Ένα εκτενές, χαοτικό, απολαυστικό έργο που αναδεικνύει την έφεση του Ντόιτς στην συγγραφή βιβλίων τα οποία, παρά τις προφανείς απαιτήσεις που έχουν λόγω της ίδιας τους της θεματικής, μπορούν να διαβαστούν από ένα ευρύτερο σκεπτόμενο αναγνωστικό κοινό και όχι αποκλειστικά από ειδικούς. Κριτική από τον Κωστή Καλογρούλη.
