«Προθέσεις, θέσεις και αντιθέσεις» έβαλε ως τίτλο της συνάντησης για συζήτηση ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, το απόγευμα της Πέμπτης 4 Ιουνίου, στο «Σχολείον της Αθήνας-Ειρήνη Παπά», τον χώρο που στεγάζει τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης παρουσιάζοντας το καλοκαιρινό πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου και όπως είπε κι ο ίδιος γνωρίζοντας ότι «θα ‘ναι ένας δύσκολος χειμώνας», αποκάλυψε ένα μεγάλο και χαρμόσυνο νέο, λέγοντας ότι: «Το Εθνικό Θέατρο θα έχει μια σκηνή, θερινή 1.200 θέσεων». Πρόκειται για το νέο θερινό θέατρο, με χορηγία του Ιδρύματος Λάτση, στον χώρο του «Σχολείου», στην Πειραιώς 52. Η ξενάγηση υπό το φως του σχεδόν γεμάτου φεγγαριού έγινε από τον ίδιο, σε ένα «τοπίο» προς το παρόν όπως είπε και ο ίδιος “under construction”, όμως τέλη Ιουλίου πρόκειται να ‘ναι έτοιμο, ώστε και οι παραστάσεις «Πέρσες»του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, μετά την Επίδαυρο, να εγκαινιάσουν το νέο θέατρο. Οι μέχρι τώρα κατασκευές και οι κερκίδες του ήδη έχουν οριοθετήσει τον χώρο, δίνοντας πλήρη εικόνα για το πού θα βρίσκονται οι θεατές και η σκηνή, σε ένα ιδιαίτερα επιβλητικό βιομηχανικό χώρο γεμάτο ατμόσφαιρα. Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό ο Δημήτρης Λιγνάδης μάς ξενάγησε στο νέο αυτό ανοιχτό θέατρο που θα μείνει όπως είπε κληρονομιά στο Εθνικό Θέατρο και θα μπορεί να νοικιαστεί και από άλλους παραγωγούς.
Πριν την αποκάλυψη όμως του πολλά υποσχόμενου θεάτρου, μάς ενημέρωσε για τις καλοκαιρινές παραγωγές στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και την προσπάθειά τους να πραγματοποιηθούν και αλλού. Επεσήμανε τη δύσκολη κατάσταση λόγω του ιού, με τους Πέρσες και τις προετοιμασίες υπό πρωτόγνωρες συνθήκες, αφού λόγω των μέτρων ασφαλείας πρέπει να κρατούνται αποστάσεις στις πρόβες. Μια «τραγελαφική», όπως είπε ο ίδιος εικόνα, αφού είναι δύσκολο το «μην πλησιάζεστε» στις πρόβες με τον οδηγό σκηνής να συνετίζει οποιαδήποτε μικρότερη απόσταση ανάμεσα στους ηθοποιούς από την επιτρεπόμενη.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε στον νέο θεσμό του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα, ένας πολιτισμός» και τη συμμετοχή του Εθνικού Θεάτρου στις δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους: Με πολύ μεγάλη χαρά ο θεσμός αυτός συνέπεσε στην επιθυμία του από την αρχή που ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση στο «να υπάρχει μια εξακτίνωση, όχι μόνο του Εθνικού, αλλά και άλλων φορέων στους αρχαιολογικούς χώρους», τονίζοντας ότι η συμφιλίωση με τους αρχαιολογικούς χώρους, κάποια κείμενα που θα είναι in situ ακουσμένα σαν να είναι ο φυσικός τους χώρος, θα είναι ένα σημαντικό πράγμα «που πολύ σωστά το ΥΠΠΟΑ σκοπεύει να το θωρακίσει και να το συνεχίσει σε βάθος χρόνου».
Αναλυτικότερα για τις δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, με παραγωγές που θα εκχυθούν μέσα στην επικράτεια της Αθήνας και την ευρύτερη επικράτεια της Αττικής ανακοίνωσε τρεις site specific παραγωγές, οι οποίες θα ανέβουν κάτω από το φως της ημέρας, χωρίς τεχνικές παρεμβάσεις:
Πρόκειται για τα «Σπουδαία ερείπια, Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών (16ος – 19ος)» κι έχει θέμα τις εμπειρίες από τους περιηγητές στην Ελλάδα του 16ου -19ου αιώνα σε σκηνοθεσία της Νατάσσας Τριανταφύλλη, την «Αθηναίων Πολιτεία», η οποία δεν έχει να κάνει με το έργο του Αριστοτέλη αλλά αφορά κάποια πεζά κείμενα από τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον Πλούταρχο και άλλους που μιλάνε για το πώς οδηγηθήκαμε στην αθηναϊκή δημοκρατία, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου και τέλος το έργο Γεώργιου Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου» στα αγγλικά και σε σκηνοθεσία Δανάης Ρούσσου.
Ανάμεσα στα ερωτήματα της συζήτησης απάντησε και για τις παραγωγές που διακόπηκαν λόγω covid-19, και για τις οποίες διατύπωσε ότι η πρόθεση είναι να ανέβουν και από ηθικής άποψης αλλά και από πρακτικής, αφού είναι έτοιμες και έχουν πληρωθεί. Όταν η συζήτηση έφτασε στη δυσκολία των ημερών αναφορά έγινε για την όπως αποκάλεσε ο Δημήτρης Λιγνάδης «αυτονόητη προσπάθεια» του να προσλάβει για τις παραγωγές όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα, διατυπώνοντας ότι φυσικά και δε σώζεται η παρτίδα.
Στην επόμενη μέρα το Εθνικό Θέατρο, όπως ανέφερε ο καλλιτεχνικός διευθυντής σε πληθυντικό αριθμό: «θα αρχίσουμε να ξαναχτίζουμε όσα γκρεμίστηκαν», συνεχίζει με Πέρσες, Λυσιστράτη, Σπουδαία ερείπια σε ένα περίεργο καλοκαίρι κι έναν δύσκολο χειμώνα που είναι μπροστά, μαζί όμως με ένα ανοιχτό θέατρο στα σκαριά που ίσως όσο του επιτρέψουν οι συνθήκες να φέρει κάτι νέο στην «κοινωνία» του θεάτρου.
