Θέλεις να πας μακριά;

Ένα βιωματικό έργο που εναλλάσσεται ανάμεσα σε παράλογο και λογική, σε όνειρο και πραγματικότητα. Μία προσπάθεια για ένα πορτρέτο ενός σύγχρονου κοριτσιού, με παιδική αφέλεια, που προσπαθεί να τοποθετηθεί στον παρηκμασμένο πολιτισμό του τώρα, μέσα από τις δυσκολίες της «εύκολης» εποχής.

Σε αυτόν τον μη συγκεκριμένο τόπο, που θα μπορούσε να είναι εκεί όπου κανείς ακροβατεί με την σκέψη πριν αποκοιμηθεί, η ηθοποιός, ένα άτομο μη συγκεκριμένης ηλικίας, μονολογεί αποκαλύπτοντας έναν χείμαρρο από σκέψεις, όνειρα και εικόνες, ανασφάλειες και ερωτηματικά, καθώς και την λαχτάρα για κάτι διαφορετικό.

Το Ρούχο αναπαριστά την εξιδανικευμένη της εικόνα: μεταξύ νυφικού και φορέματος της πριγκίπισσας των παραμυθιών, παλιού ή νέου, δικό της ή ξένο, κάτι σαν ακέφαλος θεός, αρχαίος ή σύγχρονος. Είναι η τέλεια, αυθεντική μορφή της κοπέλας, αυτό που θα ήθελε να ήταν. Παράλληλα το ρούχο περιλαμβάνει και προστατεύει τα πιο προσωπικά της αντικείμενα τις αναμνήσεις και τα όνειρα, ραμμένα – χτισμένα  πάνω του με τρομαχτική λεπτομέρεια. Το ρούχο είναι το «Εγώ», το ενσυνείδητο κομμάτι, το μοναδικό που βρίσκεται σε άμεση επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Το ρούχο κατά τον Μάρσαλ Μακ Λούαν είναι η προέκταση του δέρματος μας. Είναι η ταυτότητά μας. Είναι αυτό που διαλέγουμε να φορέσουμε για να παίξουμε τον καθημερινό μας ρόλο.