Γεννιέται στον Πειραιά στις 3 Φεβρουαρίου του 1952 με το όνομα Μαρία Σακκά. Σάββατο. Ως Μαλβίνα όμως δεν πεθαίνει ποτέ.
Η Μαλβίνα Κάραλη υπήρξε μια γυναίκα που σκηνοθετούσε τη ζωή της, έπαιζε με αυτήν, την κράταγε σαν παιχνίδι στα χέρια της και την έριχνε κάτω, τη θρυμμάτιζε και τη σήκωνε από το πάτωμα να την ξαναπλάσει από την αρχή. Η γυναίκα των αντιθέσεων. Η Σαββατογεννημένη που παντρεύτηκε στα 18 της για να την «κάνει» από το οικοτροφείο του Αρσακείου.
Η διανοούμενη που γούσταρε το μεταφυσικό και τις χαρτορίχτρες, η αντισυμβατική που όμως στο σπίτι της ήταν «δούλα και κυρά», η Μαλβίνα της πολιτικής σύγκρουσης και η Μαλβίνα του σινεμά, του τραγουδιού, του βιβλίου. Η Μαλβίνα που δεν δίστασε να μεταμφιεστεί σε άντρα και να μπουκάρει στο Άγιο Όρος μέχρι να γίνει αντιληπτή λίγες μέρες αργότερα. Πολλοί οι ρόλοι και η παράσταση μία.
η Μαίρη που έγινε Μαλβίνα
Περνά τα πρώτα χρόνια της ζωής της στον Πειραιά. Τα πρώτα της βήματα γίνονται στο Νεοκλασικό της Πειραϊκής των δώδεκα δωματίων ενώ αργότερα η οικογένεια μετακομίζει στην Πατησίων. Η Μαίρη Σακκά από πολύ μικρή γοητεύεται από τον κόσμο του θεάματος και πολύ σύντομα πραγματοποιεί τις πρώτες της συμμετοχές στον κινηματογράφο. Συμμετέχει στο «Ορφανή σε ξένα χέρια» και ο τύπος την χαρακτηρίζει ως «δωδεκάχρονο θηλυκό σατανά» και μιλά για ένα νέο αστεράκι που όμως έμελλε να διαγράψει διαφορετική πορεία από εκείνη την οποία ευαγγελίζονταν οι εφημερίδες του 1963.
Φοιτά επεισοδιακά στο Αρσάκειο μόνο για μία χρονιά και στη συνέχεια μετακομίζει με την οικογένειά της στη Χαλκίδα. Αργότερα, προχωρά σε σπουδές κυβερνητικής στο Παρίσι. Το ταλέντο της στη γραφή και η μοναδική πένα της γίνονται αντιληπτά σε νεαρή ηλικία και την οδηγούν στο να εργαστεί για χρόνια ως δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά (Απογευματινή, Ελευθεροτυπία, Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλικ, 01).
Η τηλεοπτική καριέρα της ξεκινάει στην ΕΡΤ το 1988 ενώ συνεργάζεται με όλα τα κανάλια (Seven, ANT1, ΣΚΑΪ, STAR, MEGA -οι εκπομπές της ως επί το πλείστον αποτελούν αντιδελτία, τρόπον τινά επιθεωρησιακού περιεχομένου. Mea Culpa, Μαλβίνα Live, Μαλβίνα Hostess, Μαλβίνα Ρίχτεν είναι κάποια παραδείγματα των εκπομπών με τις οποίες ενημερώνει σατιρίζοντας και σατιρίζει ενημερώνοντας. Η Μαλβίνα παράλληλα γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο και βραβεύεται με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου (Ξένια, Κρυστάλλινες Νύχτες) ενώ από το 1989 μέχρι και το 2001 κυκλοφορούν βιβλία με τη δική της υπογραφή (συλλογές κειμένων, βιβλία μαγειρικής κ.α).
Κύρια πηγή έμπνευσης της Μαλβίνας σε όλα όσα κάνει αποτελεί ο ήρως έρως. Παντρεύεται τρεις φορές, πρώτα με τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη, στη συνέχεια με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και τέλος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
ο διαρκώς μεταβαλλόμενος εαυτός της
Δεν της άρεσε ποτέ να είναι ένα πράγμα. Για αυτό αποφάσισε να γίνει τα πάντα. Σε κουτιά δεν μπήκε, τελεσίγραφο δεν της έδωσε κανείς για το πώς θα ορίζει τον εαυτό της -και ούτε θα το δεχόταν- και όταν κάποιος πήγε να της δώσει τελεσίγραφο η σύγκρουση ήταν μετωπική.
