O άνθρωπος δεν είναι ούτε ένας ούτε απλός:
γιατί σπανίζουν άλλωστε τόσο οι πιστές προσωπογραφίες; Διότι ζητάμε από το μοντέλο να
ποζάρει σε κάποια εποχή της ζωής του· μετά
από δέκα χρόνια, η προσωπογραφία δεν του
μοιάζει πια. – Σατωβριάνδος, Σκέψεις και αφορισμοί
Με αυτή τη σκέψη μας καλωσορίζει το νέο βιβλίο Καταγωγή ή οι ιστορίες των άλλων του Νικόλα Σεβαστάκη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ένα µυθιστόρηµα για τις αποσιωπήσεις της Ιστορίας και το πώς τα τραύµατα περνούν από γενιά σε γενιά, για το δέος προς το παρελθόν που µπορεί να γίνει βρόγχος ή εφαλτήριο, για την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας µέσα από «τις ιστορίες των άλλων».
Ο Άρης Χειµωνίτης, νεαρός φιλόλογος στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90, γιος γνωστού αρχιτέκτονα και µιας αφοσιωµένης διορθώτριας λογοτεχνικών βιβλίων, έχει πρόσφατα εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία και φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας. Κάθε βεβαιότητά του, όµως, για τη ζωή θα διασαλευτεί όταν θα ανακαλύψει τη δράση της µητέρας του στη διάρκεια της δικτατορίας, γεγονός που θα συμβάλλει στην πνευµατική του ενηλικίωση. Καταλυτικά επίσης θα τον επηρεάσουν δύο άντρες και οι αλλόκοτες ιστορίες τους στις οποίες κυριαρχούν η Ιταλία του ’60, ο Νίκος Γκάτσος και το καφέ Μπραζίλιαν, ένας µεγάλος και συγκινητικός έρωτας και µια επονείδιστη προδοσία.
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο
Όταν οι νέοι της πόλης είχαν υποκύψει στο πάθος για τις μάρκες και στέκονταν σαν πεινασμένοι στις βιτρίνες με τα Levis 501 ή τα μαύρα άρβυλα Dr Martens, ο Άρης Χειμωνίτης έδειχνε προτίμηση στα λευκά πουκάμισα με το σκληρό κολάρο και στα βαμβακερά παντελόνια της κλασικής γραμμής. Περιφρονώντας το όργιο των χρωμάτων που ήταν της μόδας τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, σαν άλλη μια τεχνητή αναβίωση του ψυχεδελικού πνεύματος, αγόραζε τα καφέ ή λαδί πουλόβερ των συνταξιούχων, που επιπλέον τα διάλεγε ένα νούμερο μεγαλύτερα. Έτσι ντυμένος, ακολουθούσε τη διαδρομή από την οδό Ορμινίου κοντά στο Νοσοκομείο Συγγρού μέχρι τη δουλειά του, στο φροντιστήριο του κέντρου.
Ο αρχιτέκτονας Μάνθος Χειμωνίτης, αναγνωρίζοντας τα μειονεκτήματα που ενδεχομένως έχει η συγκατοίκηση ενός εικοσιπεντάχρονου με τους γονείς του, είχε προνοήσει να εξασφαλίσει στο μοναχοπαίδι του μια επιπλωμένη γκαρσονιέρα πενήντα τετραγωνικών. Ήταν ανακαινισμένη, και ο Άρης βιάστηκε να εγκατασταθεί, δίνοντας έτσι στον πατέρα του εμμέσως μια υπόσχεση ωριμότητας και εξέλιξης, υπόσχεση που μίλησε κατευθείαν στην ψυχή του Μάνθου Χειμωνίτη. Η περιοχή γύρω από το Άλσος των Ιλισίων, μια περιοχή με μεγάλα ξενοδοχεία, που γειτνιάζει με τη Βασιλίσσης Σοφίας και το Κολωνάκι, σε αποδεσμεύει από την ανάγκη χρήσης λεωφορείου ή ΙΧ, αν βέβαια δεν παρουσιαστεί ανάγκη για μακρύτερες αποστάσεις και εκδρομές εκτός πόλης. Μιλώντας για κάποιον νέο άντρα δίχως οικογενειακές υποχρεώσεις, η συγκεκριμένη γειτονιά διέθετε και ένα ακόμα πλεονέκτημα: μπορούσε να επισκεφτεί έναν άριστο δερματολόγο-αφροδισιολόγο για τις μυκητιάσεις της βαλάνου ή για τις βλεννόρροιες, που δυσκόλευαν τη ζωή των σεξουαλικά αφυπνισμένων, καθώς το καλύτερο προφανώς θεραπευτήριο για ανάλογα προβλήματα βρισκόταν στα πόδια του. Την ίδια εποχή, όμως, μέρη σαν το πανέμορφο Νοσοκομείο Συγγρού είχαν συνδεθεί στη φαντασία όλων με τον φόβο του Aids και κανένας σχετικά ενημερωμένος ή, έστω λογικά, υποχόνδριος δεν μπορούσε να
αποφύγει τους ζοφερούς συνειρμούς περί ανοσοανεπάρκειας περνώντας από τον διάδρομο των εξωτερικών ιατρείων όπου στοιβάζονταν άντρες με αγωνιώδες βλέμμα που πρόδιδε μαύρες σκέψεις.
Το δρομολόγιο μέχρι το φροντιστήριο Ηριδανός άλλαζε ανάλογα με τις διαθέσεις του Άρη Χειμωνίτη – κάποτε, όμως, και για λόγους ανωτέρας βίας. Η Βασιλίσσης Σοφίας ήταν ένα από τα μεγάλα περάσματα των διαδηλώσεων και πεδίο βίαιων εφόδων της αστυνομίας· συχνά έβλεπες ένα υπερθέαμα με καιόμενους κάδους και ανθρώπους που έτρεχαν σαν επαγγελματίες αθλητές αναζητώντας ασφαλή δίοδο στα υψίπεδα του Κολωνακίου, με την οσμή των δακρυγόνων να κυριαρχεί. Μερικές φορές, ο Άρης παγιδευόταν σε τέτοιες δίνες μιας διαλυμένης πορείας· φρόντιζε τότε, κυρίως, να μη χάσει την τσάντα του με τα γραπτά των μαθητών του και κάποια δικά του βιβλία, τσάντα που την κρεμούσε στην πλάτη, αλλά ποτέ δεν κατάφερνε να τη στερεώσει δίχως αυτή να γέρνει άτσαλα στο ένα του πλευρό. Και ήταν, φυσικά, παράδοξο που όλα αυτά τα χρόνια δεν τον είχαν σταματήσει ποτέ για έλεγχο.
Tη Δευτέρα 12 Ιουνίου στις 19:00 στο Καφέ στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου του Νικόλα Σεβαστάκη «Καταγωγή ή οι ιστορίες των άλλων».
Με τον συγγραφέα θα συνομιλήσουν οι Χρίστος Κυθρεώτης, συγγραφέας και Φωτεινή Τσαλίκογλου, συγγραφέας, καθηγήτρια ψυχολογίας
