«Στέλνω φιλί στο γαϊδουράκι μας, τη Νικολέτα. Γιατί άναψε μια σπίθα μεταξύ μας!» ήταν τα λόγια του Νικόλα Κολοβού, του ταλαντούχου μικρομηκά, παλιού γνώριμου του Φεστιβάλ, που ζει και εργάζεται στη Σουηδία και ανακηρύχθηκε ο μεγάλος νικητής του φετινού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αφού απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο για την τρυφερή ταινία του «Το Σύκο». «Μου λείπει η γαϊδούρα μου!», είπε με το γνωστό του χιούμορ, στο βιντεάκι που έστειλε από τη Σουηδία στους διοργανωτές καθώς ήταν η πρώτη φορά που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στη Δράμα.
Ο Νικόλας Κολοβός έκανε ιδιαίτερη μνεία στον πρωταγωνιστή του, τον Κώστα Λάσκο, «έναν πολύ κουλ παππού», όπως είπε, «που του άλλαξα τα φώτα του ανθρώπου». Ο ήρωας ζει τη δική του οδύσσεια για να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της ετοιμοθάνατης γυναίκας του η οποία ζητά απλώς ένα σύκο: τραυματίζει το πόδι του, πέφτει στο ποτάμι, τον δαγκώνει ένα φίδι κι όλα αυτά για χάρη της αγάπης. «Μου λείπει η Δράμα, μου λείπουν τα κορίτσια της Δράμας και αυτή η πικάντικη σαλάτα με το καρότο και το λάχανο», είπε νοσταλγικά ο σκηνοθέτης αποσπώντας θερμά χειροκροτήματα από το κοινό.
Στιγμιότυπο από την ταινία «Σύκο» του Νικόλα Κολοβού
Τον Αργυρό Λέοντα, αλλά και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής απέσπασε άλλος ένας παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ, ο Γαβριήλ Τζάφκας, Έλληνας του εξωτερικού κι αυτός, αφού τα τελευταία χρόνια ζει στη Δανία: εκεί γύρισε τον «Euroman», μια ταινία για έναν Ευρωπαίο γιάπη, ένα γκολντεν μπόι, που ξαφνικά διαπιστώνει πως ο υλιστικός παράδεισος στον οποίο ζούσε καταρρέει. Ένα διεισδυτικότατο σχόλιο, όχι μόνο για την ελληνική κρίση αλλά και για την οικονομική ύφεση που πλήττει πολλές ευρωπαϊκές χώρες με οικονομία σαφώς πιο εύρωστη από αυτήν της Ελλάδας.
Στιγμιότυπο από την ταινία «Euroman» του Γαβριήλ Τζάφκα
Η τελετή έναρξης ξεκίνησε με τον παρουσιαστή Βασίλη Τερζόπουλο να ανεβαίνει στη σκηνή καβάλα σε ένα ποδήλατο, σε αρμονία με τη φετινή εικαστική επιλογή της αφίσας του φεστιβάλ. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Αντώνης Παπαδόπουλος είπε χαρακτηριστικά: «Πριν δύο μήνες δεν ήταν καν σίγουρο πως αυτό το φεστιβάλ θα γινόταν. Κι αν δεν μου είχε δώσει τη διαβεβαίωσή του ο δήμαρχος Χριστόδουλος Μαμσάκος, μάλλον αυτό το Φεστιβάλ θα γινόταν εθελοντικά. Αλλά τελικά κάναμε ένα αξιοπρεπέστατο φεστιβάλ, κι ας έγινε με το 1/3 του μπάτζετ του». Ο Α.Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στο κύρος που προσδίδει στη διοργάνωση το νέο label από τη Fipresci που φέτος για πρώτη φορά απένειμε το δικό της βραβείο στο φεστιβάλ ξεκινώντας έτσι μια γόνιμη συνεργασία. Αξίζει να σημειωθεί πως η Fipresci είναι πολύ επιλεκτική στην επιλογή των φεστιβάλ παγκοσμίως.
