Ράφτης κυριών

Στο Παρίσι του 1890, της Μπελ Επόκ, του Τουλούζ Λωτρέκ, της Μονμάρτης και του Μουλέν Ρουζ, ο Ζωρζ Φεϋντώ γράφει την κωμωδία καταστάσεων «Ράφτης Κυριών» (1887) που θεωρείται κατά κοινή ομολογία το καλύτερό του έργο.  

Σε μια συνοικία του Παρισιού, ένας γιατρός επιστρέφει ξημερώματα στην συζυγική στέγη μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα απιστίας.  Εκεί τον περιμένουν ο υπηρέτης του, η γυναίκα του και στη συνέχεια εισβάλλει η πεθερά του, ενώ ο καλύτερός του φίλος προσπαθεί να του ενοικιάσει ένα διαμέρισμα το οποίο αργότερα μετατρέπεται σε ερωτική φωλιά-ραφείο.

Συναντήσεις που δεν έπρεπε να συμβούν, αλήθειες που καταλήγουν σε κατά συνθήκη ψέματα, συνεχείς εναλλαγές ρόλων και κωμικά απρόοπτα, συνθέτουν μια εικόνα απόλυτης φάρσας.  Ο Ζωρζ Φεϋντώ, όπως και ο Ευγένιος Λαμπίς, είναι ανατόμος της συζυγικής απιστίας, διεισδύει και κριτικάρει τα  ήθη της αστικής τάξης με τρόπο ανελέητο αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά χιουμοριστικό