Μετά από μία παράσταση στην Α’ Γυμνασίου συνειδητοποίησε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι τότε έλεγε ότι θα γίνει ζωγράφος. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Νίκος Κουκάς, πιστός στο όνειρό του, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει υποκριτική. Ακολούθησαν μία ενδιάμεση στάση στο Λονδίνο και η επιστροφή του πίσω στην Αθήνα, όπου κάνει πλέον τα πρώτα του βήματα στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Στο τηλεοπτικό του ντεμπούτο υποδύεται τον Γεράσιμο, ένα νεαρό άντρα που έχει προσαρμόσει όλη του τη ζωή για να είναι κοντά στην κοπέλα που αγαπάει. Με αφορμή τον ρόλο του στο «Μαύρο Ρόδο», τη δραματική σειρά του MEGA, από την οποία, όπως ο ίδιος εξομολογείται, έχει μάθει πολλά, ο Νίκος Κουκάς συστήνεται στο ελc.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στο «Μαύρο Ρόδο»;
Προέκυψε μετά από ένα τηλεφώνημα της casting director Μιράντας Ρωσταντή. Βρισκόμουν στην Ανάφη όταν μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε να περάσω από ακρόαση για τη σειρά. Θεώρησε ότι ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία για μένα. Ήμουν διστακτικός γιατί βρισκόμουν ήδη σε συζητήσεις για κάποιες άλλες δουλειές που τελικά δεν προχώρησαν. Με φόβιζαν επίσης οι ρυθμοί μίας καθημερινής τηλεοπτικής σειράς. Δεν είχα ξανακάνει κάτι τέτοιο. «Νίκο, οι ηθοποιοί κάνουν και θέατρο και σινεμά και τηλεόραση. Μπορείς να τα κάνεις και εσύ όλα», μου είπε η Μιράντα. Πείστηκα λοιπόν. Πήρα το επόμενο πλοίο, ταξίδεψα έντεκα ώρες και με το που έφτασα στην Αθήνα πήγα κατευθείαν στα Kapa Studios. Πέρασα από πέντε castings. Ο ρόλος που διάβασα ήταν εκείνος του Πέτρου. Τελικά μου ανακοινώθηκε ότι θα υποδυθώ τον Γεράσιμο.
Πρόκειται για την πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτή τη δουλειά. Έχω μάθει πολλά χάρη σε αυτήν. Το «Μαύρο Ρόδο» είναι μεγάλο σχολείο για μένα. Στην αρχή βέβαια ήμουν πολύ πιεσμένος. Αυτό φυσικά ήταν κάτι που περίμενα. Αγχωνόμουν για το αν θα προλάβω να προετοιμαστώ για κάθε σκηνή. Την περίοδο που ξεκίνησαν τα γυρίσματα βρισκόμουν και σε πρόβες για την παράσταση «Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια» που ανέβηκε τον χειμώνα στο Studio Μαυρομιχάλη. Πέρασαν περίπου τρεις μήνες για να προσαρμοστώ. Πλέον έχω μάθει να είμαι σε ετοιμότητα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι μπορώ μέσα σε περιορισμένους χρόνους να λειτουργήσω αποτελεσματικά. Έχω μάθει επίσης να διαχειρίζομαι το άγχος μου. Είμαι πολύ τυχερός που δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους. Έχουμε δέσει πολύ ως ομάδα. Με την Ευθαλία Παπακώστα μάλιστα γνωριζόμασταν από πριν, γιατί είχαμε συνεργαστεί στην ταινία «Άκουσέ με» της Μαρίας Ντούζα. Είμαστε όλοι πολύ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε γιατί το πιστεύουμε.
