Ραούλ

“Καλημέρα, καλησπέρα, Θα ήθελα σήμερα, σε αυτή τη σελίδα να μην σας αφηγηθώ την ιστορία του Ραούλ. Μου επιτρέπετε; Περισσότερο θα ήθελα, όταν έρθει η ώρα, ένα βράδυ κατά προτίμηση, να σας εκφράσω την επιθυμία μου να χορέψω ελεύθερα, να λαχταράω να μιλήσω, να γκρεμίσω τους τοίχους, να τρέξω να βοηθήσω, να κάνω τα σκοινιά να τρίξουν, να καλπάσω με χέρια και πόδια, να κοιμηθώ όρθιος αλλά καλά ξαπλωμένος, να γνωρίσω σπάνια θηρία που δεν πρέπει κανείς να συναναστρέφεται, να σκυλοβρίσω την ωραία μουσική, να ελευθερώσω το αστέρι, να χαστουκίσω τις κακές μου σκέψεις… Με λίγα λόγια, θα ήθελα, όταν έρθει η στιγμή, να μοιραστώ…αυτή τη στιγμή που θα έρθει. Με εσάς, έτσι απλά. Συμφωνείτε;  Θα ήθελα το βράδυ αυτό να σας αφήσω στη σκιά, στις θέσεις σας, και να προβάλω στα πρόσωπά σας, σαν άνεμος που μαστιγώνει το εύθραυστο σκηνικό μου (εύθραυστο, παρότι φαίνεται γερό και στιβαρό)τις τροχαλίες του, τα βαρίδια του, τους προβολείς, τους μηχανισμούς του, τα στραπατσαρισμένα αντικείμενα και τα διάφορα υφάσματα… Με παρακολουθείτε;”

Έτσι ξεκινάει ο James Thiérrée την επιστολή του προς το κοινό, προσκαλώντας το να παρακολουθήσει την νέα του παράσταση, Ραούλ. Σόουμαν, ακροβάτης, σχοινοβάτης, μάγος, μίμος και χορευτής, ο 36χρονος καλλιτέχνης μας καλεί σε ένα ξεχωριστό θέαμα, στο οποίο συνδυάζει τις παραπάνω τεχνικές, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα, που μαγεύει θεατές κάθε ηλικίας. Στην παράσταση αυτή, που είναι η τέταρτη της ομάδας του, La Compagnie du Hanneton, εμφανίζεται για πρώτη φορά μόνος στη σκηνή και μας διηγείται την ιστορία του Ραούλ, ενός ναυαγού, που ως άλλος Ροβινσώνας Κρούσος ζει μονάχος στην καλύβα του. Όμως επιστρέφοντας μια μέρα σε αυτήν τη βρίσκει κατειλημμένη από κάποιον άλλον. Συμβαίνει πράγματι αυτό ή η απόλυτη μοναξιά του έχει αρχίσει να δημιουργεί φανταστικές εικόνες;

Στο σκοτεινό αλλά διασκεδαστικό παραμύθι του James Thiérrée συμμετέχουν αλλόκοτα πλάσματα, όπως ένα τεράστιο σκελετωμένο πουλί, ένας μεταλλικός σκορπιός, ένα επίπεδο ψάρι, ένας υπερμεγέθης ελέφαντας (όλα σχεδιασμένα και κατασκευασμένα από τη μητέρα του, Victoria Chaplin). Πλάσματα τα οποία συντελούν στη δημιουργία μιας σουρεαλιστικής ατμόσφαιρας, καθώς συνυπάρχουν με «συνηθισμένα» αντικείμενα, όπως μία πολυθρόνα και ένα γραμμόφωνο. Ο Thiérrée κρύβεται κάθε τόσο σε ένα σημείο της σκηνής, για να εμφανιστεί δευτερόλεπτα αργότερα, μεταμφιεσμένος σε κάτι εντελώς διαφορετικό, σε κάποιο άλλο σημείο του οπτικού πεδίου των θεατών. Στη σκηνή βρίσκεται και μία ξύλινη παλιά σκάλα, πάνω στην οποία ο James Thiérr

e;e εκτελεί μια αξιομνημόνευτη σκηνή με ακροβατικά που θα μπορούσε να συγκριθεί με αθλητική παρουσίαση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η παράσταση κλείνει με τον Thiérrée να πετάει πάνω από τις πρώτες σειρές θεατών, αποθεώνοντας το μαγικό αυτό θέαμα.

Η παράσταση είναι κατάλληλη και για παιδιά από 8 ετών.