Για ποια συναυλία του καλοκαιριού ανυπομονείτε;

Ρωτήσαμε 10 ονόματα από τον κόσμο της μουσικής και της Τέχνης

Το φετινό καλοκαίρι είναι στην ουσία το πρώτο καλοκαίρι -αφού ξέσπασε η πανδημία- που οι συναυλίες επιστρέφουν στην καθημερινότητα της Αθήνας. Φανταστείτε τον οίστρο τόσο των καλλιτεχνών όσο και του κοινού για την επιστροφή στην αγαπημένη μας συνήθεια.

Ευτυχώς οι επιλογές είναι πολλές οπότε το μόνο που μας απομένει είναι να κλείσουμε τα εισιτήρια μας (και να μην πληρώσουμε τη ρήτρα αναπροσαρμογής), να κανονίσουμε με τους φίλους και να χαρούμε τους καλλιτέχνες με μια μπίρα στο χέρι (ελπίζοντας ότι οι τουαλέτες θα είναι καθαρές αυτή τη φορά). Εν αναμονή λοιπόν του μουσικού, καλοκαιρινού καταιγισμού ρωτήσαμε 10 ονόματα από τον κόσμο της μουσικής ή της Τέχνης εν γένει «Για ποια συναυλία του καλοκαιριού ανυπομονείτε;» κι αυτές είναι οι απαντήσεις τους:

H Νεφέλη Φασούλη ανυπομονεί για τη συναυλία του εκρηκτικού Ibrahim Maalouf στο Ηρώδειο

Νεφέλη Φασούλη

Φέτος , αφού όπως λέγεται είναι η χρονιά των συναυλιών από το «εξωτερικό», πιο πολύ από όλα ανυπομονώ για τη συναυλία του εκρηκτικού Ibrahim Maalouf στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Κυρίως λόγω του ότι έρχεται πρώτη φορά στην Αθήνα αλλά και του νέου μουσικού ρεύματος που έχει δημιουργήσει. Περιλαμβάνει πολλή τζαζ και στοιχεία Ανατολής, τα στοιχεία μου δηλαδή!

Εγώ πεθαίνω να ακούσω ζωντανά όλα τα έπη του άλμπουμ KALTHOUM που κυκλοφόρησε το ‘15, αλλά το θεωρώ απίθανο να τα επιλέξει. Θα περπατήσω ωστόσο την Αρεοπαγίτου περιμένοντας να γίνει!

Στη συναυλία δεν ξέρω με ποιον θα πάω αλλά σίγουρα θα διάλεγα κάποιον που δεν τον ξέρει καθόλου, γιατί αισθάνομαι πως το απολαμβάνω διπλά με κάποιον που έχει τον ενθουσιασμό του πρώτου ακούσματος- άσε που μπορώ και να του εξηγώ τα πάντα ως γνήσιο φυτό!

(Φεστιβάλ Αθηνών, Ibrahim Maalouf, Τρίτη 28 Ιουνίου, Ηρώδειο / Η Νεφέλη Φασούλη μας υποδέχεται για δύο live στο Gazarte στις 3 & 10 Ιουνίου)

Ο Βαγγέλης Προβιάς αγόρασε το εισιτήριο για τους Pet Shop Boys πριν δύο χρόνια και τώρα μας παρουσιάζει το playlist τους

O συγγραφέας Βαγγέλης Προβιάς / φωτογραφία: Γεράσιμος Δομένικος

Το Being Boring και το It’s a Sin με γνώρισαν και με συμφιλίωσαν με τις πιο οδυνηρές πτυχές της ομοφυλοφιλίας, τον θάνατο και την αποστροφή/αδυναμία αποδοχής από ένα μέρος της κοινωνίας.

Το Domino Dancing το χόρευα μαζί με έναν αξέχαστο έρωτα που μετά με πλήγωσε όσο τίποτε. Και πιο μετά, χρόνια μετά, συγχωρέσαμε ο ένας τον άλλον.

