Μετά τη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του έργου «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη και θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου, στο Olvio Theater, η παράσταση συνεχίζει την πορεία της για δεύτερη συνεχή χρονιά, από τις 12 Οκτωβρίου.
Το έργο του Λουντέμη αποτελεί αναμφισβήτητα ραψωδία αναστάσιμη των ανθρώπων που αγωνίζονται για ν’ αλλάξει ο κόσμος. Η «πένα» του έχει αμεσότητα, λυρισμό, δύναμη και ρεαλισμό. Όπως ο ίδιος υποστήριζε, δεν τον ενδιέφερε η Τέχνη για την τέχνη, αλλά η κατάδειξη της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και της ανάγκης να καταργηθεί η ταξική ανισότητα… «Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;»
Κάτοικοι της οδού Αβύσσου, στον αριθμό μηδέν και κεντρικά πρόσωπα αυτής της φρίκης, ο Γιώργης και ο Παναής. Άγρια θεριά, αμετανόητοι κομμουνιστές, δε χάνουν την ελπίδα τους για ζωή και ελευθερία. Στο έργο αυτό ο Λουντέμης γράφει για τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, τις οποίες και ο ίδιος έχει ζήσει ως πολιτικός κρατούμενος στη Μακρόνησο. Γράφει, για να καταγγείλει, για να αναδείξει από τη μια μεριά το αίσχος της Μακρονήσου, την ωμότητα και βιαιότητα των βασανιστηρίων – «όταν ο θάνατος γίνεται εύκολος, η ζωή γίνεται δύσκολη» – και από την άλλη να αναδείξει τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των ανθρώπων. Η Μακρόνησος, στο έργο του Λουντέμη, δεν είναι απλά ένα κολαστήριο. Είναι γέννημα – θρέμμα του συστήματος, που προκειμένου να διασφαλίσει τη διαιώνισή του, δε διστάζει να στήνει Μακρονήσια.
