-765967.jpg)
8 Μαΐου 2013. Θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Η σορός του Λευτέρη Βογιατζή εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα στο χώρο της σκηνής εν μέσω των σκηνικών του «Θερμοκηπίου». Φίλοι και συνεργάτες πλησιάζουν τον σκηνοθέτη για να του απευθύνουν ένα τελευταίο αντίο. Ο κόσμος του ελληνικού θεάτρου έχει χάσει -οριστικά και αμετάκλητα- ένα σπουδαίο θεατράνθρωπο.
14 Ιανουαρίου 2014. Οχτώ μήνες αργότερα η «τρικυμία» έχει πια κοπάσει. Η βαριά ατμόσφαιρα φανερώνει πως το κενό που άφησε ο Λευτέρης Βογιατζής βρίσκεται ακόμα σε στάδιο επούλωσης. Το επί 20 χρόνια «καταφύγιο» του σκηνοθέτη ανοίγει ξανά τις πόρτες του με νέα επιγραφή. «Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής» διαβάζουμε και προχωρούμε στη Νέα Σκηνή (που εξακολουθεί να είναι ντυμένη με το σκηνικό του Θερμοκηπίου). Εκεί θα σηκωνόταν ξανά η αυλαία. Με νέο όνομα αλλά παρακαταθήκη το όραμα του δημιουργού του, το θέατρο ανοίγει ξανά τις πόρτες του με διετές καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
«[…] πρέπει ν’ αγκαλιάσουμε την προσπάθεια της καθόλα άξιας συντρόφου του Ειρήνης Λεβίδη, ώστε το θέατρο αυτό να μη μείνει απλά ως μουσειακό είδος, ούτε να ευτελιστεί από τυχάρπαστους θιάσους, αλλά να γίνει κοιτίδα ζωντανής παρουσίας ταλαντούχων παλαιών και κυρίως νέων καλλιτεχνών του τόπου. Δεν έχουμε πολλούς Λευτέρηδες όπως δεν είχαμε παλιότερα πολλούς Κάρολους για να αφήσουμε το έργο τους να εξελιχθεί σε πρόχειρη εκκρεμότητα» δηλώνει ο κ. Μένης Κουμανταρέας μέσω της κας. Ειρήνης Λεβίδη που διαβάζει την επιστολή του.
Με φωνή που πότε φανερώνει συγκίνηση και πότε ελπίδα για τη νέα εποχή που πρόκειται να διανύσει το θέατρο, η κα. Λεβίδη ανακοινώνει τη θέσπιση Βραβείου Σκηνοθεσίας «Λευτέρης Βογιατζής» σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων. Η επιτροπή των Georges Banu, Ελένη Βαροπούλου, Stephanie Carp, Ties Lehman, Γιώργου Λούκου, Χλόη Ομπολένσκι και Γιάννη Χουβαρδά θα βραβεύει ανά δύο χρόνια τον καλύτερο Ευρωπαίο σκηνοθέτη με έπαθλο 30.000 ευρώ, το οποίο θα περιλαμβάνει την αμοιβή του βραβευμένου σκηνοθέτη, καθώς και τα έξοδα παραγωγής μίας παράστασής του στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής. «Με τον τρόπο αυτόν “οι ελπίδες” του σύγχρονου θεάτρου, θα διαχέονται κι από εδώ, το μικρό θεατράκι της υποβαθμισμένης Κυψέλης» συνεχίζει και περνά στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του θεάτρου.
Το «ατίθασο και αγαπητό παιδί του Λευτέρη» Νίκος Κουρής και η «μεγάλη του ελπίδα» Μάκης Παπαδημητρίου θα ανέβουν πρώτοι στη σκηνή του θεάτρου με το έργο «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη Δευτερότριτα από τέλη Φεβρουαρίου/ αρχές Μαρτίου. Την παράσταση θα πλαισιώνει έκθεση φωτογραφίας και ψηφιακού υλικού του θεατρικού έργου «Με δύναμη από την Κηφισιά» που ανέβηκε πριν από 19 χρόνια. Την ίδια περίπου περίοδο, Πέμπτες – Παρασκευές & Κυριακές του Μαρτίου, η σκηνή θα φιλοξενήσει και το «Κορίτσι που έπεσε στο πηγάδι», μια παράσταση της ομάδας Kursk. Για τις Τετάρτες βρίσκεται υπό συζήτηση ένα πρόγραμμα ειδικών εκδηλώσεων που θα ανακοινωθούν σύντομα, ενώ παράλληλα γίνονται και συζητήσεις με τον Γιώργο Λούκο για μία μορφή σύμπραξης με το Φεστιβάλ Αθηνών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες του ’14.
Η 12η Οκτωβρίου 2014, ημέρα των γενεθλίων του, θα σημάνει την έναρξη του πρώτου τριμήνου της θεατρικής περιόδου 2015-2016. Στην οδό Κυκλάδων θα φιλοξενηθεί ένα θεατρικό «κουτί» κατασκευασμένο από το Γιάννη Κόκκο, η Γαλλίδα ηθοποιός Valerie Dreville, ένας μονόλογο του Αργύρη Πανταζάρα από τον «Ακατανόμαστο» του Μπέκετ σε σκηνοθεσία και σκηνογραφία του ίδιου, πιθανότατα το «Σύσσημο» του Νίκου Παναγιωτόπουλου σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακκάλα, καθώς και το «Ο ουρανός κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη με την Ρένη Πιττακή· μία κατάθεση στην μνήμη του Λευτέρη.
Τέλος, στο δεύτερο τρίμηνο της θεατρικής περιόδου θα δούμε τον «Φαέθωνα» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά, το «Nothing for Νothing» του Γιώργου Διαλεγμένου σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, το «Κάτω απ’ το δέρμα μου ένας άλλος» του Μιχάλη Βιρβιδάκη σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη και «Το 7ο ρούχο» της Ευγενίας Φακίνου από το Δημήτρη Μαυρίκιο. Παράλληλα με τις παραστάσεις, το θέατρο ετοιμάζει και αναλύσεις, αναγνώσεις κειμένων κι εκθέσεις σκηνικών, υλικών και σχεδίων του Λευτέρη Βογιατζή.
Ας ευχηθούμε λοιπόν, το θεατράκι της Οδού Κυκλάδων να παρασύρει ξανά ηθοποιούς και κοινό τιμώντας το έργο του δημιουργού του και κρατώντας ζωντανό το «σπίτι» του διατηρώντας ακμαία τη μνήμη του στις καρδιές μας.
