«Marianne Hertz: μοντέλο και υπόδειγμα μητέρας». Κάπως έτσι περιέγραφε τη γιαγιά του σκηνοθέτη Tom Fassaert ένα περιοδικό της δεκαετίας του ’50. Ο πατέρας, ο θείος και η θεία του χαμογελούν αμήχανα όταν τους ζητάει να το διαβάσουν δυνατά. Η παιδική τους ηλικία μαζί της μόνο τέλεια δεν ήταν. Οι δύο γιοι της κατέληξαν σε ορφανοτροφείο και η σχέση τους με την 95χρονη πλέον μητέρα τους παραμένει, το λιγότερο, ταραγμένη. Κι ενώ ο πατέρας του μοιάζει να έχει χάσει κάθε επαφή μαζί της, η Marianne καλεί απρόσμενα τον εγγονό της στη Νότια Αφρική, όπου ξεκίνησε μια νέα ζωή κάποιες δεκαετίες νωρίτερα.
Ο Tom δέχεται και παίρνει μαζί την κάμερά του, ελπίζοντας να καταφέρει να ανακαλύψει τα χαμένα κομμάτια του οικογενειακού παζλ. Γιατί τόση εχθρότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές και γιατί δεν έκατσαν ποτέ να το συζητήσουν; Παρ’ όλο που η ακόμη γοητευτική Marianne δείχνει να απολαμβάνει το ενδιαφέρον του εγγονού της, αρνείται ωστόσο να διαλευκάνει τη μυστηριώδη αυτή οικογενειακή υπόθεση. Η γιαγιά δεν είναι από τους ανθρώπους που σκηνοθετούνται εύκολα και απορρίπτει το ρόλο που προσπαθεί να της αναθέσει ο εγγονός της – αυτόν της γιαγιάς και της μητέρας – χωρίς δεύτερη σκέψη. Μια συγκλονιστική σπουδή πάνω στη στρεβλότητα της ανθρώπινης φύσης και μια κραυγή για βοήθεια που δεν θα βρει ποτέ απάντηση.
