Από την Πέμπτη 14 Απριλίου, το έργο του συνθέτη και δραματουργού του ήχου Δημήτρη Καμαρωτού, «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου σε μετάφραση Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου, μια συμπαραγωγή του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) και της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, είναι διαθέσιμο για το κοινό διαδικτυακά.
Σε συνέχεια του «ανεβάσματος» του «Προμηθέα» στο Βαλλιάνειο Μέγαρο, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό των δημιουργών της παράστασης, το κινηματογραφημένο υλικό πέρασε όλα τα προγραμματισμένα στάδια παραγωγής (μοντάζ, ποιότητα εικόνας και χρώματος και την μίξη του ήχου) που επέτρεψαν την ολοκλήρωση του έργου ως κινηματογραφική ταινία.
Το αποτέλεσμα της αποτύπωσης αυτού του μοναδικού εγχειρήματος με την Αμαλία Μουτούση, τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη και τους μουσικούς Άννα Παγκάλου, Κατερίνα Κωνσταντούρου και Χρήστο Λιάτσο, παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 2021 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος σε μια μοναδική κινηματογραφική προβολή και τώρα γίνεται πλέον διαθέσιμο για το ευρύ κοινό ως διαδικτυακό βίντεο από τον ιστότοπο του ΚΠΙΣΝ (snfcc.org) και το κανάλι του στο YouTube. Η ελεύθερη διάθεση του έργου θα πολλαπλασιάσει και τον εκπαιδευτικό του αντίκτυπο, αφού πλέον θα έχουν πρόσβαση σε αυτό και μαθητές, φοιτητές και καθηγητές κλασικών σπουδών στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.
Στον «Προμηθέα Δεσμώτη», ο πρώτος των μυθικών ηρώων υποστηρίζει με το παράδειγμά του την αδήριτη ανάγκη της ανυπακοής και της αντίστασης στον αυταρχισμό της εξουσίας, όταν διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση. Ο Προμηθέας, στις απαρχές του Κόσμου, εναντιώθηκε στην ανώτερη δύναμη, στο θέλημα του Δία, πληρώνοντας βαρύ τίμημα, για να προσφέρει στους ανθρώπους το δώρο της φωτιάς.
Η Αμαλία Μουτούση και ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης αναλαμβάνουν όλα τα πρόσωπα του έργου και η Άννα Παγκάλου τον Χορό. Σε συνθήκη εγκλεισμού για ένα απροσδιόριστα μεγάλο χρόνο, θέλουν να αφηγηθούν τα θαυμαστά και τρομερά πράγματα που γνωρίζουν. Για να γίνει σαφές ποιον χαρακτήρα υποδύονται κάθε φορά χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη τεχνική εργασίας, τις «ηχητικές μάσκες». Όλη η τραγωδία λειτουργεί σαν παρτιτούρα, ο λόγος σαν μουσική από λέξεις κι η φωνή τους σαν μουσικό όργανο. Γύρω τους, οι μουσικοί τους επιτηρούν και τους υποστηρίζουν.
