Η Πηνελόπη Κουρτζή για το νέο της βιβλίο «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» που μας ξεναγεί στα Μάταλα κάτω από τον ήλιο της Κρήτης

«Ο τόπος είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι ο τόπος. Αποτελούν πλέον έννοια και δεν έχουν μόνο υλική υπόσταση»

«Γιατί να πάει κάποιος αλλού, αν μπορεί να πάει εκεί;», αναρωτιέται ο πρωταγωνιστής στον πρόλογο του βιβλίου και είναι το ερώτημα που απαντάται από την ίδια τη συγγραφέα στο εισαγωγικό της σημείωμα… Αν κάποιος επισκεφτεί την Κρήτη, δεν μπορεί να πάει μετά αλλού. Στην καρδιά μου, εκεί είναι Παράδεισος. Στη λογική μου, οι χιλιάδες χίπις που τότε έζησαν εκεί, είχαν δίκιο να καταφθάνουν από όλα τα μέρη του κόσμου. Ποιος άνθρωπος βρίσκει τον Παράδεισο και δεν μένει;».

Η Πηνελόπη Κουρτζή, τιμώντας την Κρήτη, υπογράφει ένα νέο μυθιστόρημα «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» και μας ξεναγεί στα Μάταλα, στην παραλία όπου έζησαν «τα παιδιά των λουλουδιών» και στην τοπική κοινωνία της δεκαετίας εκείνης. Το νέο βιβλίο της Πηνελόπης Κουρτζή «μυρίζει» και αναδύει την Κρήτη σε κάθε του σελίδα με λυρισμό και ανατροπές. Γράφει για την παραλία που η Τζόνι Μίτσελ ερωτεύτηκε και έγραψε το τραγούδι Carey, για τον τόπο που συνδέθηκε όσο κανένας άλλος με την ανεμελιά, την αθωότητα, την ελευθερία, την αγνότητα, τον έρωτα, για εκείνο το μαγικό κομμάτι γης, που ακόμα και η δικτατορία δεν άγγιξε. Τα Μάταλα.

Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, και για ένα αγόρι, που δεν μπορούσε να ερωτευτεί. Στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου, τα φημισμένα Μάταλα. Κάτω από τον μοναδικό ήλιο της Κρήτης, με τον αέρα της Αφρικής να φυσάει στο Λιβυκό Πέλαγος, διώχνοντας μακριά τις ιστορίες της τότε καθωσπρέπει κοινωνίας.

Το περσινό καλοκαίρι, πριν καν κυκλοφορήσει το βιβλίο, γυρίστηκε μια εικοσάλεπτη ταινία μικρού μήκους (λόγω της πανδημίας δεν γυρίστηκε ακόμα η μεγάλου μήκους), σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λουκάτου, ενώ το σενάριο υπογράφει η Πηνελόπη Κουρτζή. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Φαιστού, βασισμένη στο μυθιστόρημα «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι». Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο κρητικός Γιάννης Κουκουράκης (γνωστός και από τον ρόλο του στις Άγριες Μέλισσες), με μεγάλη απήχηση στο ελληνικό κοινό, η Ζαχαρούλα Βαλαβάνη, ο Γιάννης Πανταγιάς και η Ιωάννα Κακούρη.

Φέτος, με τους εορτασμούς να πραγματοποιούνται του χρόνου λόγω της κατάστασης με την πανδημία, συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από το κλείσιμο των σπηλιών των Ματάλων, στις οποίες διέμεναν για περίπου έξι χρόνια οι Χίπις. Τόσο ολόκληρο το βιβλίο που διαδραματίζεται στην παραλία και στο χωριό, όσο και η ταινία είναι μία ωδή σε ένα από τα πιο φημισμένα τουριστικά θέρετρα και ιστορικά-πολιτιστικά σημεία της Κρήτης, γνωστά σε όλο τον κόσμο.

To βιβλίο σoυ «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» βασίστηκε στη γνωριμία σου με μια άγνωστη κοπέλα. Η ιστορία σου αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας ή βασίστηκες και σε πραγματικά γεγονότα;

