Η έκθεση περιλαμβάνει 100 δημιουργίες επί χάρτου  της σύγχρονης Νεοϋορκέζας εικαστικού Carol Wax, με τις μετζοτίντες να κυριαρχούν αριθμητικά, πλαισιωμένες από ζωγραφική σε χαρτί, με μολύβι και μικτή τεχνική.

Οι παλιές ραπτομηχανές, οι γραφομηχανές, οι ηλεκτρικοί ανεμιστήρες, τα παιχνίδια, τα όργανα, οι κάμερες, οι προβολείς, τα υφαντουργικά προϊόντα και τα άλλα στοιχεία, που συλλέγει η καλλιτέχνης, αποτελούν την πηγή έμπνευσής της. Η συμβίωση με αυτά τα αντικείμενα στο σπίτι και στο στούντιό της και η διαρκής μελέτη τους από διαφορετικές οπτικές γωνίες, την οδηγούν σε νέους, πρωτότυπους τρόπους ανάγνωσης παλαιών θεμάτων:

Tα συνηθισμένα αντικείμενα σ’ εμένα φαίνονται ασυνήθιστα.Παλιά και καινούργια πεταμένα υλικά, μου αποκαλύπτουν τη φύση του πολιτισμού μας και το πώς αλλάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά πράγματα. Τα κοινά αντικείμενα είναι στην πραγματικότητα γεμάτα με μαγικούς και συμβολικούς συνειρμούς, οι οποίοι αντανακλούν και επηρεάζουν την ψυχή. (…)

Το ενδιαφέρον μου γι αυτά έγινε πιο έντονο όταν άρχισα να τα παρατηρώ, πεταμένα στο δρόμο. Όποτε τυχαίνει να βρω τέτοια υλικά (κιτς πράγματα από φτωχομάγαζα, αστεία μικροδώρα, σπασμένα παιδικά παιχνίδια κ.ά.), αναρωτιέμαι πώς δημιουργήθηκαν και πόσος κόπος χρειάστηκε για να γίνουν. Πόσα προσχέδια, πόσες συναντήσεις, πόσα πρωτότυπα, πόσα υπηρεσιακά σημειώματα πόσες ώρες, πόσο πλαστικό και πόση ενέργεια χρειάστηκε για την κατασκευή τους; Ποιoς αγόρασε αυτά τα είδη, πώς τα χρησιμοποίησε κι αν ένοιαξε κανέναν το ότι τα ξεφορτώθηκε;

Ακόμη και όταν τύχει να βρω ένα πεταμένο παιδικό καλτσάκι, σκέπτομαι τον κόπο που χρειάστηκε για να κατασκευαστεί, τις σκέψεις της μητέρας όταν το αγόρασε και την λύπη που θα προξένησε η απώλειά του. Δεν είναι απλώς ένα χαμένο καλτσάκι – είναι ένα μίνι μελόδραμα για τα ανθρώπινα πάθη. Κάθε αντικείμενο και ο τρόπος που βρέθηκε, μας φωνάζουν: “Προσέξτε! Κάτι συνέβη!”.

Carol Wax

Βιογραφικό

Carol Wax (1953, Νέα Υόρκη)

Διεθνώς αναγνωρισμένη εικαστική καλλιτέχνης, το έργο της οποίας έχει παρουσιαστεί ευρέως. Παρότι ζωγραφίζει και με μολύβι, παστέλ ή λάδι, κύρια ενασχόλησή της είναι η μετζοτίντα και με αυτήν έχει καθιερωθεί. Με εξαίρεση ορισμένα εργαστήρια χαρακτικής, είναι αυτοδίδακτη καλλιτέχνης. Η ανάγκη της να μάθει τεχνικές για τις οποίες δεν υπήρχαν ως τότε βιβλία, την παρακίνησε να διεξάγει μόνη της μια έρευνα που κατέληξε στη συγγραφή του Μezzotint: History and Technique (Μετζοτίντα: Ιστορία και Τεχνική). Το έργο, που εκδόθηκε το 1990 με σκληρό εξώφυλλο και πάλι το 1996 με μαλακό, αποτελεί το απόλυτο βιβλίο πάνω στο θέμα. Η εν εξελίξει έρευνά της την οδήγησε, μεταξύ άλλων, να δημιουργήσει ένα σύστημα για να βαρύνει τα μπερσώ μετζοτίντας (οδοντωτές παλινδρομικές λεπίδες) ώστε να διευκολυνθεί το γρανάρισμα της πλάκας χαλκού. Είναι η πρώτη βελτίωση αυτού του εργαλείου κατά τα τελευταία τριακόσια χρόνια και σήμερα κατασκευάζεται από την εταιρεία εργαλείων Edward C. Lyons. Δημιουργίες της βρίσκονται σε πολυάριθμες συλλογές μουσείων, συμπεριλαμβανομένου του Μητροπολιτικού Μουσείου της Τέχνης της Νέας Υόρκης, του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης, του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας, του Μουσείου Τέχνης του Μπρούκλιν και των δημοσίων βιβλιοθηκών της Βοστώνης και της Ν.Υόρκης.

Στις τιμητικές της διακρίσεις περιλαμβάνονται:
•1987 και 2003 New York Foundation for the Arts Artist’s Fellowships
•Concordia Career Advancement Award, 2004
•The American Academy of Arts and Letters Louise Nevelson Award for Printmaking, 1994
•Residencies στο MacDowell Colony (1986) και στο Marie Walsh Sharpe Art Foundation’s Space Program (1996-97)
•The Individual Artists Support Grant from the Adolphe and Esther Gottlieb Foundations Inc., 2009
και πάνω από τριάντα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Εκτός από τα εργαστήρια χαρακτικής (mezzotint workshops) και τις διαλέξεις που παρουσιάζει σε όλες τις Πολιτείες της Αμερικής, ανήκει και στο διδακτικό προσωπικό των σχολών Rhode Island School of Design, New York University, State University of New York στο New Paltz και Montclair State University στο Montclair, New Jersey.