Άλλος ένας μήνας που συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν όλα κινούνται στη σταθερή νομοτελειακή τροχιά τους και εμείς τρέχουμε να παραλείψουμε την θνητότητά μας κυνηγώντας το ανέφικτο χωρίς ουσιαστικά να ζούμε! Άλλος ένας μήνας που δεν έχω απάντηση να σας δώσω γιατί αν την είχα τώρα θα ήμουν ακινητοποιημένη σε μια ξαπλώστρα με ένα τεράστιο καπέλο στα νησιά Μπαρμπέιντος να μιλάω στη Ριχάνα για την ελληνική indie σκηνή και τις πιθανές συνεργασίες που θα μπορούσα να της κανονίσω. Προς το παρόν αφήνω τον μάνατζερ μου να απαντάει στις επίμονες κλήσεις της, εξηγώντας της πόσο απασχολημένη είμαι με την παγκόσμια μουσική πραγματικότητα αλλά και την αυτόφωτη εναλλακτική λόκαλ σκηνή. Άλλος ένας μήνας που ευτυχώς η μουσική έσωσε την ψυχή μου, πάμε λοιπόν να αναλύσουμε τις “heart picked” μουσικές του μήνα που μας πέρασε.
Ξεκινάω από τη διεθνή μουσική σκηνή και το τελευταίο άλμπουμ του Justin Τimberlake! Εντάξει ο Justin είναι μια κατηγορία μόνος του, χρόνια τώρα, παράγοντας εξαιρετική pop μουσική και αν γεννιόμουν ξανά θα ήθελα να μπορώ να τραγουδάω με αυτές τις δεύτερες! Σχολή ολόκληρη για πολλούς επόμενους που ευτυχώς ή δυστυχώς ποιοτικά δεν κατάφεραν να πιάσουν το συναίσθημα του ήχου του. Ερχόμενοι λοιπόν στο 2024 ο Timbelake επιστρέφει με το “Everything I Thought It Was” να είναι ένα υπερσύγχρονο ηχητικά άλμπουμ. Έχοντας πιάσει την τάση της εποχής κινείται σε disco, pop, dance ρυθμούς, χωρίς να χάνει το χαρακτηριστικό intellectual sexy ύφος και αλλά και αυτό το easy-going, soulful beat του. Για εμένα το πρώτο γερό κόλλημα του 2024! Αγαπημένα κομμάτια “Play”, “Technicolor”, “Infinity Sex”, “Love & War”, “My Favorite Drug”. Ψέματα! Μου άρεσε όλο! Πολύ!
Και τώρα η επιστροφή της βασίλισσας είναι γεγονός! Η Beyoncé, η «αυτή που θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω», η Queen B, επιστρέφει με έναν εντελώς διαφορετικό ήχο και μια στροφή στην country μουσική. Το πρώτο single της “Texas Hold ‘Em”, να σας μιλήσω ειλικρινά με ξενέρωσε απίστευτα γιατί το εγωιστικό αφτί μου δεν μπορεί να ξεχάσει την εισαγωγή του “Crazy In Love”. Ωραία από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι θα μου πείτε και ακόμη και ο προηγούμενος δίσκος “RENAISSANCE” ηχητικά δεν ακολουθούσε το μοτίβο αυτό. Αλλά country γιατί Μπιγιονσέ μου, γιατί; Κάτι όμως μέσα μου μου φώναζε να μην προτρέξω να πω την αποψάρα μου για την απότομη και ξαφνική αυτή στροφή. Το ένστικτό μου ακόμη μια φορά μίλησε ορθά γιατί τελικά ακούγοντας ολοκληρωμένο το “COWBOY CARTER” κατάλαβα πως υπήρχε μια βαθιά ανάγκη της να εκφραστεί έτσι. Ο δίσκος κατ’ εμέ είναι ένας τίμιος δίσκος ως προς το εγχείρημα της country προσέγγισής του. Μου άρεσε και θεωρώ πως υπάρχουν μέσα κάποιες πολύ ωραίες στιγμές, όπως το “My Rose”, το “Bodyguard”, το “Spaghettii” το “II Most Wanted” το “Levii’s Jeans” αλλά και την διασκευή του “Jolene”, όχι μόνο ακουστικά αλλά και στιχουργικά. Συνεχίζω να θεωρώ το πρώτο single λίγο αδιάφορο στα δικά μου αυτιά μωρέ, μη με φάτε!
Φεύγουμε από τη shiny pop και σας μιλάω για τον υπέροχο δίσκο των Yard Act “Where’s My Utopia”! Tι ωραίος δίσκος! Φαίνεται πως η μουσική παιδεία της Αγγλίας έχει βαθιές γονιδιακές ρίζες και φαίνεται σε δουλειές όπως αυτή. Οι Yard Act έκαναν το ντεμπούτο τους το 2022 με το άλμπουμ “The Overload” με το οποίο κατέθεσαν εξαρχής ένα χαρακτηριστικό ύφος και έναν εξίσου χαρακτηριστικό ήχο. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα φωνητικά του James Smith και αυτό το ενδιάμεσο σε αφήγηση και spoken word με τις διφωνίες να κάνουν κάθε στίχο statement. Στο “Where’s My Utopia” όλο αυτό ακούγεται πιο σίγουρο! Ήχος κατά τον πυρήνα του post-punk και indie rock. Αυτό όμως που με τράβηξε πολύ στους Υard Act είναι τα εξωτερικά ερεθίσματα που αφήνουν με πολύ όμορφο τρόπο να μπουν στον πυρήνα τους και να τους κάνουν λίγο πιο απαλούς. Ειδικά στο “Where’s My Utopia” στοιχεία ‘70s από Italo disco, ’90s hip-hop και indie rock φτιάχνουν ένα φοβερό αποτέλεσμα! Το ακούς πολύ ευχάριστα όσο οι στίχοι τους έχουν να σου πουν πολλά! Πέρα από τα “hits”, “We Make Hits”, “Dream Job”, μου άρεσαν πολύ τα “Down By The Stream”, “When The Laughter Stops” και “Grifter’s Grief”.
Και τώρα η inception playlist μέσα στην playlist με τα singles που άκουσα περισσότερο:
- Olivia Dean-Dive
- Vassilina- 2 Kisses
- Pink Maggit feat. Ckye – Κόκκινα Φώτα
- Yard Act – Dream Job
- Justin Timberlake- Love & War
- Beyoncé feat. Post Malone – Levii’s Jeans
- Kamashi Washington – The Garden Path
- Garvin- Psychoanalysis
- Thaliah – Love to Maintain
- Tony Bluebird – Η τελευταία νύχτα στη γη
Άλλο ένα εξαιρετικό άλμπουμ παρέδωσε η Norah Jones! Tην αγαπώ για τον ήχο της, την χροιά της αλλά και την πίστη και την προσήλωση σε αυτό που κάνει και σε αυτό που εντέλει φτάνει ατόφιο στον ακροατή χωρίς πολλή φασαρία! Μια από τις κορυφαίες φωνές της Jazz κατά το Billboard με το τελευταίο της άλμπουμ “Visions” να αναμειγνύει με πολύ όμορφο τρόπο την Jazz με folk, pop, country και blues στοιχεία δημιουργώντας χρώματα και ψυχεδελικές στιγμές δίνοντας στην καρδιά ένα χώρο και χρόνο να πάρει τις ανάσες της.