Το Left to my own devices με έμαθε την αξία της ενδοσκόπησης, του να συνειδητοποιείς όσα συμβαίνουν μέσα σου, και να τα κάνεις λέξεις, λόγια, κείμενα.

Το What have I done to deserve this, με έμαθε πώς να κάνω νάζια και παράπονα στις σχέσεις, χωρίς να ντρέπομαι και να θυμώνω.

Το Love comes quickly με στήριξε στις εβδομάδες (…μήνες, χρόνια) της μοναξιάς και της απελπισίας. Και μετά, ναι! Love came.

Το Rent τοποθέτησε τον έρωτα, σωστά, δίκαια, ρεαλιστικά, δίπλα στο χρήμα – «σε αγαπώ – μου πληρώνεις το ενοίκιο»

Το You Only Tell Me You Love Me When You’re Drunk με έμαθε να μην φοβάμαι τους μεγάλους τίτλους, και να ποτίζω καλό αλκοόλ εκείνα τα πλάσματα που μου προκαλούν ρίγη.

Το You Are Always on My Mind και το Where the Streets Have No Name έκαναν τη ροκ ντίσκο, δηλαδή ακόμη πιο αγαπημένη.

Το West End Girls με έκανε να αγαπώ τις βόλτες χωρίς συγκεκριμένο προορισμό στα ταξίδια σε άγνωστες πόλεις.

Το losing my mind το έπαθα την προπροηγούμενη φορά που ήρθαν οι Pet Shop Boys στην Ελλάδα, όταν τους είδα να πίνουν καφέ στο Κολωνάκι – και πήρα αυτόγραφο!

το εισιτήριο για αυτήν τη συναυλία το αγόρασα πριν δύο χρόνια – ήταν να γίνει το 2020. Αλλά, ναι, όλα περνάνε. Με πρώτο και ταχύτερο, τον χρόνο.

35 χρόνια μετά, οι Pet Shop Boys είναι μία από τις πιο ισχυρές, παράδοξες, ίσως άτοπες αλλά και βαθιά καταλυτικές και ουσιώδεις επιρροές του χαρακτήρα και της ζωής μου. Έρχονται στην Αθήνα στα τέλη Ιουνίου.

(Release Athens, Pet Shop Boys, Thievery Corporation, K.BHTA, Πέμπτη 30 Ιουνίου, Πλατεία Νερού / O Bαγγέλης Προβιάς είναι συγγραφέας και εισηγητής σεμιναρίων δημιουργικής γραφής)

Ο Αντώνης Ξαγάς μας μεταφέρει έναν οικογενειακό διάλογο που καταλήγει στους Scorpions

Ο Αντώνης Ξαγάς, αρχισυντάκτης του mic.gr

Μικρές καθημερινές οικογενειακές στιγμές…

– Να σου πω στεφάνι μου, καμάρι μου, τρομάρα μου, στα σόσιαλ βλέπω ποστάρουν όλες με τρέλα και ανυπομονησία τα εισιτήρια που αγόρασαν, τις συναυλίες που θα πάνε το καλοκαίρι. Εμείς; Θα κάνουμε τίποτε φέτος εμείς;

– Αν σου πω ότι δεν έχω καμία ιδιαίτερη όρεξη θα με πιστέψεις; Τους μισούς τους έχω δει, τις άλλες μισές δεν έχω καμία κάψα ιδιαίτερη να τις δω.

– Τελικά καλά τα γράφανε οι ψυχολόγοι ότι η καραντίνα θα μας αφήσει κουσούρια. Δεν μπορεί να μην σ’ αρέσει τίποτα! Τόση προσφορά έχει. Να π.χ. Autechre στο Ηρώδειο, που είσαι και φαν;

– Πρώτον δεν τους αντέχω πια με τα φαραωνικά τους θορυβώδη έργα. Και νομίζω έχω καλύτερα πράγματα να κάνω μια καλοκαιρινή βραδιά από το να βλέπω από 50 μέτρα απόσταση καθισμένος σε πέτρες δύο τύπους να πατάνε κουμπάκια στα λάπτοπ.

