Ο κύριος Πέτερ

Ντύσελντορφ, Γερμανία. 1929. Μία σειρά από φόνους, κυρίως παιδιών και γυναικών, έχει συνταράξει την πόλη. Οι εφημερίδες έχουν γεμίσει πρωτοσέλιδα σχετικά με τη δράση του «Δράκου». Όταν, τελικά, ανακαλύφθηκε η ταυτότητά του, προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο άνθρωπος πίσω από το «Τέρας», ήταν ένας εξαιρετικά συμπαθής, ευγενής, καθωσπρέπει κύριος. Ο κύριος Πέτερ. Ο Πέτερ Κέρτεν, έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο αιμοσταγείς κατά συρροήν δολοφόνους. Καταδικάστηκε για 9 φόνους, ενώ ο ίδιος, με κάθε ανατριχιαστικά λεπτομερή περιγραφή, ομολόγησε 79. Η περίπτωση του, έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τον κλάδο της ψυχιατρικής, μιας και ήταν ο πρώτος κατά συρροήν δολοφόνος, ο οποίος μίλησε ανοιχτά σε ψυχίατρο, κατά τον εγκλεισμό του, απόκαλύπτοντας όλο τον τρόπο σκέψης και δράσης του.

Στο έργο του Διαμαντή Γκιζιώτη, Ο κύριος Πέτερ, με αφορμή τον Κέρτεν, ξεδιπλώνεται ένας αποκαλυπτικός μονόλογος, πάνω στην έννοια του φόβου και της φοβίας. Ο άνθρωπος που σπέρνει το φόβο στη μικρή κοινωνία του Ντύσελντορφ, μιλάει για τη γοητεία και την ομορφιά του φόβου, σε μία εποχή που ο άμεσος αυτός φόβος, του δολοφόνου που κυκλοφορεί ελεύθερος και σκοτώνει ανεξέλεγκτα, αντισταθμίζεται από την διάχυτη έμμεση φοβία του χρηματιστηριακού Κραχ και της ανόδου του Ναζισμού. Μέσα σε ένα μαύρο κουτί χωρίς διέξοδο, μόνος, σαν σε μικροσκόπιο ή απλώς σαν σε έναν κλειστό χώρο «σκέψεων» ο Πέτερ Κέρτεν, μιλάει για το «έργο» του, «συνομιλεί» με γνωστούς και περαστικούς, αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται.