Οι And also the Trees, ένα από τα σημαντικότερα new wave/post punk συγκροτήματα της Βρετανίας, θα βρεθούν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, τη Παρασκευή 18 και το Σάββατο 19 Νοεμβρίου αντίστοιχα, για δύο εμφανίσεις από αυτές που μόνο εκείνοι γνωρίζουν να πραγματοποιούν. Όποιος έχει ξαναβρεθεί σε συναυλία τους, ξέρει τι να περιμένει, όπως και ξέρεις οι απουσίες απαγορεύονται αυστηρά. Για όσους δεν έχουν ακόμη πάρει γεύση από τις ζωντανές εμφανίσεις των And Also the Trees, αυτή είναι η ιδανική στιγμή για να μπουν επιτέλους στον θαυμαστό κόσμο τους. Στίχοι που αγγίζουν την ποίηση, υποβλητικός ήχος, αγγλική ύπαιθρος είναι αυτά που θα λέγαμε, αν κάποιος μας ζητούσε να περιγράψουμε τους And also the Trees με λίγες μόνο λέξεις.
Πρωτοεμφανίζονται στο αγγλικό κοινό στα τέλη των 70’s, διαφέροντας αρκετά ως προς τη θεματολογία των τραγουδιών τους από τα υπόλοιπα ομοειδή συγκροτήματα της γενιάς τους. Η διαφορά αυτή έγκειται στην έντονη επιρροή από την ύπαιθρο και την ιστορία των αγροτικών περιοχών του Ηνωμένου Βασιλείου. Μια επιρροή που παραμένει εμφανέστατη μέχρι και σήμερα.
Φέτος συμπληρώνουν 37 χρόνια δράσης, συνεχίζουν να αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία κι ο πολυαναμενόμενος ερχομός τους στην χώρα μας, με ένα εξαιρετικό καινούργιο άλμπουμ και αναρίθμητα highlights από το παρελθόν στις αποσκευές τους, αποτελεί ένα μοναδικής σημασίας γεγονός.
Ξεκίνησαν την μουσική τους πορεία στο Inberrow, ένα μικρό αγροτικό χωριό του Worcestershire. Χωρίς καμία διάθεση να μετακομίσουν στο Λονδίνο, εμπνεύστηκαν από το κίνημα του post punk, το οποίο βρισκόταν τότε σε πρώιμο στάδιο, καθώς και από τα τοπία και το αγροτικό περιβάλλον στα οποία μεγάλωσαν. Η αρχή έγινε με ένα demo που έστειλαν στους επίσης ανερχόμενους τότε Cure και το οποίο στάθηκε αφορμή για την γνωριμία των δύο συγκροτημάτων.
To 1981 έπαιξαν μαζί με τους Cure στο UK Tour τους, ενώ το 1982 κυκλοφόρησαν το δεύτερο demo άλμπουμ τους, «From Under the Hill». Το πρώτο τους «επίσημο» ομώνυμο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1983 αντανακλώντας τις πρώιμες post punk ρίζες τους. Το «Virus Meadow» του 1986 όμως, ήταν αυτό που καθόρισε την ιδιαίτερη ταυτότητα του συγκροτήματος, αλλά και το κοινό του, το οποίο ενθουσιάστηκε από τις μελαγχολικές κιθαριστικές μελωδίες του Justin Jones που θύμιζαν σε αρκετά σημεία μαντολίνο και τους βαθιά ποιητικούς στίχους του Simon Huw Jones.
Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία, από την οποία προέκυψε το live άλμπουμ «The Evening of the 24th». Το EP που ακολούθησε με τίτλο «The Critical Distance», έδειξε την συνεχόμενη προσπάθεια του συγκροτήματος να ωριμάσει τον ήχο που είχε παρουσιάσει στο κοινό του με το «Virus Meadow». Αποδείξεις της ωρίμανσης αυτής αποτελούν τα singles «Shaletown» και «The House of the Heart», καθώς και το επόμενό τους άλμπουμ «The Millpond Years» (1988).
Το επόμενο άλμπουμ τους «Farewell to the Shade» του 1989, είναι επηρεασμένο από προσωπικές αναμνήσεις των μελών και από ποιητές και ζωγράφους του 19ου αιώνα, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το single «Lady D’Arbanville», διασκευή του ομώνυμου τραγουδιού του Cat Stevens. Αυτή η περίοδος που διανύουν είναι και η πιο επιτυχημένη τους. Οι εξαντλητικές τους περιοδείες, αλλά και τα ποιοτικότατα άλμπουμ, τους κάνουν ιδιαίτερα γνωστούς στην Ευρώπη.
Το 1991 πραγματοποιούν περιοδείες στις ΗΠΑ και συνεργάζονται ξανά με τον Robert Smith των Cure για να κυκλοφορήσουν το EP «The Pear Tree». Το άλμπουμ «Green Is The Sea» που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, σηματοδοτεί και την λήξη της συνεργασίας τους με τον παραγωγό Mark Tibenham. Η προώθηση του άλμπουμ πραγματοποιείται με μία μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία και πολλές sold out ημερομηνίες σε αυτήν. Μετά από πίεση των θαυμαστών τους, κυκλοφορούν το 1993 το «From Horizon to Horizon», μια συλλογή ακυκλοφόρητων κομματιών της περιόδου 1983-1992.
Ένα νέο κεφάλαιο στον ήχο του συγκροτήματος ξεκινάει με την κυκλοφορία του «The Klaxon»: τρομπέτες, διάφορα κρουστά, μαντολίνα και «φωτεινοί» ήχοι κυριαρχούν με την διακριτική συνοδεία ενός οργάνου Hammond, αντικαθιστώντας έτσι τους «αγροτικούς» ήχους με «αστικά» beats που θυμίζουν 50’s. Τρομπέτες βγαλμένες από συνθέσεις του Ennio Moricone και «φωνακλάδικα» όργανα κυριαρχούν στις δύο επόμενες κυκλοφορίες τους (Angelfish -1996 και Silver Soul -1998).
Το διάστημα 1998-2003 οι ΑΑΤΤ εξαφανίζονται από την μουσική σκηνή και πολλοί κάνουν λόγο για διάλυσή τους. Στην πραγματικότητα περνούν μια φάση ενδοσκόπησης όπως δηλώνουν οι ίδιοι, από την οποία προκύπτει το «Further From the Truth», το οποίο ηχογραφήθηκε στον τόπο στον οποίον μεγάλωσαν, το Worcestershire. Πιο σκοτεινό από τα υπόλοιπα, σηματοδοτεί την επιστροφή τους στην «αγροτική» μελαγχολία. Το 2004 συμμετέχουν σε αρκετά φεστιβάλ και είναι η πρώτη φορά που επισκέπτονται την Ελλάδα για μια αξέχαστη εμφάνιση στο Elfentanz Festival. Το 2005 γιορτάζουν τα εικοστά πέμπτα τους γενέθλια με την κυκλοφορία του «Best of 1980-2005».
Ακολούθησαν τα άλμπουμς «(Listen to) The Rag and Bone Man», «Driftwood», «Hunter not the Hunted» για να φτάσουμε αισίως στο φετινό «Born Into The Waves», ένα άλμπουμ που αποδεικνύει ότι τριαντα επτά ολόκληρα χρόνια μετά, οι AATT παραμένουν ακούραστοι εκφραστές των μουσικών τους πεποιθήσεων.
Η βραδιά ξεκινάει με τους Doric, το σόλο side project του Στάθη Λεοντιάδη, που πρωτογνωρίσαμε σαν τον ένα εκ των δύο Human Puppets αλλά και μέσω των Exetix και Plexiglas.