Το κορίτσι με το Σαλιγκάρι, είναι η πραγματική εξιστόρηση της δημιουργίας του κοινοβίου των Χίπις στα Μάταλα της Κρήτης που διήρκησε από το 1965 έως και το 1970, όπου και έκλεισαν οι σπηλιές του βράχου στην παραλία όπου διέμεναν σαν τους πρωτόπλαστους και εκδιώχθηκαν από εκεί. Αποτελεί μία σπάνια καταγραφή περιστατικών, συνηθειών και φιλοσοφίας ζωής, καθώς ήταν ένα από τα ελάχιστα κοινόβια των παιδιών των λουλουδιών παγκόσμια, ίσως και το μόνο γνωστό και επίσης στη λογοτεχνία δεν απαντάται τέτοια καταγραφή. Η ηρωίδα μου και κάποια από τα περιστατικά, είναι προϊόντα μυθοπλασίας εμπνευσμένα απλώς από πραγματικά πρόσωπα, ολόκληρη η ιστορία όμως, αποτελεί ένα κράμα όπου η μυθοπλασία συμπληρώνει τα κενά που έλειπαν από την έρευνα μου και τα πραγματικά γεγονότα δένουν το παραμύθι των μυθοπλαστικών περιγραφών.

Στο βιβλίο υπάρχει τεράστια αγάπη για την Κρήτη. Τι είναι αυτό που σε συνδέει με το νησί;

Η αγάπη μου για την Κρήτη πράγματι αγγίζει τα όρια του «καρμικού». Και χαίρομαι που είναι ευδιάκριτη σε όλο αυτό το βιβλίο καθώς πάντα στο μυαλό μου ήθελα να αποτελεί έναν ύμνο σε αυτόν τον παράδεισο. Και ακόμα περισσότερο μεγάλωσε αυτό το συναίσθημά μου, με την αποδοχή του βιβλίου στην τοπική κοινωνία, με την ταινία μικρού μήκους που γυρίστηκε βασισμένη στο βιβλίο, αλλά και την τιμή προς εμένα την ίδια. Νιώθω πια με πολλούς από τους ανθρώπους στο νησί να μας συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί φιλίας. Με συνδέουν πολλά με αυτό τον τόπο. Έχει αποτελέσει την έμπνευσή μου όχι μόνο για αυτό το μυθιστόρημα αλλά και το προηγούμενο, μου έχει χαρίσει υπέροχες αναμνήσεις πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια διακοπών αλλά και έρευνας για τα έργα μου. Με συνδέουν κυρίως οι δεσμοί που έχω με τους ανθρώπους και τους φορείς πλέον, που μαζί βάλαμε στόχο μέσω της μυθοπλασίας να κάνουμε γνωστές στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, άγνωστες πτυχές του νησιού και να ταξιδέψουμε τον τόπο στα μάτια αναγνωστών και θεατών.

Ένας τόπος έχει άραγε τη δική του ιστορία ή αυτή διαμορφώνεται μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων που τον ζούνε; 

Λοιπόν θα έλεγα καταρχάς πως είναι μία πολύ ωραία ερώτηση και πως κατά τη γνώμη μου ισχύουν και τα δύο. Ο κάθε τόπος, η γεωγραφική του θέση, η μορφολογία, το κλίμα, η αύρα, η ιστορία, η ανταπόκριση στο καλοκαίρι και το χειμώνα δημιουργεί από μόνος του τις προδιαγραφές για να αναπτυχθεί μία συγκεκριμένη κουλτούρα και κατ΄ επέκταση, ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Και κατόπιν έρχονται εκείνοι και ζωντανεύουν τον τόπο, τον ζουν, τον χαρακτηρίζουν, τον διαμορφώνουν και τον στιγματίζουν. Έτσι είναι αλληλένδετα και αδιάσπαστα πάντα. Ο τόπος είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι ο τόπος. Αποτελούν πλέον έννοια και δεν έχουν μόνο υλική υπόσταση.

Τι συμβολίζουν για σένα τα Μάταλα; 

Την ελευθερία και την αθώα αγάπη. Το καταφύγιο. Και του μυαλού και του σώματος. Είναι τα Μάταλα ο τόπος που μου χάρισε συγκινητικές στιγμές που πάντα θα θυμάμαι στη ζωή μου. Και είναι επίσης ένα κρυμμένο μυστικό αυτή η παραλία, μία φούσκα νοσταλγίας και παραμυθιού, μία σταλιά εδάφους πάνω στη γη με αξεπέραστη ενέργεια που σε παίρνει μέσα της, και ανάλογα με την εσωτερική ανάγκη που έχεις εκείνη την στιγμή, είτε ξεχνάς ό,τι σε απασχολεί, είτε θυμάσαι ό,τι έχεις επιθυμήσει.