– Νομίζω έχεις γίνει πολύ γκρινιάρης. Τελικά ου γαρ έρχεται μόνον …

– Μπορεί αλλά ξέρεις, κατά βάθος δεν μου λείψανε και πολύ τα μεγάλα καλοκαιρινά πανηγύρια, τα λάιβ με τις ορδές, τις μπύρες, τις μεγάλες υπεράνω σκηνές, τα στημένα σόου. Μεταξύ μας, προτιμώ κα ‘να κανονικό πανηγύρι με το πρώτο κλαρίνο της Αρκαδίας, ρετσίνα και γουρνοπούλα.

– Δεν μου λες, τα ξέρουν αυτά όσοι/όσες σε διαβάζουν που μας το παίζεις και ψαγμένος και αρχισυντάκτης;

– Σιγά… Ξέρεις όμως ποια λάιβ μου λείψανε πραγματικά; Εκείνα τα μικρά στους ταπεινούς κλειστούς χώρους, όπου κάποιο καινούργιο γκρουπάκι, ένας νέος μουσικός παλεύει στη σκηνή να καταθέσει τη δική του άγουρη ακόμη άποψη.

– Καλά, να σε δω μόλις χειμωνιάσει τι θα μου λες…

– Λοιπόν θα σου πω. Και μην κοροϊδέψεις. Απ’ όλα αυτά που βλέπω στα προγράμματα θα προτιμούσα να πηγαίναμε π.χ. στους Scorpions. Και όχι ότι μ’ έπιασε καμιά νοσταλγία λυκειακή, άλλωστε ξέρεις ποτέ δεν πέρασα «μέταλ» φάση, μάλλον με τους ‘απέναντι’ ήμουν. Όμως διαισθάνομαι κάτι το αγνά και λαϊκά μουσικόφιλο σε αυτό που γίνεται με τους Scorpions -και όχι μόνο στα μέρη μας- κάτι χωρίς τη συνήθη επιδεικτική εκζήτηση του ‘χώρου’. Επίσης, δεν τους έχω δει και ποτέ, και επιπλέον το καινούργιο το «Rock believer» μια χαρά στέκεται.

– Εκείνη η Λίνα η Ρόκου σου ζήτησε όμως να πεις και τι τραγούδι θες ν’ ακούσεις.

– Ααα δεν μ’ ενδιαφέρει. Ίσως για credit… ειδημοσύνης θα έπρεπε να αναφέρω κάτι από αυτά που έβγαζαν στα πρώιμα 70s, ένα π.χ. Fly to the rainbow ή το I’m going mad από το πρώτο τους που δεν το παίζουν ποτέ. Όμως κι ένα When the smoke is going down που θα το παίξουν σίγουρα μια χαρά είναι. Μπορεί και να συγκινηθώ κιόλας.

– Οπότε βγάζουμε εισιτήρια;

– Νωρίς δεν είναι ακόμη;

– …… (αγκρμπφ)

(Scorpions – special guest star: Alice Cooper, Τετάρτη 6 Ιουλίου, Ολυμπιακό Στάδιο / Ο Αντώνης Ξαγάς είναι μουσικοκριτικός και αρχισυντάκτης του mic.gr )

Η Ελένη Τζαννάτου κυνηγάει το άπιαστο aka τον Iggy Pop

Η δημοσιογράφος Ελένη Τζαννάτου / φωτογραφία: Χρήστος Τζοβάρας

Νομίζεις πως έχεις απαλλαγεί από τους παθολογικούς ψυχαναγκασμούς της ποπ κουλτούρας, επειδή δεν αγοράζεις μανιακά όποιον δίσκο σου αρέσει σε βινύλιο, δεν ξέρεις και το τελευταίο credit του τάδε άλμπουμ και της δείνα κινηματογραφικής τριλογίας, αντέχεις να μην δεις την καινούργια ταινία για την οποία μιλάνε όλοι στην πρώτη προβολή της πρώτης Πέμπτης στις αίθουσες, έχεις διαμορφώσει το πολιτισμικό σου ασυνείδητο με διογκωμένες αναμνήσεις όσων έζησες και ισχυρά FOMO όσων έχασες.

Αλίμονο, όμως, αν ξεμπέρδευες τόσο εύκολα. Έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου πως θα τηρείς με θρησκευτική ευλάβεια τον έναν και μεγαλύτερο ψυχαναγκασμό σου, έχεις πειστεί πως οφείλεις να είσαι εκεί κάθε φορά που το όνομα ή η φιγούρα του Iggy Pop τυπώνεται σε εγχώρια συναυλιακή αφίσα. Φταίει εκείνο το πρώτο σοκ του 2005, που βίωσες σε καθηλωτική επανάληψη το 2007. Το 2012 έψαχνες ξανά μια παβλόφεια rock ‘n’ roll εμπειρία. Το 2019 πήγες με νηφάλιες προσδοκίες κι έκανες μια βαθιά υπόκλιση. Κι ό,τι κι αν συνέβαινε εκείνη τη βραδιά, θα την έκανες έτσι κι αλλιώς.

Ξέρεις πως καμία φορά δεν θα είναι σαν τις δύο πρώτες. Θα συνεχίσεις να μπαίνεις στο mosh pit, θα κυνηγάς τον ιδρώτα και τις μελανιές ως μία άτυπη επισφράγιση ότι αυτό πρέπει να το ζήσεις. Για σένα, αλλά και για εκείνους που δεν μπορούν πια.

(Release Athens 2022: Iggy Pop, Liam Gallagher, Sleaford Mods, The K’s – Σάββατο 2 Ιουλίου, Πλατεία Νερού / Η Ελένη Τζαννάτου είναι δημοσιογράφος, εργάζεται στην kathimerini.gr)

Ο Τόλης Αποστολίδης θα ταξιδέψει στο μαγικό End Of The Road αλλά στην Αθήνα περιμένει τον Slowthai

O Tόλης Aποστολίδης των The Dark Rags / φωτογραφία: Μιχάλης Κουρής

Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν καλοκαίρι αν δεν το βγάλουν κάτω από τον ήλιο σε μια παραλία, εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω καλοκαίρι αν δεν το περάσω τρέχοντας από σκηνή σε σκηνή με το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ στην τσέπη, προσπαθώντας να αποφασίσω με βαριά καρδιά ποια γκρουπ θα “κάψω”, ποια θα δω μισά ή ολόκληρα και ποια είναι η βέλτιστη διαδρομή ώστε να μην χαθούν πολύτιμα λεπτά από ένα σετ, και όλα αυτά παρακαλώντας να μην βρέξει. Οπότε και φέτος ανυπομονώ για το ταξίδι μου που τείνει να καθιερωθεί στο μαγικό End Of The Road, που μπορεί να έχει εντυπωσιακούς headliners (Bright Eyes!), αλλά πιο πολύ με ενθουσιάζει το λεγόμενο undercard, τις μπάντες δηλαδή που λατρεύεις και δεν καταλαβαίνεις γιατί δεν είναι τεράστιες και αυτές που δεν γνωρίζεις αλλά ξέρεις πως αν δεν δεις τώρα θα χτυπάς το κεφάλι σου μετά. Ανυπομονώ ιδιαίτερα να ξαναδώ τις αγαπημένες μου Porridge Radio να παίζουν το νέο τους άλμπουμ που έρχεται σε λίγες μέρες και ιδιαίτερα το The Rip, ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους.

Όχι ότι και στην Αθήνα δεν γίνονται πράγματα, θα είμαι σίγουρα τη δεύτερη μέρα του Plissken για τον Slowthai, τον μεγαλύτερο αλητάμπουρα της Βρετανικής grime/hip hop σκηνής και ένα από τα πιο punk πράγματα που μπορείς να δεις το 2022. Είχα την τύχη να τον ξαναδώ και κάθε του σετ είναι άχαστο.