Αναγνωρίζεις στον Γεράσιμο δικά σου στοιχεία;
Κάτι που χαρακτηρίζει και μένα και τον Γεράσιμο είναι η δοτικότητα. Όπως εκείνος, έτσι και εγώ είμαι πολύ δοτικός με τους ανθρώπους που αγαπώ. Μπορώ να κάνω τα πάντα γι’ αυτούς. Δεν υπάρχουν όμως άλλα κοινά στοιχεία μεταξύ μας. Γι’ αυτό ήταν και αρκετά δύσκολο να τον προσεγγίσω. Ο Γεράσιμος είναι ένα παιδί της επαρχίας που έχει προσαρμόσει όλη του τη ζωή για να είναι κοντά στην κοπέλα που αγαπάει. Διοχετεύει όλη του την ενέργεια στην Ελισάβετ. Παρότι βρίσκεται στον έξω κόσμο, στην πραγματικότητα ζει μία μοναστική ζωή. Έχει ζήσει κάτι πολύ τραυματικό. Σκότωσε έναν άνθρωπο για να σώσει την Ελισάβετ. Έχει πλάσει μία δική του πραγματικότητα για να μπορέσει να αντέξει αυτό που έκανε. Θεωρεί δηλαδή ότι το συμβάν αυτό τους έδεσε. Πιστεύει ότι η μοίρα τους είναι κοινή. Δεν μπορεί να υπάρξει με άλλον τρόπο. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Πέτρος και ο κόσμος του γκρεμίζεται. Ο Γεράσιμος έχει καλοσύνη και αγάπη μέσα του. Τα γεγονότα όμως τον οδηγούν στην απόγνωση. Είναι τρομακτικό να υπάρχει μόνο ένα πράγμα που σε κρατάει στη ζωή και να κινδυνεύεις να το χάσεις.
Γιατί στράφηκες στην υποκριτική;
Μετά από μία παράσταση στην Α’ Γυμνασίου κατάλαβα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Είχαμε ανεβάσει στο σχολείο ένα μιούζικαλ, τον «Βασιλιά των Λιονταριών». Μέχρι τότε ήθελα να γίνω ζωγράφος. Αυτό που με τράβηξε στην υποκριτική είναι ότι αφήνεις τη φαντασία σου ελεύθερη. Και μπορεί όσο μεγαλώνεις η φαντασία σου να υποχωρεί, η δουλειά αυτή όμως σε βοηθά να τη διατηρείς ζωντανή.
Και βρέθηκες για σπουδές υποκριτικής στη Νέα Υόρκη.
Όταν ήρθε η στιγμή να δω τι θα κάνω με τις σπουδές μου δεν σκέφτηκα καθόλου να μείνω στην Ελλάδα. Αποφάσισα να πάω στη Νέα Υόρκη. Είχα βρεθεί ως μαθητής σε ένα summer camp στη Βοστώνη και είχα γοητευτεί από την Αμερική. Την αγάπησα πολύ τη Νέα Υόρκη. Έμεινα πεντέμισι χρόνια εκεί. Είναι μία πολύ όμορφη πόλη. Είναι όμως και πολύ δύσκολη πόλη. Αυτό το κατάλαβα αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, γιατί όσο ήμουν φοιτητής ένιωθα προστατευμένος. Κοιτάζοντας τώρα πίσω μου φαίνεται τρελό όλο αυτό. Δεν ξέρω πώς το έκανα. Είχα μία παιδική άγνοια.
Είχες σκεφτεί να μείνεις εκεί μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σου;
Αυτός ήταν ο σκοπός μου. Δεν ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. «Δεν πρόκειται να φύγω πότε από εδώ», έλεγα. Είχα ήδη χτίσει έναν κύκλο γνωριμιών και είχαν προκύψει κάποιες δουλειές που τελικά δεν υλοποιήθηκαν γιατί αναγκάστηκα να φύγω επειδή έληξε η βίζα μου. Υπήρχαν δηλαδή ευκαιρίες. Από εκεί πήγα στο Λονδίνο αλλά επέστρεψα στην Αθήνα λόγω της καραντίνας με τη σκέψη ότι αυτό θα είναι προσωρινό. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού όμως. Αν μου έλεγε κάποιος τότε ότι θα συμμετέχω σε καθημερινή τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα δεν θα τον πίστευα.