Έλεγε: «η καθαρότητα των ειδών έχει οδηγήσει σε τεράστιους φασισμούς. Δεν θέλω να είμαι τίποτα καθαρό. Βεβαίως και αντιφάσκω από σελίδα σε σελίδα. Γιατί αυτό μου επιβάλλει ο μεταβαλλόμενος εαυτός μου. Και επίσης γιατί όλες οι θέσεις ζωής που υποστηρίζω με πάθος θα μου δημιουργούσαν μεγάλο ζόρι αν με εμπεριείχαν. Με τον καιρό κατάλαβα πως η ειλικρίνεια της στιγμής δεν συνιστά αλήθεια».
Πάνω που πήγαινε κάποιος να την ορίσει, να την ερμηνεύσει, κάπως να την εξηγήσει, η Μαλβίνα είχε τον τρόπο να αναδομήσει αυτό που βλέπαμε και να γεννηθεί ως κάτι άλλο, ως κάτι διαφορετικό, εξίσου γοητευτικό πάντα, κάποτε αλλόκοτο και κάποτε γνώριμο πολύ.
«το στυλ μου είναι αυτό… σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε»
Δεν άργησε να γίνει η πλέον αντισυμβατική φωνή της τηλεόρασης. Η απόλυτη, καυστική, δηλητηριώδης σχεδόν σάτιρά της όχι απλώς ενοχλούσε αλλά την τοποθέτησε στο στόχαστρο των επικριτών της, οι οποίοι προσπάθησαν σθεναρά να την εξοβελίσουν από τη δημοσιογραφία. Χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα αποτελεί ο Κώστας Σημίτης, τον οποίο, στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του στο πολιτικό παιχνίδι, η Μαλβίνα όχι απλά σατίρισε αλλά σε μαλβινική ορολογία αποκαλούσε και τάπερμαν.
Η κριτική που του άσκησε ήταν σφοδρή όπως σφοδρός και με λύσσα ήταν ο πόλεμος που της κήρυξε ο πρωθυπουργός των Ιμίων, επιδιώκοντας τον απόλυτο αφανισμό της από τον χώρο των media.
«Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι, δηλαδή καρατσεκαρισμένο». Με αυτό το σχόλιο κάλυπτε την κρίση στα Ίμια και με απόλυτα μαλβινικό ύφος συνέχιζε: «Μας πιάσανε τον κώλο, πάει πολεμόχαρη φυλή μου, καραξεφτιλιστήκαμε, ξεπουλάμε».
«Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ανήκει σε πέντε οικογένειες προνομιούχων και ως εκ τούτου δε θα ψηφίσω ποτέ δεξιό κόμμα, άρα ούτε και ΠΑΣΟΚ που είναι δεξιότερο όλων των κομμάτων. Αλλά, όποιος κι αν κυβερνά, εγώ θα αντιλέγω την εξουσία».
Βρισκόταν μονίμως σε καθόλου ακήρυχτο και πάντα κηρυγμένο πόλεμο με την εξουσία. Οξυδέρκεια, πρωτοτυπία, χιούμορ και καυστικότητα ήταν τα υλικά της συνταγής για κάθε φράση της στις εκπομπές της που αποτελούσαν το πιο πρωτότυπο και αναβλύζον ταλέντο, τον πιο ιδιοφυή τρόπο τηλεοπτικού σχολιασμού της επικαιρότητας.
Έλεγε τις ειδήσεις όπως τις καταλάβαινε εκείνη, γιατί όταν της τις λέγανε άλλοι όπως τις καταλαβαίνανε αυτοί εκείνη δεν καταλάβαινε Χριστό.
Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες
«Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι».
Πόσο όμορφα μιλούσε για τον έρωτα. Η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμή της, έμπνευση για την πένα της, για τις συνεντεύξεις της, για τα λόγια της στο χαρτί και στο γυαλί, για τον τρόπο ζωής της και τη στάση της στα πράγματα. Γυναίκα βαθιά και ουσιαστικά ερωτική, διέκρινε τους ανθρώπους σε δύο βασικές κατηγορίες: στους ανθρώπους που αγαπήθηκαν και στους ανθρώπους που δεν αγαπήθηκαν. Οι μόνοι που την ενδιέφεραν ήταν εκείνοι που την τρόμαζαν. Ο έρωτας της Μαλβίνας Κάραλη ήταν συναίσθημα σαρωτικό, ασυγκράτητο, ενίοτε καταστροφικό, ισοπεδωτικό και σπαρακτικό. Υπάρχει πιο απρόβλεπτο πράγματα από τον έρωτα;
«Όλα συγχωρούνται αλλά το να θέλεις να μεταλλάξεις το κατεξοχήν απρόβλεπτο πράγμα, τον έρωτα, σε κάτι προβλεπόμενο, είναι η μεγαλύτερη ύβρις».
Η Μαλβίνα Κάραλη έλεγε πως ό,τι αξίζει στον άνθρωπο είναι να ζήσει έστω και μία φορά στη ζωή του μια ιστορία της προκοπής. Πόσες τέτοιες ιστορίες της προκοπής να είχε άραγε να διηγηθεί;