(Plissken 2nd day, BONOBO, Slowthai, Avalon Emerson, Beach Bunny, Mezerg, Yves Tumor & Its Band, French 79, keiyaA, KOKOKO!, LCY, Louisahhh, rRoxymore, Sherelle, Space Afrika, Tropical Fuck Storm, Barkley Bandon, Black Athena, Grace Ow, Goya Gumbani, Kijha, Gio Melody, Riskykidd, Ofili, Δευτέρα 13 Ιουνίου, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων / Ο Τόλης Αποστολίδης είναι μέλος των The Dark Rags)

Οι Λάκης και Άρης Ιωνάς aka The Callas ανυπομονούν να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί ο ένας πάνω στον άλλον

The Callas

Κατ’ αρχάς το πιο γαμώ απ’ όλα είναι που θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, ο ένας πάνω στον άλλον, κάτω από τον άλλον, στις ουρές για ποτά και τουαλέτα και βρώμικο. Θα ψάχνουμε όλοι μαζί πώς θα κατέβουμε, πώς θα ανέβουμε, αν χωράμε όλοι στο αμάξι, που να κρύψουμε κάνα ποτάκι και το αν παίζει καμιά πρόσκληση.

Από εκεί και πέρα όποιος δεν έχει βιώσει Iggy Pop πρέπει να το κάνει, οι Jesus and Mary Chain είναι το συγκρότημα που έχουμε δει τις περισσότερες φορές και θέλουμε ξανά (όταν στο γυμνάσιο αγοράσαμε το Psychocandy το γυρίσαμε στο δισκάδικο ως χαλασμένο, για καλή μας τύχη δεν το δεχτήκανε πίσω), οι Fontaines D.C. βγάλανε δισκάρα, αγαπάμε τους Sleaford Mods και βέβαια αναμένουμε πάλι Nick Cave and The Bad Seeds να δούμε τα παιδιά και να βρεθούμε με τον φίλο και συνεργάτη Jim Sclavunos που ετοιμάζουμε πάλι διάφορα. Τέλος, θα θέλαμε όλοι μας να μπορούμε να πάμε να δούμε και όλα τα local bands που θα ανοίγουν τις συναυλίες νωρίς το απογευματάκι.

(Release Athens, Nick Cave & The Bad Seeds, Mogwai, Fontaines D.C, Τετάρτη 15 Ιουνίου, Πλατεία Νερού / O Λάκης και ο Άρης Ιωνάς είναι τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας The Callas)

Ο Θάνος Κάππας ανυπομονεί για την Patty Smith και γι’ αυτή τη χαρακτηριστική κίνηση που κάνει με τα δάχτυλά της

Ο συγγραφέας Θάνος Κάππας / φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Παραδόξως εκείνη η πρώτη, φλογερή και ακαταμάχητη Patti Smith του εβδομήντα και ογδόντα, εκείνη η λιπόσαρκη Patti που με δυο-τρεις δίσκους τροφοδότησε τις επόμενες δεκαετίες γεμίζοντας στάδια, με άφηνε μάλλον ασυγκίνητο, αδιάφορο. Σχεδόν έπληττα με το People have the power και το Because the night, όπως άλλωστε με το Sunday bloοdy Sunday των U2, το Gasoline του Bowie και δεκάδες άλλα μέγκα ροκ χιτς που επαναλαμβάνονταν μαρτυρικά στα κλαμπ.

Και ξαφνικά, πολύ αργότερα, μετά τις διασκευές του Twelve και το πρώτο της βιβλίο, σαν να λούστηκαν όλα σε ένα νέο φως και να αποκαταστάθηκε αναδρομικά η ως τότε μοναδική πορεία της – όσο άσπριζαν, πλέον, τα μαλλιά της και κυμάτιζαν ελεύθερα, τόσο πιο νέα και ωραία, πιο ευθύβολη και προσωπική, πιο ουσιαστική μου φαινόταν. Η Patti Smith βρίσκεται σήμερα (βρισκόταν πάντα;) σ’ ένα σημείο που της επιτρέπει να συναιρεί μέσα της ετερόκλητα ρεύματα και εποχές, να αφηγείται ξανά την ιστορία του ροκ μέσα από τη δική της συναρπαστική ιστορία, να ξαναγράφει τα τραγούδια εμψυχώνοντάς τα με την πείρα ζωής και την αλήθεια της. Ήταν, αναμφισβήτητα, ο καταλληλότερος άνθρωπος για να ερμηνεύσει το Α hard rain’s gonna fall στην απονομή του Νόμπελ, στήνοντας ένα πνευματικό ολόγραμμα του Dylan στην αίθουσα, πιο ζωντανό κι από το να ήταν ο ίδιος παρών. Σ’ αυτή τη συγκλονιστική στιγμή της βράβευσης έλαμψε το πνεύμα των σίξτις και ο Bob Dylan, έλαμψε η Patti Smith και η βαθιά, βιωματική της ερμηνεία, έλαμψε κυρίως το πνεύμα της ίδιας της ποίησης.

