Ήταν μια παράσταση που θυμόμαστε όλοι. Στο θέατρο Θησείον, εμείς οι θεατές αντικρυστά καθισμένοι και ο Αργύρης Ξάφης με τρίγωνο και καπέλο αρλεκίνου μας καλωσόριζε σε μια παράσταση που έγινε επιτυχία από το κοινό που τη λάτρεψε, την είδε και την ξανάδε και μια από τις καλύτερες στιγμές του Θωμά Μοσχόπουλου. Ήταν το 2012 όταν ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η ομάδα Επτάρχεια, σε έναν άδειο χώρο παρά μόνο με τα ελάχιστα, έφτιαξαν μια παράσταση αστεία και συγκινητική, βλάσφημη και με βιτριολικό χιούμορ. Ήταν μια αξεπέραστη στιγμή δημιουργίας ταλέντου και δημιουργικότητας, σκηνικής ευφυίας και κωμικών ανακλαστικών. Τραγωδία και κωμωδία, σάτιρα και πολιτική πράξη και μαζί το καυστικό σχόλιο του Ντάριο Φο για την εξουσία, την καθολική εκκλησία, τον κλήρο και την ανθρώπινη φύση. Η παράσταση ανέβηκε σύμφωνα με τη σκηνική οδηγία του Ντάριο Φο, χωρίς κοστούμια, σκηνικά και φωτισμούς.
Ο Ντάριο Φο, το 1969 παρουσίασε για πρώτη φορά το Μίστερο Μπούφο, ένα θεατρικό έργο μονολόγων βασισμένο στη μείξη μεσαιωνικών έργων και τοπικών προβλημάτων. Είχε επιτυχία και έκανε 5.000 παραστάσεις ακόμα και σε γήπεδα. Ο Μίστερο Μπούφο επηρέασε πολλούς νέους ηθοποιούς και συγγραφείς: μπορεί να θεωρηθεί σαν η ιδρυτική στιγμή αυτού που οι Ιταλοί αποκαλούν αφηγηματικό θέατρο teatro di narrazione, ένα είδος θεάτρου στο οποίο δεν υπάρχουν ηθοποιοί που παίζουν ένα δραματικό ρόλο, ένα θέατρο παρόμοιο με το λαϊκό παραμύθι.
Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Θωμάς Μοσχόπουλος.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Μιχελή.
Παίζουν: Άννα Καλαϊτζίδου, Άννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου.
https://www.youtube.com/watch?v=Bg1UY5ba7RA&feature=youtu.be&fbclid=IwAR1kEH5l1Y3woH6u2ay8LjGXiXmTUvfjP5NfIq4xcMViEj1dXVe08jguHdE
