Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Τελευταία εικοσιτετράωρα στο κλεινόν άστυ και όσο εσύ ετοιμάζεις την βαλίτσα σου για τις διακοπές ή προετοιμάζεις την ψυχική και σωματική σου ξεκούραση παραμένοντας σε μια Αθήνα που όταν αδειάζει γίνεται η πιο όμορφη πόλη του σύμπαντος (υπερβάλω λες; ε δεν πειράζει μου αρέσουν οι υπερβολές), σου βρήκα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διασκευή του τραγουδιού «Θαλασσινοί» a.k.a «Ναυτάκι Συριανό» του Γιώργου Ζαμπέτα. Η διασκευή ανήκει στον Ιωσήφ Πρίντεζη και είναι μέρος του project “mitosis”, ένα project που έχει ως κεντρικό του άξονα την αναγέννηση της μουσικής.
Mitosis? Γκουγλάρω ασυνείδητα τον όρο και ξαφνικά βρίσκομαι ανάμεσα σε επιστημονικά άρθρα για τη γενετική διεργασία της μίτωσης τα οποία γράφουν: «Ως μίτωση χαρακτηρίζεται η διαδικασία διχοτόμησης του κυτταρικού πυρήνα στα ευκαρυωτικά κύτταρα. Πριν από την έναρξη της μίτωσης έχει προηγηθεί η αντιγραφή του DNA και συνεπώς ο διπλασιασμός της γενετικής πληροφορίας.….». Μονολογώ πως πρέπει να έχω κάνει κάποιο λάθος και επιστρέφω στο κανάλι του στο YouTube για να δω πως στις λεπτομέρειες της περιγραφής ο ίδιος μιλάει για το ίδιο φαινόμενο και τις ηχητικές μεταλλάξεις που επιχειρεί, ώστε να γεννηθεί μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή των τραγουδιών που πειράζει. Έτσι λοιπόν ως ηχητική μίτωση ορίζεται η διαδικασία διχοτόμησης του κυτταρικού μουσικού πυρήνα, με σκοπό τον διπλασιασμό της ηχητικής πληροφορίας, κρατώντας ως μαγιά το μελωδικό DNA του αρχικού.
Πατάω play και η ακουστική σειρά εμφάνισης «ηλεκτρική κιθάρα – ακουστική κιθάρα – σαξόφωνο», με έχει κάνει να αναρωτιέμαι για την ρότα που έχει επιλέξει να πάρει. Σε λίγα δευτερόλεπτα η γλυκιά μελωδική χροιά του Ιωσήφ συνδιαλέγεται με swing και jazz ήχους, οι οποίοι ακουμπούν στην πρωτότυπη σύνθεση, τοποθετώντας τη στη πλώρη ενός καϊκιού που βρίσκει αδιάκοπα τους δρόμους του πάνω στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου. Προειδοποιώ πως ο ρυθμός θα σας κολλήσει, θα τραγουδάτε στους διαδρόμους του γραφείου και θα σπάτε τα νεύρα στους συναδέλφους που διακαώς περιμένουν τις ημέρες να περάσουν. Επίσης δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και το clip του κομματιού το οποίο με έκανε να γελάσω πολύ, παρουσιάζοντάς μας την ιστορία ενός Συριανού υποψήφιου γαμπρού, δυο φίλων που συναγωνίζονται στις γκάφες κι ενός κοριτσιού που όλο αργεί. Το clip γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στο νησί της Σύρου, ενώ εγώ ακόμα είμαι σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα(!).
Όσο όμως γκρίνιαζω, η αυτόματη αναπαραγωγή της λίστας με βάζει για τα καλά στον κόσμο της ηχητικής μίτωσης του Ιωσήφ Πρίντεζη. Μέσα σε αυτόν θα βρείτε τη «Νύχτα» της Αφροδίτης Μάνου και «Λίγα γαρούφαλα» του Μάνου Λοΐζου και του Ναζίμ Χικμέτ, καθώς και άλλες διασκευές, που το λιγότερο μπορώ να τις χαρακτηρίσω ως άρτιες και καθόλα ευφάνταστες. Τελειώνοντας είμαι σίγουρη πως θα έχετε μπει σε ένα τριπάκι σκέψης για το πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι όλη η μουσική συνθήκη, η οποία έχει καταγραφεί στο dna μας. Και επειδή αυτές οι συζητήσεις είναι ωραία να γίνονται με παρέα, καλέστε τους φίλους στο μπαλκόνι, δυναμώστε την ένταση και απολαύστε τα μοναδικά ηχοτοπία που αναγεννά ο Ιωσήφ Πρίντεζης.
Ο Ιωσήφ Πρίντεζης είναι γέννημα – θρέμμα Συριανός, ιδρυτής και μέλος των ΝΤΠ., του μακροβιότερου συγκρότηματος της ελληνικής επαρχίας και των Βίων Παράλληλων ενός crossover σχήματος με τον στιχουργό και ράπερ Χρήστο Πακιώτη (Ογδόντα4).
Τον τελευταίο καιρό ετοιμάζει την πρώτη κυκλοφορία των “Νήσων Τέκνα“, ενός νησιώτικου project με τον Χιώτη Πάρι Ξυνταριανό – Τσιροπινά και παράλληλα συλλέγει στίχους και γράφει μουσικές για την πρώτη του σόλο κυκλοφορία.
