Είναι άβολη η εισαγωγή αυτού του κειμένου. Είναι άβολη, γιατί τουλάχιστον για εμένα η δημιουργία των playlists είναι μια διαδικασία καθόλα ψυχαναλυτική. Η δημιουργία όμως της τελευταίας έγινε μέσα σε ένα ενοχικά συναισθηματικό περιβάλλον. Την ονόμασα “The flowers of March” μια ημέρα πριν το τέλος Φλεβάρη, με την αναίδεια και το θράσος της θνητής που κάνει όνειρα γεμάτα από την άνοιξη που έρχεται και τα παρασύρει όλα, με την ανθοφορία της και τις λιακάδες της και τα αρώματά της και αυτή την αίσθηση της νέας ζωής. Ναι αυτής που τόσο περίτεχνα έχουν φτιάξει το soundtrack οι Stereo Nova. Και μετά μια λάμψη….. και μετά σκοτάδι!
Μουδιασμένη είμαι ακόμα και τώρα που θέλω να σας περιγράψω το πόσο καλά με έκανε και ένιωσα η μουσική… Οι καλλιτέχνες που παρακολούθησα live αλλά και τα λατρεμένα λοκάλια που έκαναν για ακόμα μια φορά την βόλτα να αξίζει… Μάζεψα πολλή μουσική σε αυτή τη λίστα. Φύσει δυσλεκτική δεν έχω την ικανότητα να κάνω περιλήψεις μιας και πολλές φορές όλα μου φαίνονται εξίσου σημαντικά! Έτσι λοιπόν τα λουλούδια του Μαρτίου έφτασαν σχεδόν τα 50. Μα πώς να ξεχωρίσεις τα λουλούδια μεταξύ τους και το άρωμα που προσφέρει καθένα από αυτά στη καρδιά σου; Τα περισσότερα απαντώνται στον τρέχοντα μήνα αλλά υπάρχουν και άλλα από προηγούμενους μήνες και έτη που η ταχύτητα των πραγμάτων φαίνεται να τα ξεπερνάει στο δεκαπενθήμερο.
Από αυτά, ξεχώρισα το νέο άλμπουμ της Kali Uchis με το “All Mine” να παίρνει επάξια το repeat award του μήνα. Το νέο single της Arlo Parks “Impurities”, τη γλυκύτητα της φωνής του Aloe Blacc στο “Loving You Is All I Wanna Do”, το νέο άλμπουμ του Ben L’Oncle Soul με την πιο δυνατή στιγμή το ομώνυμο “Is It You?”, το “Sky Has Open Doors” και το “Dear Light”. Ιδιαίτερη δουλειά με ένα πολύ διαφορετικό και προσωπικό storytelling, που νομίζω σώζει την μικρή παραγωγική στασιμότητα. Η επιστροφή της Róisín Murphy με το “Coocool” και το “Prism” της Jenny O. μου έδωσαν την απαραίτητη αίσθηση χαλαρότητας και εξωτερίκευσαν σκέψεις οικειότητας. Τα πρωινά, 08:08 στον συρμό του μετρό, οι National με το “New Order T-shirt”, η Steady Holiday με το “Balance”, το “Trouble” των Say She She και τα singles του Nick Waterhouse (ειδικά το “Late in The Garden”) έκαναν το τέλειο match με την καφεΐνη. Ενώ τα ηλιόλουστα πρωινά Σαββάτου το “Pretty Girls” της Big Boss Vette στο remix με την Coi Leray μου έδιναν το κίνητρο να αγαπήσω τον εαυτό μου.
Όσο για τα αγαπημένα μου λοκάλια, μοιάζει να έχουν κάνει ξανά τα μικρά θαύματά τους. Η λίστα ξεκινάει με το “Disoriented” του Πέτρου Κλαμπάνη από το ολοκαίνουριο ηχητικό διαμάντι που μας παρέδωσε με τίτλο “Tora Collective”. Θα μιλήσουμε αναλυτικά γι’ αυτό πολύ σύντομα! Για την Σtella τα είπαμε, ανακαλύψτε τον σχεδόν νέο κόσμο της στο “Up and Away”. O Sillyboy’s Ghost Relatives έγραψε κάποιες παραγωγές για τους φίλους Τούρκους Cümbüş Cemaat με το πρώτο single με τίτλο “MUMYA” να αποδεικνύεται σε μια επική παραγωγή! Με εξέπληξε δε, η ανάμειξη της τούρκικης γλώσσας με αυτό τον τόσο σύγχρονο ρυθμό, μιας και στο μυαλό μου συνοδεύει πάντα παραδοσιακούς ρυθμούς! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια αλλά και τα προσωπικά σχέδια του ιδίου.