Πάμε τώρα στις ελληνικές παραγωγές που αγάπησα αυτόν τον μήνα. Φυσικά θα ξεκινήσω με την Thaliah, γιατί ειλικρινά περίμενα χρόνια αυτή τη στιγμή! Το τελευταίο διάστημα την απολαμβάνω ως μέλος της εξαίρετης κολεκτίβας των Man Called Shadow, τώρα όμως είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί αυτές οι γραμμές είναι αφιερωμένες στο πρώτο προσωπικό της single της μπάντα της ονόματι “Thaliah”. Πρώτο single λοιπόν “Love to Maintain” από το επερχόμενο Εp “Out Of The Blue”. Οι στίχοι ανήκουν στην Θάλεια και μoυσική για το κομμάτι έγραψαν οι Άρης Αζιλαζιάν (RSN), Διονύσης Μόρφης, Δημήτρης Δερμάνης και φυσικά η Θάλεια, η οποία με τις μαγευτικές της αρμονίες, δημιουργεί ένα ένα εκρηκτικό κοκτέιλ με soul, blues, rock και gospel ρυθμούς. Ανυπομονώ για την συνέχεια!
Δεύτερο αγαπημένο χρόνια αυτόφωτο λοκάλι ο Αντώνης Κωνσταντάρας a.k.a Tony Bluebird. Έχω δηλώσει επανειλημμένα πόσο μου λείπουν οι Strawberry Pills και πόσο ποιοτικό και υπέροχο και διαφορετικό ήταν αυτό που έκαναν. Ενωθείτε ξαναααα μωρέεεε, τι σας ζητήσαμε;! (Μια ήρεμη δήλωση συντάκτριας!) Λοιπόν παρακολουθούσα όλους αυτούς τους μήνες τον Αντώνη ως Tony Bluebird και ειλικρινά περίμενα αυτήν εδώ ακριβώς την ηχητική του στιγμή. Το τελευταίο του single «Η Τελευταία Νύχτα Στη Γη» νομίζω ότι ήταν απελευθερωτικό για το project. Δεν ξέρω σε τι φάση το έγραψε αλλά μου ακούγεται ό,τι πιο σίγουρο και ό,τι πιο δικό του έχει κυκλοφορήσει! Μαθαίνω ότι και ο δίσκος που ετοιμάζει κινείται στα ίδια μουσικά μονοπάτια και ανυπομονώ! Εγώ κόλλησα με τη slowed down version του single, εσείς κολλήστε με ό,τι κάνει την καρδιά σας να πατήσει repeat!
Κάτι που έκανε την καρδιά μου να πάρει ανάσες ήταν και το ολοκληρωμένο EP του Κωστή «Κάποιες Κυριακές». Υπέροχα γραπτά! Κάτι παραπάνω από στίχος! Ο Κωστής και ο Θωμάς, δύο φίλοι από μια μικρή επαρχία φοιτητές και οι δύο, ηχογραφούν κάθε όργανο σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη κι έπειτα στο στούντιο της Mellowsophy Music. Πόσο εκτιμώ τα παιδιά που δεν κάνουν κονσέρβα! Πόσο αγαπώ τα παιδιά που ακουμπάνε την ψυχή τους στην τέχνη τους αναζητώντας απαντήσεις για την αγάπη και τον έρωτα σε μια τόσο απρόσωπη πόλη παρατηρώντας τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός απελπισμένου ρομαντικού.
Άλλος ένας καλλιτέχνης που δεν κάνει κονσέρβα είναι ο Αoris! Έχω μιλήσει ξανά γι ’ αυτόν και το τελευταίο του ep ήταν φανταστική αφορμή για να θυμηθώ το συναίσθημα που παράγεται αβίαστα από την μουσική του. Το ”Melodies For Ghosts”, είναι το νέο αιθέριο και όμορφα στοιχειωμένο EP του Aoris. Το EP μέσα από ένα μείγμα μελαγχολικών μελωδιών και ατμοσφαιρικών ήχων, ψιθυρίζει ιστορίες νοσταλγίας, απώλειας, λαχτάρας και επιθυμίας. Αυτή η συλλογή αποτελεί ένα μικρό αλλά ιδιαίτερο soundtrack των απόηχων της μνήμης, προσφέροντας παρηγοριά και προβληματισμούς ανάμεσα στη φασματική ηχώ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Απελευθερωτικός ο ήχος του ακόμη μια φορά!
