Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Λένε πως η ποίηση και οι στίχοι που την απαρτίζουν, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που με το πέρασμα του χρόνου αναγεννάτε και θεριεύει. Και μέσω αυτής και εμείς, διαβάζοντας ή τραγουδώντας τη. Δεν έχω καταλήξει αν μας αναγεννά αυτή ή αν την αναγεννάμε εμείς, βουτώντας μέσα στους ίδιους στίχους της, σε διαφορετικές ηλικιακές μας εκφάνσεις, έχοντας εμπλουτίσει τις ζωές μας με βιώματα που δίνουν μια διαφορετική χροιά, μια διαφορετική σημασία και ένα διαφορετικό χρώμα σε κάθε της λέξη.
Αφορμή αυτών των σκέψεων στάθηκε το όνομα του Σταύρου Σιόλα και η τελευταία του κυκλοφορία με τίτλο «Η Δική Μας Σειρά». Το κομμάτι τελείωσε βάζοντας με σε μια διαδικασία σκέψης πολλαπλών επιπέδων ενώ ταυτόχρονα ο αλγόριθμος με πήγε αυτόματα στο κομμάτι «Της Άρνης το Νερό». Το υπέροχο αυτό κομμάτι του Σταύρου Σιόλα που είχε νικήσει το 2006, στην επανέναρξη -σχεδόν- του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Και για να συμπληρωθεί το παζλ του συλλογισμού μου φυσικά και δεν το άκουσα με τον ίδιο τρόπο δεκαέξι χρόνια μετά.
Ο Σταύρος Σιόλας μεγάλωσε στο Γκάζι και αρχικά γράφτηκε σε μια δραματική σχολή με την παρότρυνση μιας φιλολόγου του, η οποία είχε παρατηρήσει την καλλιτεχνική του τάση. Παιδί μοναχικό, του άρεσε να ντύνεται με μαύρα και να περνάει απαρατήρητος. Η πρώτη του απόπειρα για το Εθνικό Θέατρο δεν πήγε όσο καλά θα ήθελε, αφού στις εισαγωγικές εξετάσεις δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη. Προετοιμάστηκε για έναν χρόνο και πέρασε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν όπου και φοίτησε από το 1995-1998.
Διαβάζοντας κάποιος το βιογραφικό του θεωρεί πως το θέατρο προϋπήρχε της μουσικής στη ζωή του, ωστόσο η μουσική ήταν πάντα μέσα σε όλη τη δημιουργική διαδρομή του προσωπικού του ψαξίματος. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες και το 2002 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Μια Ήσυχη Μέρα», μέσα από το οποίο ξεχώρισε ο «Γεροπλάτανος». Το 2006 έρχεται το «νικητήριο νερό», το 2010 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Στα Μισά της Νύχτας» και ακολουθούν τα «Διόδια», ο «Χρόνος Ερωτικός» και το εξαιρετικό (και ίσως το πιο αγαπημένο μου) «Φωνές Θιάσου».
Με αφορμή το νέο του τραγούδι «Η Δική Μας Σειρά» μίλησα μαζί του για την προσωπική και κοινωνική ενδυνάμωση, τον κατάλληλο χρόνο και τον αυθορμητισμό του κατά την διαδικασία της δημιουργίας.
Δυναμικό, εξομολογητικό, ευαίσθητο, το νέο single «Η Δική Μας Σειρά», μας ταρακουνάει και μας κάνει να σκεφτούμε. Πες μου λίγα λόγια για το νέο αυτό τραγούδι.
Ναι, είναι το πιο αιχμηρό τραγούδι που έχω τραγουδήσει μετά το «Μια Ήσυχη Μέρα» του πρώτου μου ομότιτλου δίσκου. Μόλις διάβασα το στίχο και κυρίως τη φράση «αυτοί που μας κεράσαν θα μας πιούνε» τον θεώρησα αρκετά ευρηματικό και πρωτότυπο κι αποφάσισα να τον μελοποιήσω, κι έτσι προέκυψε το «Η Δική Μας Σειρά».
«Η Δική Μας Σειρά». Είναι μια φράση προσωπικής και κοινωνικής ενδυνάμωσης;
Ναι, όταν συνειδητοποιείς ότι κοντεύει και η δική σου σειρά να σε εκμεταλλευτούν τότε είναι και η δική σου σειρά να αντιδράσεις.
Πώς θα μπορούσε να υπάρξει ένας κύκλος δύναμης, για τον εαυτό μας αλλά και για τον συνάνθρωπο, μέσα στον οποίο θα γεμίζαμε τις «μπαταρίες» κοινωνικής συνδιαλλαγής μας;
Αν το έλυνα εγώ αυτό θα ήμουν διασημότερος γι’ αυτό παρά για τα τραγούδια μου. Νομίζω όμως πως τα κλειδιά είναι η αυτογνωσία, η αυτοεκτίμηση, η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη.