Ο παρουσιαστής της τελετή λήξης, Βασίλης Τερζόπουλος
Ο κ. Πάτισον, μέλος της επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου, δήλωσε εντυπωσιασμένος με τη συμμετοχή του κόσμου στο ελληνικό πρόγραμμα. «Μου δίνει ελπίδα», είπε προσθέτοντας πως «πάει καιρός που είδα 57 ταινίες σε μια εβδομάδα!» Συγκινητική ήταν η στιγμή που ο καλλιτεχνικός διευθυντής τίμησε για την 30χρονη προσφορά της στο Φεστιβάλ την Ρίτσα Καβάκα «τη Θεά του Φεστιβάλ μας».
Ο Δήμαρχος κ.Μαμσάκος δεσμεύτηκε να στηρίζει τη διοργάνωση με όλες του τις δυνάμεις, και υπογράμμισε πως «παρά τις δύσκολες συνθήκες, το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε χωρίς να τραυματίσει την αξιοπιστία του και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του». Η Βαρβάρα Δούκα, μιλώντας για τα παιδιά που συμμετείχαν στο εργαστήριο Pitching του Φεστιβάλ Δράμας, υπογράμμισε πως σινεμά δεν είναι μόνο να έχεις μια καλή ιδέα. «Σινεμά είναι κυρίως οι άνθρωποι». Γέλια σκόρπισε το βιντεάκι του Ολλανδού σκηνοθέτη της ταινίας «Shipwreck» Μόργκαν Νίμπε, ο οποίος ευχαρίστησε την κριτική επιτροπή του Διεθνούς χορεύοντας στους ρυθμούς της μουσικής που μόλις είχε γράψει.
Ο Παναγιώτης Φαφούτης παρέλαβε την τιμητική διάκριση πρωτότυπης μουσικής για την ταινία του «Joanna». Η Ρομάνα Λόμπατς, σε άψογα ελληνικά, αφιέρωσε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας που κέρδισε για την ταινία «4 Μαρτίου» στην χώρα της, την Ουκρανία, που όπως είπε συγκινημένη, περνάει πολύ δύσκολα.
Ο Γιάννης Ζιόγκας παραλαμβάνοντας το βραβείο κινουμένων σχεδίων για το «Ethnophobia», είπε πως η υλοποίηση της ταινίας ήταν «ένα μεγάλο βασανιστήριο», ενώ ο Θανάσης Νεοφώτιστος (περσινός μεγάλος νικητής του φεστιβάλ), ευχαρίστησε για το βραβείο Ντοκιμαντέρ που απέσπασε ο «Πωγωνίσκος» του λέγοντας: «Χαίρομαι που αγαπήσατε τα παππούδια μου».
Η Ιφιγένεια Κοτσώνη, σκηνοθέτρια της οικολογικής μετα-αποκαλυπτικής ταινίας «Ο σπόρος», δεν σταματούσε να ανεβοκατεβαίνει από τη σκηνή συλλέγοντας τιμητικές διακρίσεις ενώ ο Στέλιος Καμμίτσης, με το βραβείο Τώνια Μαρκετάκη για την «Κατηφόρα» του, είπε πως είναι καιρός πια να μιλάμε πιο ανοιχτά γι’ αυτά τα θέματα (σ.σ. της ομοφυλοφιλίας).
«Η καλλιτεχνική πράξη είναι άμυνα. Ξορκίζει το κακό», είπε ο Αχιλλέας Κυριακίδης, διαβάζοντας το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του ελληνικού διαγωνιστικού. Οι κινηματογραφιστές δίνουν «μια νικηφόρα μάχη σε έναν ανηλεή πόλεμο», τόνισε, και δεν παράλειψε να αναφερθεί στην έλλειψη «συμμάχων», (βλέπε Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και ΕΡΤ), αλλά και στην «απαράδεκτη κατάργηση του ανταποδοτικού τέλους». Ο παραγωγός Νίκος Σέκερης, μέλος της κριτικής επιτροπής επεσήμανε πως φέτος το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ήταν απών από το Φεστιβάλ.
Ο Νίκος Καβουκίδης, απονέμοντας το βραβείο φωτογραφίας, αποκάλυψε στους μικρομηκάδες πως ο ίδιος κέρδισε το πρώτο βραβείο του μετά από 17 χρόνια. «Δεν έχει σημασία αν δεν βραβευτείτε», υπογράμμισε. «Αυτό που μετρά είναι να μην σταματήσετε να κάνετε ταινίες – με τίποτα!».
