Ήταν μικρό, γκρι και με κόκκινο ράμφος. Τα όνειρά του όμως μεγάλα. Και η κατάκτηση αυτών θα γίνει θρύλος που συζητιέται στους κόλπους της κοινότητας των πουλιών. Ο λόγος για το μικρό ψαρόνι που αν δεν το ξέρεις όπως και εγώ πριν διαβάσω τη σπουδαία ιστορία του, πρόκειται για ένα πουλί της Υποσαχάριας Αφρικής. Αυτό λοιπόν το πουλί, ήθελε να γίνει οδοντίατρος. Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν από τους γύρω με μια τέτοια απόφαση. Γιατί πώς να γίνει το μικρό ψαρόνι, όντας πουλί, άρα δίχως δόντια, ένας καλός οδοντίατρος; Εσύ θα το εμπιστευόσουν;
Έτσι ξεκινάει η ιστορία της Αλεξάνδρας Μπουσίου και ξεδιπλώνεται ανάμεσα στις χρωματιστές πινελιές του Χρήστου Κούρτογλου. Μια ιστορία θάρρους και επιμονής που εντάσσει με χιούμορ ζητήματα στερεοτύπων και προκαταλήψεων στην αναζήτηση της ευτυχίας αλλά και της επαγγελματικής επιτυχίας, περιοριστικών στερεοτύπων που μπορεί να αφορούν την καταγωγή και το φύλο ή και τυχόν άλλα σωματικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς η πρώτη σκέψη όλων μας εστιάζει στις αδυναμίες, στα ψεγάδια και όχι σε λοιπές αρετές. Αρετές που είναι ικανές να μας οδηγήσουν στην κατάκτηση των ονείρων μας, παρά τις δυσκολίες και τις ανηφόρες.
Η ιστορία προβάλλεται διαλεκτικά. Δύο αφανή αρχικά πρόσωπα ή ζώα, συζητούν μεταξύ τους, το ένα αφηγούμενο την ιστορία και το άλλο θέτοντας ερωτήματα που ξεχειλίζουν χιούμορ, ζωντάνια και θεατρικότητα. Η αποκάλυψη των δύο συμμετεχόντων στη συζήτηση, αιφνιδιάζει θετικά, παραμένοντας πιστή στο χιούμορ που υπόσχεται ολόκληρη η ιστορία.
Το βιβλίο «Ήταν ένα ψαρόνι» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος και αποτελεί το πρώτο συγγραφικό βήμα της Αλεξάνδρας Μπουσίου με την οποία και μιλήσαμε με αυτή την αφορμή:
Παραγωγός ταινιών, οικονομικά, όπερα. Θα ήθελα να συστηθείτε στο αναγνωστικό μας κοινό με τον δικό σας προσωπικό τρόπο – εκείνο που καλύτερα σας εκφράζει.
Αν έπρεπε να συστηθώ μέσω του επαγγέλματός μου και μιλώντας για το επάγγελμα που με έχει φιλοξενήσει τα περισσότερα από τα σχεδόν 25 χρόνια που εργάζομαι πλέον, αυτό θα ήταν η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών και – τα τελευταία τρία χρόνια – μίνι σειρών. Από την άλλη οι πρώτες, βασικές μου σπουδές ήταν μουσική (πιάνο και όπερα) και η πρώτη μου δουλειά ήταν λαϊκή τραγουδίστρια σε αναψυκτήριο – δεν κράτησε πολύ, αλλά είναι η δουλειά που κλείνει τα περισσότερα στόματα όταν την αναφέρω…
Πρόκειται για το πρώτο σας βιβλίο. Μιλήστε μας λίγο για τη διαδρομή, την αφορμή και πορεία συγγραφής του βιβλίου «Ήταν ένα ψαρόνι».
Αφορμή ήταν μία σειρά από φωτογραφίες που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο και που η αλήθεια είναι δεν θυμάμαι πώς συνάντησα: αυτή που δείχνει ένα ή περισσότερα ψαρόνια να προσπαθούν να καθαρίσουν τα δόντια μίας καμηλοπάρδαλης. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η εικόνα και μία μικρή έρευνα με οδήγησε στις συμβιωτικές σχέσεις στο ζωικό βασίλειο. Εν ολίγοις πρόκειται για σχέσεις που ενέχουν μία «αλληλοβοήθεια», μία συνύπαρξη, μία συνεργασία. Δεν χαρακτηρίζονται πάντα από απόλυτη αμοιβαιότητα – αλλά ποια σχέση είναι εντελώς ισότιμη άραγε; Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το χούι που φέρω παιδιόθεν να προσπαθώ να μην παρασύρομαι από τις καλές προθέσεις των άλλων αναφορικά με τις επιθυμίες μου, οδήγησαν κάπως στο επαναστατικό αυτό Ψαρόνι.
