Η συμμετοχή του Αλέξανδρου Αποστολάκη με το animation “The gullible kiss of Mr.Patokos” επελέγη από την κριτική επιτροπή των Hong Kong International Mobile Film Awards και κέρδισε το εισιτήριο για Hong Kong, όπου θα διαγωνιστεί για την πρώτη θέση, μαζί με τους νικητές ακόμα 11 χωρών. Το ελculture.gr συνάντησε τον νεαρό animator και μίλησε μαζί του για το έργο του, την αγάπη του για το animation και τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό shoot_it.
ελculture: Ποιο είναι το μήνυμα της ταινίας “The gullible kiss of Mr. Patokos“, υπάρχουν κάποιοι συμβολισμοί; Τι είχες εσύ στο μυαλό σου όταν το έφτιαχνες, ανεξαρτήτως από το πώς το προσλαμβάνει ο καθένας μας εν τέλει;
Α.Α: Δεν θα έλεγα ότι υπήρξε η πρόθεση να περάσω κάποιο μήνυμα, αν κι αυτό γίνεται αναπόφευκτα. Ήταν περισσότερο μια μορφή έκφρασης· αναφέρομαι στη φάση του storyboard, όχι κατά την εμψύχωσή της. Η φύση της ταινίας ειναι καθαρά συμβολική και όλα τα στοιχεία που την αποτέλουν πέρασαν αυθόρμητα στο χαρτί. Αργότερα, καθώς η εμψύχωση είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, παρατήρησα για πρώτη φορά ότι ο συμβολισμός, σε οποιαδήποτε μορφή ελεύθερης έκφρασης, είναι κάτι παραπάνω από αυτό που και ο ίδιος ο εκφραστής αντιλαμβάνεται. Η ιστορία πραγματεύεται τον έρωτα και την αυτοπροβολή μας στους ανθρώπους γύρω μας.
Η αφίσα του animation “The gullible kiss of Mr.Patokos”
ελc: Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το animation; Τι είναι αυτό που σε αγγίζει σε αυτή τη μορφή τέχνης;
Α.Α: H πρώτη μου επαφή ήταν στην σχολή όπου με την πρώτη δοκιμή, με το πρώτο σχέδιο που έβαλα σε κίνηση, συγκλονίστηκα. Το λέει η ίδια η λέξη, animation=εμψύχωση· το να βλέπεις ένα σχέδιο να ζωντανεύει με τα μάτια σου μετά από μια διαδικασία υπολογιστικού σχεδιασμού, είναι μια εμπειρία που, αν και κουραστική, θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω, τουλάχιστον για μένα, εθιστική.
ελc: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες animation;
Α.Α: Όπως οι περισσότεροι που ασχολούνται με το αντικείμενο, αγαπάω τα Γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια και γενικότερα τη σχεδιαστική τους κουλτούρα, όπως επίσης και τα Κορεάτικα. Αναφέρω αυτές τις δύο χώρες γιατί το animation εκεί είναι κατι τόσο διαδεδομένο, όσο στη δική μας κοινωνία ειναι οι κινηματογραφικές ταινίες. Φυσικά υπάρχουν και στον υπόλοιπο κόσμο έργα που θαυμάζω και ξεχωρίζω. Κάποιοι από τους καλλιτέχνες που θαυμάζω είναι οι Kazuto Makazawa, Hayao Miyazaki, Sylvain Chomet, και ο Tomasz Baginski. Φυσικά αν είχα χρόνο και χώρο θα σας έδινα μια λίστα σε πάπυρο. Το animation είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία, που για να πραγματωθεί συνήθως απαιτεί ομαδική δουλειά, μόνο και μόνο για το σχεδιαστικό κομμάτι, και αναφέροντας αυτούς τους θρύλους αδικώ πολλούς ακόμα.
Στιγμιότυπο από το μικρού μήκους animation “The gullible kiss of Mr. Patokos”
ελc: Πώς βλέπεις την τέχνη του animation στην Ελλάδα;
Α.Α: Σίγουρα τα τελευταία χρόνια ο κόσμος που ασχολείται με αυτό έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο – και ως θεατές και ως animators. Η Ελλάδα περνάει μια δοκιμασία που επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα μέσα της. Έχουν γίνει αξιόλογα έργα σίγουρα, έπονται κι άλλα, αλλά από τη διεθνή σκηνή (ταινίες μεγάλου μήκους) απέχουμε. Βέβαια στην underground σκηνή και στον πειραματικό κινηματογράφο, που για μένα προσωπικά έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο.
ελc: Τι τεχνικές χρησιμοποίησες για τη δημιουργία της ταινίας; Ποιες ήταν οι δυσκολίες και τι σου βγήκε πιο εύκολα, ενώ ίσως δεν το περίμενες;
Α.Α: Ηταν η πρώτη μου ταινία, οπότε αποφάσισα να την κάνω με τον παραδοσιακό τρόπο – στο χαρτί με φωτοτράπεζα, όπως κάναν οι παλιοί, κλάσικ τεχνική, δηλαδή καρέ καρέ. Τα ψηφιακά μέσα μπήκαν μετά στο post production, αλλά και οι μουσικοί πέραν του sound design χρησιμοποίησαν αναλογικά μέσα. Όσον αφορά τις δυσκολίες, όπως λέει και η γνωστή φράση «κάθε αρχή και δύσκολη», πόσω μάλλον όταν είναι το πρώτο ταινιάκι. Όσο το έργο προχωρούσε όμως γινόταν και πιο εύκολο, μπήκε το νερό στο αυλάκι.
Στιγμιότυπο από το μικρού μήκους animation “The gullible kiss of Mr. Patokos”
ελc: Μόλις διακρίθηκες μεταξύ όλων των ελληνικών συμμετοχών στον διαγωνισμό shoot it και θα ταξιδέψεις στο Χονγκ Κονγκ για να διαγωνιστείς σε διεθνές επίπεδο. Ποια πιστεύεις ότι είναι η σημασία αυτών των διαγωνισμών και για ποιο πράγμα ανυπομονείς περισσότερο από το ταξίδι σου στο Χονγκ Κονγκ;
Α.Α: Καταρχάς μόνο ότι θα βρεθώ στο Χονγκ Κονγκ είναι κάτι για το οποίο ανυπομονώ! Πέραν αυτού, ανυπομονώ για τις ταινίες που θα δω από τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους και για το ότι θα συναντήσω μια διεθνή κοινότητα ενός χώρου που με ενδιαφέρει. Διαγωνισμοί σαν κι αυτόν είναι σημαντικοί για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που νιώθουμε ότι μας εκφράζει, όχι μόνο στο χώρο του animation, αλλά γενικότερα στον χώρο του κινηματογράφου. Χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα.
ελc: Τι εύχεσαι για το μέλλον;
Α.Α: Υγεία αγάπη και δύναμη σε όποιον διάβασε μέχρι έδω, αν πω σε όλους δεν θα πιάσει.