Οι AEMBA και το “Louise” τους ήταν μια πολλή μεγάλη έκπληξη! Αρτιότατη soulful nu disco παραγωγή με κάποιες κλεφτές δόσεις από τη λάμψη της italo. Οι AEMBA είναι το μουσικό «τέκνο» του Έλληνα/Γερμανού τραγουδιστή, multi-instrumentalist και σύγχρονου αναγεννησιακού ανθρώπου Michael Alexis Ulmer και του Ιταλού Chef και εξαιρετικού παραγωγού Alessio Benetazzo. Οι αινιγματικοί συνεργάτες γνωρίστηκαν ως έφηβοι στη Γερμανία, έγιναν γρήγορα φίλοι μέσω της αγάπης τους για τη μουσική, της επιθυμίας τους να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό και από την κοινή τους εμπειρία ως «μεσογειακές μεταμοσχεύσεις» κάτω από τον γκρίζο γερμανικό ουρανό.
Άλλο ένα δίδυμο που αγάπησα είναι αυτό της Kid Moxie και της ΝΙΝΑ! Οι “synth sisters” έχουν δημιουργήσει ένα neo-noir synth σύμπαν και το ep “Lust” είναι μια εξαιρετική δουλειά. Η Kid Moxie πέρασε αρκετούς μήνες συνθέτοντας και προγραμματίζοντας τα κομμάτια στην Αθήνα με παραγωγό τον Χρήστο Λαϊνά, γνωστό και ως Franklin. Αφού στερεοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, αυτή και η ΝΙΝΑ ξεκίνησαν από απόσταση να ανταλλάσσουν τις φωνητικές ιδέες και τους στίχους τους. Τελικά, οι δυο τους ενώθηκαν και τελείωσαν και ηχογράφησαν τους στίχους και τα φωνητικά μαζί στα Kung Fu Studios στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια δύο συνεχόμενων 12ωρων στο studio. Ο multi-instrumentalist, Radio Wolf, συνέβαλε με τη μαγεία της κιθάρας του στα “Electric Kiss” και “Waiting For Tonight”, ενώ ο Skylar Funk πρόσθεσε το σαξόφωνό του στο “Crime”.
Σε πιο σκοτεινούς δρόμους τον Fyodor τον ανακάλυψα βλέποντας την σειρά της ΕΡΤ «Kάνε ότι κοιμάσαι» στην οποία πλαισίωνε μια σκηνή. Σήκωσα το κινητό έκανα shazam και πέτυχα εγχώριο θησαυρό! Το “Partner” είναι ένα διαμάντι που μέσα του κρύβει όλο τον ψυχικό πλούτο ενός ανθρώπου που προσδιορίζεται ως μουσικός του δρόμου. Περιμένω τη συνέχεια! Η Alkyone είναι μια περίπτωση για την οποία θα μιλήσουμε πολύ στο άμεσο μέλλον. Αυτό που μπορώ να σας πω τώρα, είναι πως το “Genesis” νιώθω πως υπάρχει μέσα μου χρόνια και το αγαπώ χωρίς να ξέρω το γιατί. Η Juno κυκλοφορεί άλλο ένα single με τίτλο “Phantom”. Θαυμάζω πολύ στη Juno την προσήλωση και την αγάπη της σε αυτό που κάνει! Όλα έχουν ένα κομμάτι δικό της και κάθε δουλειά της προσπαθεί να μας δώσει κάτι με το οποίο θα μπορέσουμε να ταυτιστούμε. Εδώ μιλάει για την τόλμη του να κάνεις αυτό που οδηγεί την ψυχή σου. Λάτρεψα την electro acoustic παραγωγή της με τα αιθέρια φωνητικά της να βρίσκουν στόχο κατευθείαν στην ενδυνάμωση του ακροατή!
Ο Hume Assine και τα γρανάζια του ετοιμάζουν νέα δουλειά! Το πρώτο single το ονόμασαν “Super Feelings” και μας μιλάνε για αυτά τα υπέρ συναισθήματα, ξέρετε αυτά που μας κάνουν να νομίζουμε ότι η άκρη του κόσμου είναι δίπλα μας και πως ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα αρκεί και τα ρισκάρεις όλα. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η παρατεταμένη δόση ντοπαμίνης που παράγουμε ο ένας για τον άλλον τελειώνει; Πόσο μακριά μοιάζει πια η άλλη πλευρά του κρεβατιού; Παραγωγικά έχει διατηρηθεί αυτή η νοσταλγική χροιά και η γλυκύτητα των παραγωγών, ωστόσο το trio επιστρέφει ανανεωμένο ηχητικά, με τον Hume Assine να συνοδεύει τα synthesizers του, με organs και mellotrons, τον Αλέξιο Αντωνόπουλο, να αφήνει στην άκρη τα ντραμς του για να παίξει με αναλογικά beats και την Άννα Πασπάτη σε πρώτο ρόλο στα φωνητικά, να μας διηγείται μικρές ιστορίες. Ο ήχος τους συγκαταλέγεται σε μια από τις λοκαλ αδυναμίες μου και ανυπομονώ για την συνέχεια! Τέλος, ο ζεστός ήχος του Monsieur Minimal επέστρεψε με το “Desert In Your Eyes” για μια γερή δόση ψυχεδελικού pop ταξιδιού!
