Θόδωρος Πάντος

Ο ζωγράφος Θόδωρος Πάντος είναι βαθύς γνώστης των μυστικών της τέχνης του, μάστορας της εικαστικής κουζίνας, λάτρης των μορφών, του ρυθμού και της κρυμμένης, της μυστικής αρμονίας τους.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε έναν καλλιτέχνη να εξελίσσεται, αλλά μέσα από τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις του ξαναβρίσκουμε ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά της τέχνης του, που μας εξασφαλίζουν μια άνετη συνέχεια. Στον Πάντο μια τέτοια ταξινόμηση θα ήταν προδοτική. Δεν ανήκει σε καμιά κατηγορία, δεν έχει κανένα φρόνιμο είτε παράφρον σύστημα. Η ζωγραφική του ασυνάρτητη και παράφορη, πάει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ιδιόρρυθμο το έργο του: μας ξεβολεύει! Από τη μια μας κερδίζει με την δεξιοτεχνία του, το μετιέ και τη σχέση του με την παράδοση, προϋποθέσεις απαραίτητες για να δημιουργηθεί διάλογος με το κοινό, κι από την άλλη τα θέματα του, η ειρωνεία του, ο αναπάντεχος τρόπος που έχει να βλέπει και να εκφράζεται για ορισμένα πράγματα μέσα στο έργο του, μας κλονίζει βγάζοντας μας από τις συνήθειες μας.

Ο Πάντος είναι ένας αριστοκράτης πένης με σημαντικότατο αριθμό εκθέσεων ο οποίος ζει τη ζωή του μέχρι μυελού οστών παραμένοντας χαριτωμένα κοινωνικός και μελαγχολικά απόμακρος. Εκεί ακριβώς οφείλεται και το ιδιότυπο χιούμορ του, το οποίο είναι πρωτίστως κοινωνική κριτική. Ένα είδος ενδελέχειας της τέχνης.

Ο Θόδωρος Πάντος, πάντα και παντού θα παραμένει ενεργός μαχητής αλλά και σκωπτικός παρατηρητής των σικέ αγώνων στους οποίους διαπρέπει ο κοινωνικός μας περίγυρος. Η ζωγραφική του υποψιασμένη, απλή αλλά όχι απλοϊκή, ευρηματική αλλά όχι εξυπνακίστικη, κλασική αλλά όχι ακαδημαϊκή, χαριτωμένη αλλά όχι διακοσμητική, αστεία αλλά όχι γελοία, ερωτική αλλά όχι νοσηρή ξεχωρίζει για την χιουμοριστική της ποιότητα και τον συγκροτημένο στοχασμό. Είναι πολιτική αλλά όχι στρατευμένη και η ρητορεία της ποτέ δεν εκπίπτει στην προπαγάνδα. Στόχος της η εξακολουθητική ανθρώπινη βλακεία, η ψευτοκουλτούρα των ΜΜΕ, η βία των λογής εξτρεμιστών, η ανάδυση του μεταπολεμικού HomoHellenicus και το υβρίδιο των Νεοδημοκρατοπασόκων. Η ιστορία που επαναλαμβάνεται, μ’ άλλα λόγια αλλά και που κάθε φορά απαιτεί νέους τρόπους για να διαβαστεί και να κατανοηθεί.