To βιβλίο στάθηκε αφορμή για να γυριστεί μια ταινία μικρού μήκους. Ποια η συμμετοχή, συμβολή σου στην ταινία; Ήσουν παρούσα στα γυρίσματα;

Έτσι είναι και με συγκινεί πολύ το εγχείρημα αυτό! Ναι, ήμουν σε όλα τα γυρίσματα και έζησα εκείνη την εποχή που αναβίωνε με τρόπο που με σημάδεψε. Ήταν ένας δύσκολος στόχος, εν μέσω πανδημίας και περιοριστικών μέτρων που φέραμε εις πέρας με εκατοντάδες εθελοντές, πάνω στο δικό μου σενάριο και την εκπληκτική σκηνοθεσία της Ειρήνης Λουκάτου, καθώς και την εθελοντική συμμετοχή ανθρώπων και φορέων. Είχαμε την τύχη να έχουμε συμπαραγωγούς τον Δήμο Φαιστού, την υποστήριξη σε όλα και με θέρμη της Περιφέρειας της Κρήτης, σημαντικούς χορηγούς και πολλών άλλων τοπικών παραγόντων του τουρισμού και όχι μόνο που όλοι μαζί αναβιώσαμε μία εποχή σε μία ταινία μικρού μήκους σε αναμονή της δυνατότητας από την πανδημία να ολοκληρωθεί και η μεγάλη. Τώρα πια έχουμε τη χαρά, η ταινία αυτή να διακρίνεται σε φεστιβάλ, να αποτελεί κύριο υλικό της Περιφέρειας της Κρήτης και του film office ως δείγμα παραγωγής σε συνθήκες υγειονομικών περιορισμών αλλά και προώθησης του τόπου και να ταξιδέψει παντού σε λίγο καιρό.

Ποια τα αγαπημένα σου μέρη για τις καλοκαιρινές σου διακοπές και ποιο βιβλίο ή ποια βιβλία δεν θα απουσιάζουν από τη φετινή σου βαλίτσα;

Πέρασα όλο τον Ιούνιο στην Κρήτη, κοντά σε φιλικά μας πρόσωπα που μου είχαν λείψει πολύ, και εκεί  γέμισα μπαταρίες μετά από τόσο καιρό. Αγαπώ και δεν αλλάζω τη Μυτιλήνη όπου περνάω το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού πάντα, όπως και την πατρίδα μου την Άρτα. Γενικά απολαμβάνω να επισκέπτομαι όσα πιο πολλά μέρη μπορώ και φέτος θα περάσω χρόνο σε φιλικά πρόσωπα που δεν κατάφερα πέρσι: στην Άνδρο, τη Σαντορίνη και τη Ζάκυνθο στην οποία ξεκίνησα έρευνα για κάτι νέο που ετοιμάζω. Όσο για βιβλία; Γεμάτη η βαλίτσα! Η τριλογία της Λευκής Πόλης της Εύας Γκαρθία Σαένθ ντε Ουρτούρι από τις εκδόσεις Ψυχογιός, είναι το επόμενο που θα διαβάσω για καλοκαίρι, το νέο βιβλίο του Ντικέρ στα γαλλικά, η Τριλογία του Λεβάντε από την Ολίβια Μάνινγκ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο που αποτελεί τη συνέχεια της Βαλκανικής Τριλογίας, Οι κόρες του Άλεξ Μιχαηλίδη από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι μερικά από αυτά που έχω ήδη πακετάρει.

Ξεκίνησες την καριέρα σου σε πολυεθνικές εταιρείες. Πως άλλαξε η ρότα της ζωής σου; Σήμερα κοιτώντας πίσω πώς νιώθεις για αυτή σου την απόφαση;

Πράγματι έτσι είναι και είναι από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής μου! Κρατάω ακόμα δεσμούς και όσο μπορώ συνεργάζομαι με κάποιες. Η έλλειψη χρόνου όμως ώστε να κυνηγήσω τα όνειρα μου με οδήγησε να αλλάξω πορεία και να μην μπορώ να απασχολούμαι εκεί σε μόνιμη βάση. Δεν σας κρύβω όμως, πως η εμπειρία και οι άνθρωποι εκεί ήταν ανεκτίμητη βοήθεια και παρακαταθήκη. Θεωρώ και νιώθω πως ήταν η σωστή απόφαση να πάρω και να αλλάξω την πορεία μου τότε και συμβάδιζε απόλυτα με αυτό που ένιωθα και τα βήματα που ήθελα να κάνω ώστε να στήσω κάτι δικό μου εκ νέου και να εστιαστώ και στη συγγραφή. Τελικά ήμουν τυχερή διότι κατάφερα να συνδυάσω σε κάποιους τομείς και τα δύο κομμάτια αυτά και να νιώθω πλήρης. 

Το βιβλίο «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.