Ναι, θα πήγαινα με λαχτάρα στη συναυλία της, θα υπέμενα τις ουρές κι ό,τι άλλο χρειαζόταν, ας ήταν και μόνο γι’ αυτή τη χαρακτηριστική κίνηση που κάνει με τα δάχτυλά της – ένα πιστόλι που σημαδεύει κατ’ ευθείαν στην καρδιά του συναισθήματος και σε ανατινάζει.

(Patti Smith Live at the Akropolis, Σάββατο 25 Ιουνίου, Ηρώδειο / Το τελευταίο βιβλίο του Θάνου Κάππα «Πώς πάνε τα πράγματα» κυκλοφορεί από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

Ο Διαμαντής Διαμαντίδης ανυπομονεί για την Kristin Hersh αφού διάβασε πρόσφατα και τη σπουδαία αυτοβιογραφία της

Ο τραγουδοποιός Διαμαντής Διαμαντίδης.

Ακόμη κι αν πρέπει να γράψουμε για μία συναυλία του καλοκαιριού, ανυπομονώ περισσότερο για το live της Kristin Hersh στα τέλη Μαΐου. Καθ’ ό,τι παιδί των ‘90s και του δημόσια αναμεταδιδόμενου πρώιμου MTV,  το  “alternative” με συνεπήρε αβίαστα. Αργά το βράδυ, στημένος σε τηλεοπτικούς δέκτες, αναζητούσα προς τα πού μπορούσαν να αναπτυχθούν οι χεβυμεταλλάδικές μου ρίζες, να συναντήσουν κάτι διαφορετικό, μα και συνάμα, σχετικό και εμπνευσμένο. Όπως όλες οι -κυρίως, αμερικάνικες- μπάντες και καλλιτέχνες με τις σκληρές τους κιθάρες και τις σαρωτικές τους φωνές, έτσι και οι Throwing Muses με κέρδισαν. Είχαν κάτι από το New Wave που τόσο αγαπούσα, ολόγυρα Pixies και Sonic Youth που, αν μη τι άλλο, σεβόμουν, και φυσικά, ήταν τα κορίτσια, που οδηγούσαν το σχήμα και ούρλιαζαν τόσο γλυκά τις ιστορίες τους. Και ξαφνικά, ήρθε το ντουέτο στο “Your Ghost” με τον Michael Stipe, με ένα τόσο ατμοσφαιρικό, σχεδόν υπνωτικό video, και η Kristin Hersh με πήρε από το χέρι στη χώρα της Polly Jean, της Kim (Gordon) και της Kim (Deal), των κοριτσιών με τα ηλεκτρικά μπάσα και τις κιθάρες. Άκουσα μέσα στα χρόνια τους δίσκους της, έμαθα περισσότερα γι’ αυτήν και, πρόσφατα, διάβασα και το σπουδαίο αυτοβιογραφικό της πόνημα “Seeing side-ways: A memoir of music & motherhood” (Jawbone Press, 2021). Τεράστιος σεβασμός για το ταλέντο, την επιμονή, πόσο μάλλον για το κουράγιο της να ξεπερνάει διαρκώς όλα τα εμπόδια της δουλειάς, μα και τα πολύ σοβαρά προσωπικά της. See you in a week, Kristin!