Το μόντελινγκ πώς μπήκε στη ζωή σου; Τι κέρδισες από αυτή την εμπειρία;
To μόντελινγκ μπήκε στη ζωή μου τελείως τυχαία, μέσω ενός γνωστού. Έκανα κάποια editorials στη Νέα Υόρκη, αφού είχα τελειώσει τις σπουδές. Ήταν μία εμπειρία που πραγματικά απόλαυσα. Πήρα πολλά από το μόντελινγκ. Έχει κοινά στοιχεία με την υποκριτική. Στην πραγματικότητα σε κάθε κόνσεπτ υποδύεσαι ένα ρόλο. Το μόντελινγκ με βοήθησε επίσης πολύ να εξοικειωθώ με τον φακό.
Μίλησέ μας και για τη συμμετοχή σου στην ταινία «Άκουσέ με» της Μαρίας Ντούζα που έκανε πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και θα προβληθεί στις αίθουσες το καλοκαίρι.
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, στην οποία παίζω. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Χίο την περίοδο της καραντίνας και διήρκησαν δύο μήνες. Το «Άκουσέ με» είναι μία ταινία για την απομόνωση, την επικοινωνία και την ανάγκη μας να μας ακούσουν. Η Βαλμίρα, μία κωφή κοπέλα, βρίσκεται ξαφνικά από την Αθήνα σε μία κλειστή κοινωνία που δεν αποδέχεται οτιδήποτε «ξένο». Εγώ υποδύομαι τον Μάριο, ένα παιδί που έχει τον πλήρη έλεγχο εντός του σχολικού περιβάλλοντος, που έχει την αποδοχή όλων. Στην αρχή είναι με εκείνους που κοροϊδεύουν τη Βαλμίρα. Ερχόμενος όμως σε επαφή μαζί της αλλάζει. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η πορεία αυτού του ήρωα.
Ένα από το μηνύματα της ταινίας είναι ότι σε μία τέτοια κοινωνία, όπου οι μεγάλοι δεν εξελίσσονται αλλά παραμένουν στάσιμοι, οι νέοι καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα στερεότυπα και να προχωρήσουν μπροστά. Ερμηνευτικά είχε πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο δουλέψαμε με την Ευθαλία Παπακώστα που ενσαρκώνει τη Βαλμίρα. Οι ήρωες που υποδυόμαστε έρχονται κοντά και προσπαθούν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον χωρίς να υπάρχει μεταξύ τους λεκτική επικοινωνία. Το «Άκουσέ με» είναι ίσως η καλύτερη δουλειά που έχω κάνει μέχρι τώρα.
Κάνεις σινεμά, θέατρο, τηλεόραση. Τι σε γοητεύει περισσότερο;
Αγαπώ και το σινεμά και το θέατρο και την τηλεόραση. Το καθένα έχει τη δική του ομορφιά. Ξεχωρίζω όμως το σινεμά. Από μικρός ήμουν κολλημένος με τον κινηματογράφο. Βλέπω πολύ σινεμά. Έχει τη δύναμη να σε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, σε μία άλλη πραγματικότητα. Αυτή είναι και η μαγεία του. Το ένιωσα πολύ έντονα αυτό με το «Άκουσέ με».
Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας θα ήθελα το σχόλιό σου για το ΠΔ 85/2022. Στην Αμερική τι ισχύει σχετικά με τις καλλιτεχνικές σπουδές;
Αυτό που έγινε με το Προεδρικό Διάταγμα και την υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών είναι σκέτη παράνοια. Όλο αυτό τον καιρό αγωνιστήκαμε για τα αυτονόητα και δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Στην Αμερική αλλά και σε όλες τις δυτικές χώρες οι καλλιτεχνικές σπουδές υπάγονται στην ανώτατη εκπαίδευση. Εγώ έχω πτυχίο bachelor από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU Tisch School Of The Arts), όπου σπούδασα υποκριτική. Η φοίτηση εκεί είναι τετραετής. Αυτή την στιγμή μιλάμε για την υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών. Ελπίζω κάποια στιγμή η Πολιτεία να προχωρήσει στην αναβάθμισή τους.
