Η ταινία «Λίμνη Φάλκον» της Σαρλότ Λεμπόν παρουσιάζεται από τις 4 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους.
Ο 14χρονος Γάλλος Μπαστιάν κι η οικογένειά του περνούν το καλοκαίρι στη Λίμνη Φάλκον, στο Κεμπέκ, στο σπίτι μιας στενής τους φίλης. Η 16χρονη κόρη της, Κλοέ, εξωστρεφής και τολμηρή, γοητεύει τον Μπαστιάν, όμως μοιάζει να ενδιαφέρεται για μεγαλύτερα αγόρια προκαλώντας τη ζήλεια του. Σιγά-σιγά, ωστόσο, αρχίζει να του ανοίγεται και να τον μυεί στον κόσμο της: τον κόσμο της λίμνης που, όπως ισχυρίζεται, κρύβει μέσα της ένα φάντασμα. Για να κερδίσει την εύνοιά της ο Μπαστιάν δέχεται να περάσει από διάφορες δοκιμασίες-προκλήσεις…
Η Κλοέ επιδιώκει να εντυπωσιάσει το αγόρι, όχι μόνο με την ομορφιά και με την αυθάδειά της, αλλά και με την εκκεντρικότητα και τη μοναδικότητά της της. Νοιώθει πως δεν ανήκει πουθενά και την συνεπαίρνουν οι τραγικές ιστορίες με φαντάσματα. Όλα αυτά την απομονώνουν εντείνοντας την ανομολόγητη μοναξιά της.
Από την άλλη ο Μπαστάν, βρίσκεται στη γκρίζα ζώνη μεταξύ παιδικότητας και ενηλικίωσης. Σε αυτήν την μεταιχμιακή φάση, τα δύο παιδιά θα συναντηθούν και θα έρθουν κοντά.
Ο κόσμος των μεγάλων, περιορίζεται στον φόντο της ταινίας, σαν ένας θόρυβος στο μπαγκράουντ –όπως συμβαίνει συνήθως όταν είσαι τινέιτζερ…
Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο της γεννημένης στο Κεμπέκ Σαρλότ Λεμπόν, η οποία μεγάλωσε στο Παρίσι, και ξεκίνησε ως ηθοποιός έχοντας δουλέψει με σκηνοθέτες του διαμετρήματος του Μισέλ Γκοντρί στη Γαλλία αλλά και του Λάσε Χάλστρομ και Ρόμπερτ Ζεμέκις στις ΗΠΑ. Από νωρίς έδειξε μια ιδιαίτερη έμφαση στην εικαστικότητα, ενώ τα ζωγραφικά της έργα φανερώνουν την αγάπη της για την παραδοξότητα.
Το Falcon Lake εμπνεύστηκε από το graphic novel Une soeur (Mία αδερφή) του Μπαστιάν Βιβέ.
Ένα ξύλινο σπίτι, δάση, μία λίμνη στον Καναδά: τόπος διακοπών για τους ήρωες, αλλά ταυτόχρονα ένα περιβάλλον που εκπέμπει μία αίσθηση ερημιάς και μελαγχολίας, συμβατή με τα αισθήματα που κατακλύζουν το αγόρι σε αυτήν τη συναισθηματική καμπή της ζωής του.
Μια ταινία με ριψοκίνδυνους έφηβους, κι έναν διάχυτο κίνδυνο στην ατμόσφαιρα…
«Από μικρή αγαπούσα τις νεανικές ταινίες τρόμου», εξηγεί η σκηνοθέτρια. «Έβλεπα μανιωδώς το Scream, το Ξέρω τι έκανες πέρυσι το καλοκαίρι , κι αργότερα τη Λάμψη. Ξετρελαινόμουν να φοβάμαι! Στην ταινία ήθελα να δείξω το πώς η μεγαλοπρέπεια του τοπίου κρύβει ταυτόχρονα μια απειλή. Τα υπέροχα νερά της λίμνης είναι σκοτεινά. Πάντα θεωρούσα πως το να κολυμπάς σε μια λίμνη είναι μαγικό, αλλά σου δημιουργεί μια μόνιμη ανησυχία γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται στο βυθό. Ταυτόχρονα η ταινία είναι μια καταβύθιση στην επιθυμία και τη σεξουαλικότητα. Η λίμνη φλέγεται…».
