Η νέα λίστα ονομάζεται “We MAY Dance”, ένα μικρό λογοπαίγνιο για τον τελευταίο μήνα της άνοιξης και έναυσμα για τον τίτλο αυτό, ήταν το συναίσθημα που μου δημιούργησε η επαναλαμβανόμενη ακρόαση του νέου άλμπουμ της Jessie Ware “Τhat! Feels Good!”. Και όταν ένας δίσκος σε κάνει να χορεύεις στο μετρό και στο ασανσέρ μετά από 8ωρο τότε ναι “Τhat! Feels Good!” και με σιγουριά μπορώ να πω πως είναι ο καλύτερος pop δίσκος της χρονιάς. Αλλά αλήθεια αρκετό ναρκισσισμό και εγωπάθεια κρύβουν τα κείμενα με μουσικές λίστες και προτάσεις. Θέλω να σας ρωτήσω, εσείς τον μήνα που πέρασε χορέψατε; Σας δημιουργήθηκε η διάθεση; Πιάσατε τον διπλανό σας και αφήσατε τον ρυθμό να απελευθερώσει όση πίεση έχει καταφέρει να αφήσει μέσα μας ο αστισμός; Άλλος ένας μήνας που η μουσική έσωσε την ψυχή μου και άλλος ένας μήνας που τα αυτόφωτα λοκάλια μου έκαναν τις βόλτες να αξίζουν, σε τόσα υπέροχα live, τόσες κουλτούρες και μια Αθήνα που μοιάζει να μεταμορφώνει το ηχητικό της DNA.
H κασέτα αυτή ξεκινάει με “Choreomania” της Flo, η οποία όλο και πιο κοντά μας έρχεται και όλο ανυπομονώ να τραγουδήσω το “Dog Days Are Over” μέχρι να μην έχω άλλη φωνή. Φυσικά η κασέτα αυτή αποτυπώνει όλη την διάθεση για χορό που είχα. Δεν θα γινόταν να λείπει η Jessie και το “Pearls”, στο οποίο οφείλω πολλά ευχαριστώ για την εκτόνωση τι και αν με κοιτούσαν στο πεζοδρόμιο οι περαστικοί οδηγοί! Ναι ρε χορεύω, η ζωή είναι αφάνταστα δύσκολη αλλά ναι την χορεύω! Την αίσθηση αυτή ενίσχυσε το άλμπουμ του Q με τίτλο “Soul, Present”. Εξαιρετική δουλειά! Φρέσκια, σύγχρονη με τη μαύρη μουσική να κάνει χορό συνδυασμών και να μας φέρνει λίγο πιο κοντά σε αυτά τα αξεπέραστα clubs παλαιών δεκαετιών με τις τεράστιες πίστες, στις οποίες όπως ορθά τραγουδάει ο Farell Williams χάνεις τον εαυτό σου μέσα στον χορό. Νέα ανακάλυψη για εμένα ήταν ο Jidenna με το άλμπουμ του “ME YOU & GOD”. RnB ήχος ο οποίος φλερτάρει έντονα με old school στοιχεία. Άφιλτρο και σέξι storytelling κατάλληλο να σταλεί σε dm ή να ακουστεί με παρέα.
Συνήθως δεν μου αρέσουν reworks κομματιών που έχω ακούσει πολύ και τα οποία έχω συνδέσει με εποχές. Ωστόσο η διασκευή των Lola Mars στο κλασσικό πια “Feel It Still” των Portugal. Τhe Man είναι πολύ προσεγμένη, δίνει μια εντελώς διαφορετική οπτική στο κομμάτι και δημιουργεί μια πιο dark pop συνθήκη χορού. Και μιας και είπα Portugal. Τhe Man αναφέρω και το πολύ καλό νέο single τους σε συνεργασία με τους Unknown Mortal Orchestra “Summer Of Luv” και περιμένω το νέο τους άλμπουμ. Άλλο ένα νέο single από την Jorja Smith με την χαρακτηριστικότατη φωνή της και τις υπέροχες νέες παραγωγές της μας θύμισε πόσο μας έλειψε ο ήχος της.
Τους Jungle τους αγαπώ πολύ για την αίσθηση χαλαρότητας που αφήνει η μουσική τους. Μετά το “Candle Flame”, επιστρέφουν με το feeling good “Dominoes” και εύχομαι σύντομα να ακούσουμε κάτι ολοκληρωμένο. Η Arlo Parks κυκλοφόρησε επιτέλους το πολυαναμενόμενο “My soft Machine”! Aκούσαμε αρκετά και πολύ καλά singles όλο αυτό το διάστημα με το “Wightless” και το “Blades” να είναι από τα αγαπημένα μου. Από την ολοκληρωμένη δουλειά ξεχώρισα επίσης το “Devotion” και το “Purple Phase”. Tέλος για τις ξένες κυκλοφορίες στο repeat μπήκε το “Cherry Pop” του JMSN. Ας πούμε πως ο JMSN κάνει intellectuel RnB, το οποίο χαρακτηρίζεται από το αισθαντική ατμόσφαιρα που δημιουργεί και την σχεδόν αυτοκαταστροφική διάθεση των στίχων του, τον οποίο γνώρισα το 2016 από το άλμπουμ του “it is.”, αγάπησα τον ήχο του “Whatever Makes You Happy” το 2017, ενώ το 2018 η χροιά του στο “Velvet” ήταν πια καταχωρημένη στο συνειδητό μου. Εδώ στο “Cherry Pop” κρατάει τον απελευθερωτικά σέξι χαρακτήρα των στίχων του, ωστόσο κάνει μια στροφή στη μουσική του. Ατμοσφαιρική dark pop, punk φωνητικά και έντονα drums με κάνουν να αναρωτιέμαι για το πώς θα είναι το νέο ολοκληρωμένο άλμπουμ του.