Γιατί ένα ψαρόνι;
Γιατί ποιος θα μπορούσε να είναι καλύτερος ήρωας αυτού του παραμυθιού από ένα πουλί που το ίδιο το γένος στο οποίο ανήκει, το κάνει να φλερτάρει συχνά με την παρεξήγηση ότι πρόκειται για ψάρι;
Μια ιστορία δοσμένη με χιούμορ για τις μεγάλες μας αποφάσεις στη ζωή, για την επαγγελματική διαδρομή, για τα στερεότυπα στη ζωή. Αντιμετωπίσατε στη ζωή σας συνθήκες που χρειάστηκε να δοκιμαστείτε και να επιδείξετε θάρρος και τόλμη;
Για τα δικά μου δεδομένα σίγουρα, και χρειάζεται πολύ συχνά, ακόμα. Από μικρή υπήρξα πολύ φοβισμένη και εξακολουθώ να φοβάμαι πολύ, οπότε το να είμαι θαρραλέα έχει υπάρξει μονόδρομος για να ζήσω όπως θέλω.
Επιμονή στον στόχο και στο όνειρο. Είναι αυτή η συμβουλή σας σε ένα νέο άνθρωπο;
Νομίζω ότι καλό είναι – στη ζωή, στη δουλειά, στην τέχνη ή στην αγάπη – να μην κάμπτεται κανείς από την απόρριψη, να αποφεύγει και την επιβράβευση όσο γίνεται, να μην δειλιάζει όταν τα πράγματα είναι κρίσιμα, και να παραμείνει ευάλωτος, να μη γίνει κυνικός.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Χρήστο Κούρτογλου; Οι εικόνες του άγγιξαν λίγο ό,τι αρχικά ίσως είχατε φανταστεί;
Οι εικόνες του Χρήστου έκαναν αυτό το βιβλίο αυτό που είναι. Αν ήταν μπούρδα το κείμενο δεν θα το είχε αγαπήσει ο Χρήστος ποτέ. Αλλά χωρίς τον Χρήστο, δεν θα υπήρχε το βιβλίο. Οι εικόνες του είναι πανέμορφες, έξυπνες, πολυεπίπεδες και γενναιόδωρες. Νιώθω πραγματική ευγνωμοσύνη για τη συνεργασία μας.
Τι είναι για εσάς το παιδικό βιβλίο; Τι σας έλκει;
Το παιδικό βιβλίο το ανακάλυψα στην εφηβεία μου. Έχω πραγματικά μία μαγική σχέση με τα παραμύθια και τα παιδικά βιβλία. Έχω βρεθεί σε βιβλιοθήκες παλιών εκδοτών παρακαλώντας για ένα αντίτυπο από εξαντλημένες τους εκδόσεις και έχω κρατημένα βιβλία που διαβάζω τώρα στην κόρη μου που έχουν κλείσει τρεις δεκαετίες στη βιβλιοθήκη μου. Με έλκουν πολλά, διαφορετικά πράγματα αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα, αυτό θα ήταν η οικονομία, η αφαίρεση που αφήνει έναν σημαντικό χώρο αγέμιστο στην ιστορία για να τον συμπληρώσει ο μικρός – αλλά και ο μεγάλος – αναγνώστης μόνος του.
Έχει το βιβλίο πιστεύετε μεταμορφωτική δύναμη στους ανθρώπους;
Αμ, δεν έχει;
Να περιμένουμε και επόμενο συγγραφικό βήμα;
Ηταν μία τόσο σπάνια και γλυκιά συνθήκη όταν συναντηθήκαμε στο βιβλίο αυτό η Ολιάνα Φαλδαμή, η εκδότριά μου (Εκδόσεις Κλειδάριθμος), ο Χρήστος Κούρτογλου και εγώ, που ήδη σχεδιάζουμε το επόμενο βιβλίο, με στόχο να κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα.