(Kristin Hersh of Throwing Muses, Τρίτη 24 Μαΐου, Gazarte / Ο Διαμαντής Διαμαντίδης είναι ο ιδρυτής του συγκροτήματος Μητέρα Φάλαινα Τυφλή και τώρα ετοιμάζει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο)

Για τη Χρύσα Λύκου συναυλία είναι εκεί που ακούγεται ο πρώτος στίχος του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Η δημοσιογράφος Χρύσα Λύκου.

Ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί ότι οι αιώνες μετριούνται με τις συναυλίες που χάνονται, τα τελευταία όμως δύο χρόνια, το μάθαμε καλά και ανόρεκτα. Μοιάζει να πέρασαν χειμώνες χωρίς καλοκαίρια από πάνω μας, χωρίς εκείνη την πρώτη συναυλία, που φτάνεις με αμήχανη λαχτάρα, έχεις πιεί ήδη δύο μπύρες πριν καν ξεκινήσει, προσπαθείς να ξεσυνδεθείς απ’ το κινητό σου μιας και δεν είσαι ακόμη διακοπές κι όλο και κάποιος συνάδελφος θυμάται κάτι τη λάθος ώρα.

Η πρώτη συναυλία για μένα, είναι εκεί που ακούγεται ο πρώτος στίχος του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο κρότος που σκορπίζει το βάρος του χειμώνα με αλκοόλ που αφρίζει και στραγγίζει στα μαλλιά, κατρακυλά στα βλέφαρα φτάνοντας στα χείλη μας. Μια ρωγμή ελευθερίας μέσα στη βαρβαρότητα, βυθισμένη σε αγκαλιές και κάποια δάκρυα που τρέχουν τον τελευταίο τους γύρο. Τρέχουν οι ζωές, τα τραγούδια, οι άνθρωποι που αγαπήσαμε, τρέχουν. Χρειαζόμαστε να φτιάξουμε ξανά τους τόπους που γεννιόντουσαν τα καλοκαίρια, ένα μέρος που ο Θανάσης θα λέει «ευχαριστώ πολύ παιδιά, δεν θα το ξεχάσω ποτέ» και που αυτό θα είναι η νέα κοινή μας μνήμη.

Θα ‘θελα να λυτρωθούμε αυτό το καλοκαίρι, να τραγουδήσουμε δυνατά για όσους δεν άντεξαν, για όσους τα κατάφεραν, για όσους ασταμάτητα παλεύουν ενώ το μόνο που θέλουν είναι να χορεύουν. Αντί ευχής: «Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο. Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη. Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές. Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα».

(Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Μελίνα Κανά, 11, & 13/7, Κατράκειο Θέατρο, Νίκαια / Η Χρύσα Λύκου είναι δημοσιογράφος, αυτή την περίοδο θα τη βρεις στο project Χαμίνι στο You Tube)

O Theodore θα πάει στους Bomfunk MC’s για να ξαναζήσει τα πάρτι των παιδικών του χρόνων

Ο Theodore / φωτογραφία : Πάρης Αναγνωστόπουλος

Ανυπομονώ να δω πολλές συναυλίες αυτό το καλοκαίρι αλλά θα διαλέξω τους Bomfunk MC’s για να ξαναζήσω τα πάρτι των παιδικών χρόνων και να ακούσω για πρώτη φορά live το Freestyler και επίσης την ημέρα του Release με Nick Cave, Mogwai και Fontaines DC, τρία από τα αγαπημένα μου acts σήμερα. Δεν έχω δει ποτέ τους Fontaines DC και έχω μεγάλη περιέργεια αλλά και τους Mogwai, γιατί είναι από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες. Και φυσικά τον Νick Cave αν και τον έχω δει άπειρες φορές, ποτέ δεν είναι αρκετές.

(Bomfunk MC’s, Δημήτρης Μεντζέλος, Πρύτανης με τους ΤΡΙ.Π.Α.ΚΡΟΥ, Παρασκευή 15 Ιουλίου, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων / O Theodore κυκλοφόρησε το νέο του album “The Voyage”)

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.