Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που πρώτη συνέντευξη του χρόνου είναι αυτή των Τurboflow 3000, με αφορμή το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο «ΟΥΦΟ», το οποίο κυκλοφόρησε από την Veego Records στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, ωστόσο είναι ένα άλμπουμ που θα αφήσει χαρακτηριστικά το σημάδι του στο μουσικό 2024!
Οι Τurboflow προσγειώθηκαν στα κεντρικά του Local Music Alert τον Ιούνιο που μας πέρασε με το single τους «Φράουλες», το οποίο με κέντρισε από την πρώτη στιγμή για την πρωτότυπη παραγωγή του αλλά πρωτίστως για τον στίχο «Έλα και χόρεψε με αυτό το φόρεμα το θαλασσί που σου ταιριάζει όπως οι φράουλες με πατισέρι». Προφανώς δεν είναι κάτι βαθυστόχαστο αλλά είναι τόσο αληθινό αφενός και αφετέρου τόσο ποιοτικό γιατί επιλέγουν την δυσκολία της πατισερί αντί για την ευκολία της σαντιγί. Θα μπορούσαν να γράψουν πιο εύκολα «όπως οι φράουλες με σαντιγί» για να μπορέσει ο ακροατής να ταυτιστεί άμεσα χωρίς να έχει γνώσεις ζαχαροπλαστικής ή μια μάνα που είχε την συνταγή της πατισερί από τον τόμο του Τσελεμεντέ εικόνισμα. Τι τα θέλετε; Οι ταυτίσεις που με κάνουν να δένομαι με καλλιτέχνες είναι συνήθως τόσο περίεργες!
Περίμενα ανυπόμονα λοιπόν να δω τι άλλο ηχητικά και στιχουργικά μπορούν να δώσουν οι Τουρμποφλό, όπως μου αρέσει να τους λέω. Και ΜΠΟΥΜ! Σκάει το «ΟΥΦΟ»! Κάπου εδώ βρίσκω άλλη μια ταύτιση με τον τίτλο, είτε γιατί τις περισσότερες μέρες του χρόνου πιστεύω πως είμαι εξωγήινη που λέει και ο ΛΕΞ, είτε γιατί αυτές τις λίγες υπόλοιπες είναι όλοι οι άλλοι! Synths, μπάσα, breaks και ρίμες. Σύγχρονες ρίμες που παρουσιάζουν την ψυχοσύνθεση του μέσου τριαντάρη. Ίσως και λιγότερο. Ίσως και περισσότερο. Ίσως και αυτό το «δυναμικό κοινό» 15-45 που λέμε στην Ελλάδα του σήμερα. Τα κομμάτια είναι όλα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, σα να συμφωνούν μεταξύ τους ότι διαφωνούν, αλλά όλα έχουν μια φοβερή φωτιά μέσα τους. Αγάπησα εκτός από τις «Φράουλες», τον “Jack Kerouac” την «Γάτα Κεραυνό» (Pan Pan τα σέβη μου για ακόμη μια φορά) και το «Μια μέρα στα κύματα» με την απαλή ερμηνεία της Ολίνας και τους υπέροχους στίχους της που κατάφεραν να κάνουν το σκληρό χαρακτήρα του «ΟΥΦΟ» να σπάσει και μου άρεσε πάρα πολύ!
Στις επόμενες γραμμές λοιπόν έκανα μια σύντομη κουβέντα με τους Τurboflow 3000 για την Αθήνα, την σεζόν στην Ελλάδα και για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε το μαύρο του συνειδητού μας.
Ειιι γιο Turboflow! Πόσες φορές την ημέρα νιώθετε σαν ΟΥΦΟ σε αυτή τη γη της απραξίας;
Στην γη της απραξίας, σε αυτή που η μαφία κυβερνά, μάλλον έχει γίνει μονόδρομος το να είσαι ένα ΟΥΦΟ.
