Χωματερή

Μια “Χωματερή” ιδεών χωρίς καμία ζωντάνια. Απλή ανακύκλωση όσων έχουν ήδη ειπωθεί. Τη διασχίζεις, έχοντας για παρέα όλες τις πιθανές επαναλήψεις, μέχρι στο τέλος να γίνεις κι εσύ μια απ’ αυτές.

Έξι ερμηνευτές αντιμετωπίζουν το κενό. Την αποθήκη του ανθρώπινου μυαλού και τη χωματερή των ιδεών μέσα σε αυτό. Ακόμα και η παραμικρή έκφραση γίνεται ένα copy-paste από προηγούμενη γενιά, ώσπου η νωθρότητα χτυπάει την πόρτα όλων.  Τίποτα δεν είναι δικό μας, αλλά πρέπει να το ξεστομίσουμε σα να ήταν, μπας και συνεχίσει ο διάλογος.

Για να καταλήξουμε και πάλι μόνοι στο τέλος της εξίσωσης του χρόνου. Αυτή είναι η πορεία μιας χωματερής ιδεών: ανακύκλωση, μιμική και πάντα στο τέλος το ίδιο αποτέλεσμα.  Πώς εκφράζεσαι όταν συνειδητοποιείς, πως ό, τι λες έχει ήδη ειπωθεί; Και τι νιώθεις όταν η θεωρία των προκατόχων σου απέτυχε και εσύ έχεις ξε-μείνει  στην ουρά με ένα εισιτήριο στο χέρι;  Παίρνεις το δρόμο και πας, έχοντας για παρέα όλες τις πιθανές επαναλήψεις, μέχρι στο τέλος να γίνεις κι εσύ μια απ’ αυτές και να ησυχάσεις. 

Mια χοροθεατρική παράσταση από το μηδέν…. Χωρίς να υπάρχει κείμενο, υλικό. Μόνο η διάθεση για πρόβα και η ανάγκη για ανταλλαγή ιδεών. Γράφεται ένα κείμενο και στην πρώτη συνάντηση αυτό καταργείται, γιατί η ομάδα οδηγεί αλλού. Πλέον, δεν μπορούμε να μιλάμε για πρόβα μονοδιάστατη, αλλά για ένα δυναμικό σύστημα ροής πληροφοριών. Μέσα από αυτό το σύστημα γεννήθηκε και η χοροθεατρική παράσταση “Χωματερή” ή αλλιώς Η αποθήκη του ανθρώπινου μυαλού.