Που είναι;

Η Μικρή Πόρτα συνεχίζει , για δεύτερη χρονιά, την παρουσίαση έργων που να απευθύνονται στη βρεφική ηλικία (από 1 – 4 ετών), μια νέα δραστηριότητα του θιάσου που εγκαινιάστηκε  το 2010, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, με το έργο «έλα , έλα». Η Μικρή Πόρτα το αφιερώνει σε όλες τις μητέρες.

Tι έχει ανάγκη πάνω απ’ όλα ένα πολύ μικρό παιδί; Τη μαμά του. Κι όταν λείπει η μαμά , έστω  και για λίγο ,  ο χρόνος φαίνεται ατέλειωτος. Η απουσία της μπορεί να είναι οδυνηρή,  η αναζήτησή της να προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Πού είναι τώρα η μαμά; Πού είναι; Μήπως είναι κάπου κρυμμένη και με βλέπει; Όταν τη φωνάζω δε με ακούει επειδή είναι αλλού; Η κάνει πως δε με ακούει; Με τις λίγες λέξεις που έχει μάθει το παιδί μιλάει  στη μαμά του σα να είναι παρούσα. Μιλάει σε μια αόρατη μαμά. Τη χαϊδεύει, την παρακαλάει, τη γαργαλάει ,  της θυμώνει μέχρι  και την κλωτσάει. Στην προσπάθεια του να την ξαναβρεί υποδύεται το ρόλο της . Γίνεται το ίδιο μαμά. Μαμά τρυφερή, προστατευτική, αλλά  και αρκετά αυστηρή και …καταπιεστική. Για να αντιμετωπίσει  την ανησυχία και την ανυπομονησία του το παιδί εφευρίσκει διάφορα παιχνίδια. Τρελά παιχνίδια που θα εντυπωσίαζαν τη μαμά αν ήταν εκεί για να τα δει. Και  τα μαξιλάρια που έχει γύρω του γίνονται κρυψώνες,  βουνά, νησάκια, μουσικά όργανα. Γίνονται ακόμη και … μαμά.