«….τον ίσκιο μου πατάω με μανία….»: Ερμηνεύω τον στίχο και σκέφτομαι πως οι σκιές που κρύβουμε όλοι μέσα μας, καταλήγουν πολλές φορές να είναι αυτοκαταστροφικές. Καταφέρνει κανείς κάποια στιγμή να αποτινάξει τους φόβους που φωλιάζουν μέσα του;
Θα πρέπει να τους γνωρίσει πρώτα, κάτι διόλου εύκολο και μετά θαρραλέα να τους αντιμετωπίσει. Είναι μια δια βίου διαδικασία χωρίς εγγυήσεις και λίγοι από μας γνωρίζουν τη σημασία της και την επιχειρούν.
Υπάρχει ο σωστός χρόνος;
Υπάρχει ο σωστός χρόνος αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε ούτε να τον γνωρίζουμε ούτε να τον επιλέξουμε, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να τον περιμένουμε!
Έχει έρθει η δική σου σειρά για …. (συμπλήρωσε την φράση).
Έχει έρθει η δική μου σειρά να δρομολογήσω όλα όσα ως τώρα παρέμεναν σχέδια και περίμεναν καρτερικά τα άλλα σχέδια να ολοκληρωθούν.
Εφόσον η τέχνη της υποκριτικής προϋπήρχε της μουσικής στη ζωή σου, ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να ασχοληθείς με τη δεύτερη;
Μπορεί να σπούδασα πρώτα θέατρο, αλλά ξεκίνησα να τραγουδάω και να γράφω τραγούδια πολύ νωρίτερα οπότε δε θα έλεγα ότι το θέατρο προηγήθηκε. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο ήμουν σε μια φάση «ψαξίματος», ήθελα να βρω τον εαυτό μου μέσα στην τέχνη και το θέατρο ήταν η πρώτη μου απόπειρα, αποτέλεσε δηλαδή την έναρξη της καλλιτεχνικής μου αναζήτησης.
Μεγάλωσες σε μια από τις πιο κεντρικές γειτονιές της Αθήνας, το Γκάζι. Ωστόσο μουσικά μας συστήθηκες με ένα μοιρολόι. Πώς έφτασες στη δημιουργία ενός τόσο παραδοσιακού ήχου ζώντας σε ένα τόσο αστικό περιβάλλον;
Δε γράφω γι’ αυτά που ζω αλλά γι’ αυτά που ονειρεύομαι. Ζώντας σε ένα αστικό περιβάλλον αυτό που μου έλειπε ήταν η επαφή μου με την ελληνική φύση και ενός πιο παραδοσιακού τρόπου ζωής που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη ρίζα του πολιτισμού μας. Αυτή τη ρίζα κρύβει μέσα της η παραδοσιακή μουσική γι’ αυτό και μας συγκινεί με τρόπο μυστηριακό.
Θαυμάζω πολύ την ύπαρξη αυτής της ετερόκλητης δημιουργικότητας σε όλο το φάσμα της δουλειάς σου. Άλλο ακούμε στο κομμάτι «Της Άρνης το Νερό», άλλο από τα «Διόδια», ενώ ανακαλύπτουμε έναν εντελώς άλλο κόσμο στον δίσκο «Φωνές Θιάσου». Είναι μαθηματικά υπολογισμένη ή τόσο αυθόρμητη που δημιουργεί μια μοναδική πορεία;
Δεν υπάρχει τίποτα υπολογισμένο από μέρους μου. Μου επιτρέπω την ελευθερία να εξερευνήσω οτιδήποτε μου προκαλεί το ενδιαφέρον και να κινηθώ ανάλογα με το ερέθισμα που προκάλεσε την έμπνευση μου. Το τελευταίο τραγούδι που έγραψα ανήκει στο φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής.
Το επερχόμενο ομότιτλο album «Η Δική Πολλές Σειρά», σε συνθέσεις δικές σου και στίχους του Ηλία Μάστορη, εμπεριέχει πολλές και σπουδαίες συνεργασίες. Σε ποιους μουσικούς δρόμους θα κινηθεί ;
Οι μελωδικές γραμμές των τραγουδιών του δίσκου θα έλεγα ότι κινούνται σε έντεχνους λαϊκο-παραδοσιακούς δρόμους ενορχηστρωμένους όμως τολμηρά με αναφορές από την κρητική μουσική παράδοση μέχρι το swing και την πεντατονική ποπ.
