Η νέα δουλειά της ομάδας ΠΥΡ μέσα από το εμβληματικό Μάκιναλ της Σόφι Τρέντγουελ αφηγείται μια ιστορία για το τέλος του πολιτισμού. Το εμπνευσμένο από πραγματική δικαστική υπόθεση στις ΗΠΑ έργο, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Είναι ουσιαστικά ένα έργο με δύο πρόσωπα: μια Πόλη και μια Γυναίκα. Η Πόλη αποκτά υπόσταση μέσα από δεκάδες χαρακτήρες, που θα μπορούσαν να λέγονται έτσι ή αλλιώς, θα μπορούσαν να είναι αυτοί που είναι ή άλλοι, δεν έχει σημασία, συνιστούν τελικά μία οντότητα, μια κοινωνική μηχανή που ορίζει και ομογενοποιεί τις ζωές και τον ψυχισμό όλων. Η Γυναίκα, παρά την αδιάκοπη λειτουργία της μηχανής, τολμά να ονειρευτεί την ελευθερία. Η μηχανή όμως εξαφανίζει τις παρεκκλίσεις, καταπίνει τις παρορμήσεις, σβήνει τις εξάρσεις. Η μηχανή είναι ικανή να μετατρέψει ένα ανθρώπινο όνειρο σε μια τερατώδη πράξη…
Η Ιώ Βουλγαράκη μοιράζεται το Ημερολόγιο Προβών για τη νέα παράσταση «ΜΑΚΙΝΑΛ»:
Απρίλιος 2019
Οι ΠΥΡ διαβάζουμε πυρετωδώς κείμενα αναζητώντας το επόμενο υλικό μας προκειμένου να κάνουμε αίτηση για επιχορήγηση. Εμένα πάντοτε σε αυτή τη διαδικασία δεν μου αρέσει τίποτα, δεν επικοινωνώ με τίποτα, πιέζομαι με τα deadlines και σκέφτομαι ότι ή κάνω λάθος δουλειά ή δεν διαβάζω όσο θα ’πρεπε, δηλαδή τουλάχιστον ένα έργο την ημέρα.
Ο Αργύρης (Ξάφης) μου στέλνει ένα φάκελο με σχετικά άγνωστα έργα που έχει ξεχωρίσει, ο τίτλος “Machinal” ενστικτωδώς με αγκιστρώνει, αρχίζω να διαβάζω και αλλάζει ο ρυθμός της ανάσας μου. Διανύω τότε μια περίοδο κατά την οποία νιώθω συχνά αόρατη και κατειλημμένη – «συνωστισμένη» – από πλήθος ανθρώπων που με πρεσάρουν. Έτσι, συνδέομαι με το έργο αμέσως. Από τότε δεν έχει ατονήσει ούτε στο ελάχιστο η αίσθησή μου πως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κείμενο, που ξεπερνούσε την εποχή του. Ίσως μάλιστα έχει βαθύνει η αίσθηση αυτή.
Δεκέμβριος 2020
Προετοιμασία και έρευνα. Διασκευάζω το έργο για επτά ηθοποιούς, ενώ ψηλαφώ σαν ντετέκτιβ τη ζωή και το έργο αυτής της καταπληκτικής γυναίκας, της Σόφι Τρέντγουελ. Για λίγο ηθοποιός, παρατάει το θέατρο που δεν μπορεί να τη ζήσει και περνάει στη δημοσιογραφία, γράφει όμως για το θέατρο, συναναστρέφεται καλλιτέχνες, εν έτει 1910 παντρεύεται αλλά ζει ξέχωρα από τον άντρα της διεκδικώντας ιδιωτικότητα, ως ρεπόρτερ υποδύεται την άστεγη πόρνη για να ξεμπροστιάσει φιλανθρωπικούς οργανισμούς, καλύπτει ως ανταποκρίτρια τον Α’ Παγκόσμιο από την Ευρώπη και είναι η πρώτη Αμερικανίδα γυναίκα δημοσιογράφος που το κάνει αυτό – τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στη φύση της Σόφι! Είναι βέβαιο πως αν δεν ήταν γυναίκα, θα είχε στεφθεί με δόξα για ένα έργο σαν το Μάκιναλ.
Φεβρουάριος – Μάρτιος 2020
Ξεκινάμε πρόβες. Ερευνούμε το θέμα και τη μορφή του έργου. Το Μάκιναλ θεωρείται ένα χαρακτηριστικό και επιτυχημένο δείγμα του εξπρεσιονισμού στο θέατρο, που εξπρεσιονισμός σημαίνει υπέρμετρη υποκειμενικότητα, τίποτα το αντικειμενικό στην αφήγηση, φυγή από τον ρεαλισμό, σκηνές πυκνές, αγάπη για το ανοίκειο και το αλλόκοτο.
Η φόρμα είναι που κάνει το Μάκιναλ αξιοσημείωτο και τότε και τώρα κι αυτή τροφοδοτεί ποικιλοτρόπως τις δοκιμές μας. Στην πιο δημιουργική φάση αυτής της διαδικασίας, που ήταν σε πολλές στιγμές σκληρή, καθώς ο κόσμος του Μάκιναλ είναι ένας κόσμος χωρίς έλεος και η ιστορία που αφηγούμαστε είναι πολύ απαιτητική ψυχικά, ένα απόγευμα τα θέατρα κλείνουν και λίγες μέρες μετά ξεκινά το πρώτο lockdown.
Φεβρουάριος 2022
Δυο χρόνια μετά, έχοντας περάσει συλλογικές και προσωπικές περιπέτειες που δεν φανταζόμασταν καν και λίγο πριν ξεσπάσει ένας πόλεμος, ξαναρχίζουμε πρόβες, καλωσορίζοντας δυο νέα μέλη στον θίασο. Άλλες σκηνές είχαν ανακαλυφθεί και κρατιούνται, άλλες αλλάζουν ριζικά κι άλλες τις αγγίζουμε για πρώτη φορά.
Απρίλιος 2022
Ανυπομονούμε να μοιραστούμε αυτή την ιστορία για τη μηχανή που γινόμαστε, όσο χάνουμε την ικανότητά μας να συμπάσχουμε, δηλαδή να αφουγκραζόμαστε τον Άλλο.
