Άτιμο Κόκκινο

Κυρίες και Κύριοι ,

η παράσταση αρχίζει. Κρατήστε καλά το στομάχι σας και κοιτάξτε με προσοχή τα σπετσάτα. Δεν είναι κόντρα πλακέ. Είναι παραμορφωτικός καθρέφτης. Μέσα του τα εκατομμύρια πρόσωπά μας – οι ενοχές μας…«Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα από την τρέλα…»

Τρεις άνθρωποι.

Φαινομενικά διαφορετικοί. Ο καθένας ζει τη δική του αλήθεια με το δικό του τρόπο. Κοινό τους γνώρισμα η μοναξιά και η επιθυμία να μοιραστούν τις σκέψεις τους. Να ανατρέψουν την καθημερινότητά τους και να αντισταθούν. Να πάνε κόντρα στα σημάδια των καιρών…

Μια γυναίκα μόνη, στραγγισμένη, ξερή. Αντλεί δύναμη από τις αναμνήσεις της ζωής της. Κοιτάζει κατάματα το μέλλον και ψάχνει να βρει διέξοδο…

Ένας άνδρας, «σημάδι των καιρών». Κοιτάζει τη ζωή μέσα από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ζει και ονειρευεται μια «άλλη ζωή» μέσα από έναν ηλεκτρονικό  υπολογιστή. Αντιδρά,  επαναστατεί, ονειρεύεται… ψάχνει μια διέξοδο…

Ένας περιθωριακός τύπος ανάμεσά τους, ανάμεσά μας. Τους βγάζει από το μικρόκοσμό τους, τους δείχνει τη διαδρομή προς τη διέξοδο που ζητούν…