”Jack Kerouac”, το κομμάτι θα μπορούσε να είναι το soundtrack για το μυθιστόρημα «Οι αλήτες του Ντάρμα»; Γιατί δώσατε το όνομα του μυθιστοριογράφου στο κομμάτι σας;
Λόγω του βιβλίου του Κέρουακ “On the Road”, που μας βγήκε σαν έκφραση στο γράψιμο και μιας και οι στίχοι έχουν την αίσθηση της διαφυγής, αποφασίσαμε να το ονομάσουμε έτσι.
«Σεζόν στην Ελλάδα μ@#$%»! Ένας στίχος, μια φράση, χίλια συναισθήματα! Ωστόσο πώς καταφέρατε να το κάνετε όχι απλά να μοιάζει με τέχνη αλλά να είναι τέχνη;
Όλοι μας στους Turboflow έχουμε γράψει και συνεχίζουμε να γράφουμε αρκετά χιλιόμετρα στην εστίαση, οπότε το στιχουργικό θέμα μας είναι οικείο. Το ίδιο ισχύει και για την Sci-Fi. Άρα καταλήξαμε σε ένα οργισμένο, θλιμμένο και ίσως λυτρωτικό στίχο. Όλα αυτά τα συναισθήματα δεν είναι τέχνη τελικά;
Φυσικά και είναι! Η πιο ατόφια μορφή της!
Ξυπνάτε το βράδυ για να καταγράψετε κάποιο στίχο ή μια μελωδία που σας έσκασε στο μυαλό;
Κοίτα, επειδή όλοι μας μένουμε σε διαμερίσματα, σε πολυκατοικίες, πολλές φορές έρχονται ιδέες μέσα στη νύχτα, αλλά κάνουμε την απαραίτητη υπομονή και τα πιάνουμε όλα το επόμενο πρωί… δεν φταίνε και σε τίποτα οι γείτονες!
Το άλμπουμ γράφτηκε καλοκαίρι; Δύσκολα τα καλοκαίρια στην Αθήνα; Ή είναι δύσκολη η Αθήνα γενικότερα;
Είναι δύσκολη η Αθήνα γενικότερα, απλά το καλοκαίρι, με τον καύσωνα και τα «αρώματα» γίνεται πολύ δυσκολότερη η πίστα!
Έχετε φανταστεί καθόλου ένα 24ωρο για «Τότε που λένε πως θα είμαστε οκ, τότε που θα είμαστε εντάξει»; Ποιο συναίσθημα θα θέλατε να σας κατακλύζει;
Από τις ωραιότερες ερωτήσεις που μας έχουν κάνει… ίσως χρειάζεται μια ξεχωριστή συζήτηση από μόνη της! Παρ’ όλα αυτά διαλέγουμε δυο συναισθήματα: πραγματική αγάπη και γαλήνη.
Ο «μουσικός αχταρμάς» σας, όπως τον αποκαλείται, ποιες επιρροές κρύβει μέσα του;
Λοιπόν…αισθητική 90s uk rave, κιθάρες Jack White & Gang Of Four, rap breaks, reggae μπάσα, synth pop, punk feelings. Κι έρχονται κι άλλα!
Συνήθως πώς μαζεύεστε για να γράψετε; Έχετε ένα συγκεκριμένο μέρος που ξέρετε ότι θα βρεθείτε ούτως ή άλλως, ή το προγραμματίζετε;
Κυρίως στο home studio του Deezy ξεκινάει το production, μετά μαζευόμαστε και κάνουμε brainstorming για να γράψουμε όργανα και στίχους, μετά πάνε όλα στον Primal για να τα κάνει πιο spicy!
Είναι ωραία τα όνειρα που έχουν το «δικ@ τ@ σχήμα»; Μας παρακινούν να αλλάξουμε το μαύρο του συνειδητού μας;
Για να αλλάξουμε το μαύρο του συνειδητού μας, πρέπει τα όνειρα μας να έχουν ανθρώπους ή και ζωάκια που ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας και μας υπενθυμίζουν πως αξίζουμε κι ας μην μας το ‘πάνε, κι ας χτυπιόμαστε, κι ας ζοριζόμαστε, στο τέλος σηκωνόμαστε κοιταζόμαστε, και στηριζόμαστε ο ένας πάνω στον άλλον για να περάσουμε άλλο ένα εμπόδιο με χαμόγελο.
