δύο φέτες ψωμιού και το απλώνω.
Ρίχνω λίγο αλάτι και μερικές σταγόνες από φρέσκο λεμόνι (αυτό το θέλω για τη γεύση αλλά και για να μη μαυρίσει).
Στη συνέχεια, μοιράζω τα μανιτάρια στις δύο φέτες ψωμιού με το αβοκάντο.
Πασπαλίζω με σχοινόπρασο, σουσάμι και λίγο μαυροκούκι. Σερβίρω και απολαμβάνω!
