Πώς γίνεται το 1980 μια γυναίκα να στήνει μια γυναικεία no wave μπάντα έχοντας μόλις αποκτήσει, μια φθαρμένη κιθάρα, απλώς βλέποντας άλλες μπάντες να παίζουν σκεπτόμενη πως αυτό είναι «πολύ παράφωνο και free, άρα μπορώ να το κάνω»; Πώς είναι να έχεις μια φεμινιστική γραφή και ταυτόχρονα την ίδια οπτική για τη ζωή, όπου 40 χρόνια μετά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, αφού προσωπικά νιώθω πως όλο το αφήγημα περί ισχυρού και ανίσχυρου φύλου μέσα στο οποίο έχω μεγαλώσει, καταρρέει πανηγυρικά και η πραγματικότητα είναι απλά νόμοι και κώδικες θεσπισμένοι από ανδρικές ιδιοσυγκρασίες που πάση θυσία πρέπει να ορίζουν τη γυναικεία φύση και τη διάθεση του γυναικείου κορμιού, το οποίο προκαλεί εκ της γενέσεως του.
Δεν ξέρω αν ζούσα σε τέτοιες εποχές, όντας ένα urban pop mainstream κορίτσι, θα είχα τα κότσια να ακολουθήσω μια τέτοια πορεία ακόμα και ακουστική. Γι’ αυτό θαυμάζω πολύ τις γυναίκες που με την τέχνη τους σου λένε πως ναι μπορείς ό,τι ονειρευτείς να το φτιάξεις. Ο λόγος φυσικά για την Kim Gordon τη θρυλική μορφή των Sonic Youth η οποία έρχεται στην Ελλάδα στις 4 Ιουλίου στην Τεχνόπολη για μια ηλεκτρική βραδιά.
Γνωρίζω ότι ξεκίνησα λίγο ανορθόδοξα το κείμενο αυτό, αλλά ζώντας στην πραγματικότητα του 2023 στην οποία ξεκάθαρα διαφαίνεται, πως οι κοινωνίες αναζωπυρώνουν δοξασίες ενός ασταμάτητου κυνηγιού μαγισσών, η αγέρωχη μορφή της Kim Gordon λειτούργησε ως φωνή ενδυνάμωσης! To punk rock είδωλο λοιπόν, γεννήθηκε τέλη Απριλίου του 1953. Μεγάλωσε στο Λος Άντζελες όπου τελείωσε το σχολείο και έπειτα φοίτησε για δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο της Σάντα Μόνικα πριν μεταφερθεί στο πανεπιστήμιο York του Τορόντο.
Το κλίμα του Καναδά δυστυχώς ήταν πολύ βαρύ για την Kim, η οποία επέστρεψε στο Λος Άντζελες αποφασίζοντας να σπουδάσει καλές τέχνες στο πανεπιστήμιο του Otis, μια απόφαση που όπως λέει η ίδια της άλλαξε τη ζωή. Το 1977 αποφοιτά με ένα bachelor στις Καλές Τέχνες, προκειμένου όμως να ακολουθήσει το όνειρό της στην εικαστική τέχνη, το 1980 μετακομίζει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γράφει άρθρα για το Artform και δουλεύει για τον έμπορο τέχνης Larry Gagosian, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται στη no wave σκηνή της Νέας Υόρκης, σχηματίζοντας μαζί με την Christine Hahn και την Miranda Stanton τις CKM, με διάθεση να σπάσει τα μουσικά όρια της εποχής. Μέσω της Miranda γνωρίζει τον Thurston Moore και το 1981 δημιουργούν τους θρυλικούς Sonic Youth. Σύντομα η δημιουργική παρέα τους, μεταμορφώνεται σε ένα ρομαντικό ειδύλλιο και το 1984 παντρεύονται.
Από το 1982-2009 κυκλοφόρησαν 22 άλμπουμ. Τα απόκοσμα και ταυτόχρονα άγρια φωνητικά της Kim Gordon, η χαρακτηριστική ερμηνεία της, κάτι ενδιάμεσο του spoken word και του τραγουδιού, η εναλλακτική χρήση κουρδισμάτων, παραφωνιών και η ανατρεπτική χρήση pop μελωδιών και hooks δημιουργούν τον μοναδικό χαρακτήρα της μπάντας. Η ρηξικέλευθη όμως για την εποχή στιχουργική της, η οποία χαρακτηριζόταν από την κυνική ματιά και την ποιητική λεπτομέρειά της, καταπιάνεται με θέματα φεμινισμού τόσο σε πρακτικό όσο και σε πιο αφηρημένο επίπεδο, η οποία καταγράφεται σε εμβληματικά πλέον άλμπουμ τους, όπως το Daydream Nation (1988), το Goo (1990), το Dirty (1992) και αυξάνει τη δημοφιλία της μπάντας. Το 2011 μαζί με το διαζύγιο της από τον Moore έρχεται και η διάλυση των Sonic Youth, με τη συναυλία τους στο Σάο Πάολο να είναι και η τελευταία για την μπάντα.
Ωστόσο η Kim Gordon θεωρούσε τον εαυτό της πάντα περισσότερο εικαστικό παρά μουσικό. Δήλωνε πως οι γυναίκες δημιουργούν φυσική αναρχία και πως πράγματα που ούτε καν υποψιάζεσαι μπορεί να είναι τέχνη. Πολέμια του καταναλωτισμού και των ψευδών αναγκών που δημιουργεί, θεωρεί πως η σχέση καλλιτέχνη και διαφημιστικού σύμπαντος είναι μια μαρτυρική διαδικασία. Το 2013 έρχεται το project Body/Head με τον κιθαρίστα Bill Nace και το άλμπουμ τους Coming Apart ενώ ταυτόχρονα η ίδια είχε πολλές εκθέσεις τέχνης της δουλειάς της σε Νέα Υόρκη και Ηνωμένο Βασίλειο.
Το 2015 εκδίδει την αυτοβιογραφία της με τίτλο “A girl in a band“, το οποίο γίνεται best-seller. Tο 2019, παρουσίασε το πρώτο της σόλο άλμπουμ, με τίτλο No Home Record, από τη Matador Records. Η κυκλοφορία του συνέπεσε με δύο εικαστικές εκθέσεις της σε Δουβλίνο και Πίτσμπουργκ, μια κίνηση που αποδεικνύει την ανήσυχη και πολύπλευρη καλλιτεχνική της φύση. Το No Home Record είναι αφιερωμένο στην πόλη της, το Λος Άντζελες, και τη διαρκώς μεταβαλλόμενη μορφή του.
Μουσικός, εικαστική καλλιτέχνις, συγγραφέας, ηθοποιός, ακτιβίστρια, η επιτομή του καλιφορνέζικου cool. Κοιτάζοντας την πορεία της θα μπορούσε κάποιος να πει πως η Kim Gordon ήταν καθολική προσωπικότητα τέχνης και λίγη σημασία έχει ποια εκ των πολλών ιδιοτήτων της ποια υπερίσχυσε, αν τελικά επικράτησε περισσότερο κάποια. Πρότυπο και έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά γυναικών στη μουσική και όχι μόνο, απέδειξε έμπρακτα ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπεις ποτέ. Οι ιδέες, το μουσικό στυλ και η στάση ζωής της υπήρξαν έμπνευση για το κίνημα riot grrrl και είναι συνδεδεμένες με την άνθιση του τρίτου φεμινιστικού κύματος και τις αξίες της διαφορετικότητας και της ατομικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της θηλυκότητας.