Ερχόμενοι τώρα στην εγχώρια μουσική σκηνή φυσικά ξεχώρισα το νέο άλμπουμ των Lip Forensics! Φανταστική δουλειά από την αρχή ως το τέλος! Φυσικά σε έχει ήδη ξεσηκώσει το “Unrest” με την Sugahspank!, ωστόσο εγώ ξεχώρισα και το “No Symmetry” με την συμμετοχή των Grey Skies, αλλά και το υπέροχο “No Different” με την Irene Skylakaki. Θα μιλήσουμε αναλυτικότερα γι’ αυτόν τον δίσκο! Ο BnC μετά το εξαιρετικό “Bonnie n Clyde Syndrome” επιστρέφει με ένα soft, καλοκαιρινό κομμάτι. Reggaeton – calssic carribean dembow και dash ήχοι ενώνονται με synths, dreamy pads και drums που τονίζουν όσο χρειάζεται την διάθεση των γοφών και της μέσης για χορό.
Και από τους reggaeton ήχους του BnC στο το ντεμπούτο άλμπουμ της Monnodic με τίτλο “DIVE”. Χαουζάδες της χώρας αυτής σπεύσατε να ακούσετε αυτό το album! Organic Deep House πυρήνας, ο οποίος όμως μεταβαίνει και σε άλλα μουσικά είδη όπως η Dub Techno και Balearic παράγοντας ένα οικείο και ταυτόχρονα φρέσκο αρμονικό κράμα. Ξεχώρισα το “Butter Cookies”. Επιστρέφω στον δικό μου πυρήνα όμως και σε μια rnb παραγωγή που με εξέπληξε! O λόγος για την Kande και το “What a Lovely View”, το οποίο που αναδεικνύει τις 90s Soul και R&B αναφορές της. Εγώ θα προσθέσω και ένα μεγάλο μπράβο για τον Διγενή και την παραγωγή του!
Η Alkyone ολοκλήρωσε το πρώτο ντεμπούτο άλμπουμ της και ειλικρινά δεν ξέρω ποιο κομμάτι να ξεχωρίσω. Τα έχουμε πει για την περίπτωση της και όσο μπορώ θα λέω πως περιμένουμε εξαιρετικά πράγματα από εκείνη μέσα στα επόμενα χρόνια. Ο δίσκος είναι σίγουρο ότι θα μπει στο repeat, εσύ θα βρεις τι είναι αυτό που θα κολλήσει μέσα σου. Ο Analytis είναι μια περίπτωση εθιστικού rock n roll! Τον ξεχώρισα από τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο με τίτλο “Eternal Youth” με το “Ηeliophilia” να είναι η εξαιρετική απάντηση στο δυστοπικό σκηνικό του 2020. Ο δεύτερος δίσκος του “Freeaks” έχει επιρροές από πολλές δεκαετίες (70s,80,90s) σε συνδυασμό πολλών ειδών όπως grunge, alternative, rock, pop, ballads. Εγώ κόλλησα με το “How Can We Stop This Lust?”.
Tους Green Was Greener τους αγάπησα από την πρώτη νότα του “Another Chance” από τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο “Introspective”. Τώρα επιστρέφουν με το “Love Divine”, το οποίο παραγωγικά είναι μια εξαιρετική δουλειά! Μπορεί να είναι νωρίς αλλά θεωρώ πως σίγουρα θα χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες δουλειές της χρονιάς. Κόλλησα με το “Μy Love”! Άλλη μια δουλειά που ξεχώρισα ήταν αυτή των Vaxtones. Ο ήχος τους λειτουργεί ως ταξίδι στις κορυφαίες στιγμές του ροκ εν ρολ. Οι ψυχεδελικές μελωδίες των 60’ς μπλέκουν με το κοφτό πολιτικοποιημένο πανκ της Βρετανίας, ενώ η ραφινάτη ποπ, οι εξωτικοί ρυθμοί της calypso και ο ρυθμικός στρόβιλος του swing σκοντάφτουν σε ένα κιθαριστικό μπαράζ μέσα στα δέκα τραγούδια του δίσκου. Κόλλησα με το “Sha La La”, το ομώνυμο “Never Ending Story” και το “Dreamer”. H κασέτα κλείνει με τους Hume Assine (τους δικούς μου Ηume Assine) και το “DETOX” τους. Το κομμάτι θα το τραγουδάτε από το πρώτο play και εγώ ανυπομονώ τόσο πάρα πολύ για το άλμπουμ τους!
