Ο Δημήτρης Καραντζάς είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς του θεάτρου της ελληνικής αλλά και της διεθνούς σκηνής. Σε αυτό το podcast στο ελculture μιλάμε για τις ευτυχείς θεατρικές συναντήσεις, για «Θεατρικά ευτυχήματα» δηλαδή, που τον καθόρισαν ως καλλιτέχνη: από τη γοητεία που του άσκησε το θέατρο στα χρόνια της εφηβείας του και τη σχολή του «Εμπρός», όπου φοίτησε, τους δασκάλους του, τον Τάσο Μπαντή, την Άννα Μακράκη, την Αννέζα Παπαδοπούλου μέχρι την κατάκτηση των μεγάλων σκηνών, του Εθνικού, της Επιδαύρου, της Αβινιόν, τις συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες του θεάτρου.
Μέσα από τη συζήτηση αναδεικνύονται ο τρόπος με τον οποίο βίωσε αυτές τις εμπειρίες, αλλά και η εποχή που γέννησε τον καλλιτέχνη: οι θεσμοί, ο ρόλος τους, ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει, μετακινείται, εκπαιδεύεται το κοινό μέσα από τις επιλογές μεγάλων οργανισμών και μεγάλων σκηνών. Και, βεβαίως, δεν θα μπορούσε να λείπει από την κουβέντα και η αναφορά στο θέατρο «Προσκήνιο», το νέο μεγάλο βήμα στη διαδρομή του, αυτήν την επιστροφή σε ό,τι τον είχε συγκινήσει στο θέατρο καθώς ανακάλυπτε τις εστίες του ελεύθερου επιχορηγούμενου θεάτρου ως έφηβος.
«Τι είναι μοντέρνο στο θέατρο σήμερα;»
«Δεν έχω ιδέα», απαντάει. «Θα έλεγα τους νέους ανθρώπους και ό,τι αυτοί/αυτές μπορεί να φέρουν. Έχω ανάγκη να εκπλαγώ από ένα πιο νέο μυαλό, που έχει άλλα ερεθίσματα και αυτά τα ερεθίσματα θα τα κάνει κάτι άλλο, που μπορεί να με εκπλήξει και να με τροφοδοτήσει δημιουργικά».
