Τα προηγούμενα χρόνια με άγχωναν πολύ οι λίστες και οι απολογισμοί όπως και το επίθετο «καλύτερος». Φέτος είπα να ξεπεράσω τις φοβίες και τις ανασφάλειές μου αποφασίζοντας να βάλω μια σειρά στο χάος που υπάρχει στο κεφάλι μου αφενός και αφετέρου στο χάος της ταχύτητας της μουσικής βιομηχανίας που μας κάνει να ξεχνάμε τι ακούσαμε εχθές. Κυριολεκτικά!
Φέτος βέβαια κατάφερα να κάνω ένα βήμα πίσω στην όλη παραδοξότητα του αναλώσιμου χαρακτήρα τον οποίο έχει υιοθετήσει η μουσική τα τελευταία χρόνια. Παραδοχή πως αυτό το “slow down” ξεκίνησε εντελώς συγκυριακά γκρινιάζοντας πως δεν προλαβαίνω να ακούσω ολόκληρους δίσκους ή τους περνάω πολύ γρήγορα μόνο και μόνο για να είμαι ενημερωμένη. Παραδοχή νούμερο δύο και η αλήθεια της προηγούμενης πρότασης είναι η εξής: ατελείωτο overthinking και υποτίμηση του εαυτού μου επειδή η ημέρα δεν έχει 34 ώρες και δυστυχώς κανένα έντομο ή πτηνό δεν μου δίνει το αίμα του για να γίνω και εγώ σουπερ χίρο.
Προσπαθώντας λοιπόν να φύγω από πολλές αρνητικές μη ρεαλιστικές σκέψεις, οι οποίες κατέληγαν σε domino ενοχών, είπα δυνατά στον εαυτό μου πως θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Και αυτό έκανα! Δεν ξέρω αν το πέτυχα, νιώθω πάντως πως μετά από χρόνια είμαι πολύ καλά και με τον εαυτό μου και με τους ανθρώπους που -τελικά- έχω γύρω μου. Αυτές τις σκέψεις κατάφερα να τις νικήσω έχοντας ήδη περάσει το πρώτο πεντάμηνο (ναι)! του 2023, περπατώντας στην Βασιλίσσης Σοφίας και ακούγοντας το τότε νέο single του Jon Batiste με τίτλο “Be Who You Are(Real Magic)!
Πάμε όμως σιγά σιγά να σας παρουσιάσω τα άλμπουμ που άκουσα περισσότερο την χρονιά που μας πέρασε.
1. Jessie Ware -“That! Feels Good!”: Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να γράψω σε μια πρόταση πως η Jessie έκανε το άλμπουμ της χρονιάς και να πάω να συνεχίσω ήρεμη την υπόλοιπη πιατέλα με τα μελομακάρονα. Η Jessie Ware έκανε την δισκάρα της χρονιάς! Ω ναι! James Ford σε προσκυνώ καλέ μου για τις παραγωγάρες που έφτιαξες γιατί με έκανες μετά από 10ώρα να χορεύω το “Pearls” στον δρόμο, στο μετρό, στο γραφείο, στο ασανσέρ! Το Spotify με ενημέρωσε πως είναι το νούμερο ένα κομμάτι μου για φέτος και δεν θα μπορούσε να είναι άλλο! Για να μην ξεχάσω πως το “What’s Your Pleasure” είναι ξεκάθαρα ένας από τους δίσκους της δεκαετίας. Περιμένω μισό άνθρωπο, μισό, να την φέρει στην Ελλάδα! Τίποτα άλλο αυτό μόνο! Α! Α! Και μιας και είναι άγιες μέρες και όπως λένε οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και τα σύμπαντα ακούνε πολύ θα ήθελα να δω ένα ντουέτο Jessie/ Sade. Αν γίνει να θυμάστε πως το διαβάσατε πρώτοι εδώ!
2. Raye – “My 21st Century Blues”: Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ για μια νέα καλλιτέχνιδα! Η Raye κυριολεκτικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό περνώντας από το ένα κομμάτι στο άλλο! Ο δίσκος τα είχε όλα! Ρίμες, beats, λυρικά φωνητικά, συναίσθημα, αλλά και έκθεση συναισθημάτων. Ακολούθησε την τάση της μουσικής βιομηχανίας αλλά το έκανε με έναν πολύ προσωπικό τρόπο. Σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι ανήκει ξεκάθαρα στην κατηγορία του RnB, αλλά ποιος νοιάζεται όταν o δίσκος περνάει με τέτοια ευκολία και ευστοχία από το “Hard Out There” στο “Black Mascara” και μετά “Escapism”. Αν χωρίσετε σε ομάδες των τριών τα κομμάτια θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Ηouse, pop, blues, dancehall rap….! Τα blues του 21ου αιώνα λοιπόν θα μπορούσαν να είχαν αυτόν το χαρακτήρα!
3. Black Pumas – ”Chronicles of A diamond”: Πώς ξεπερνάς στα αυτιά του ακροατή σου το “Fire”, το “Colours” και διασκευές όπως το “Fast Car”; Οι Black Pumas έκαναν, όπως και η Raye, ένα εξαιρετικό all time classic ντεμπούτο άλμπουμ! Αναρωτιόμουν πως θα είναι η συνέχεια και αν όντως θα υπάρξει συνέχεια μετά από τέσσερα και κάτι χρόνια σιωπής. Λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του “More Than A Love Song” θυμάμαι να διαβάζω τα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα με τους «αγανακτισμένους» fans να λένε πως πρόκειται για ακόμη μια διασκευή και πως τίποτα σπουδαίο δεν πρόκειται να ακούσουμε. Λίγες μέρες μετά οι χαρακτηριστικές δεύτερες του Eric Burton και οι παραγωγή του Adrian Quesada, βρίσκουν στόχο κατευθείαν στην καρδιά και η ολοκλήρωση του δεύτερου άλμπουμ τους κάνει κάθε μουσικόφιλο να αναγνωρίζει πως το ”Chronicles Of A Diamond” είναι χημικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο για να αντέξει στον χρόνο. Έρχονται στην Αθήνα, στο Release, στην Πλατεία Νερού στις 9 Ιουλίου! Μονόδρομος, το ξέρετε!
4. Κali Uchis – ”Red Moon In Venus”: Αυτό το κορίτσι! Η Kali! Τι εξαιρετικός, ατμοσφαιρικός, ψυχεδελικός RnB ήχος! Το “All Mine” είναι στα δέκα καλύτερα κομμάτια μου για φέτος! Απελευθερωτικό ύφος, ενίσχυση της θηλυκότητας και ατόφιο σεξαπίλ, το οποίο είναι τόσο μετρημένο, που στην ουσία διπλασιάζει την φαντασία και δημιουργεί αυτή την αίσθηση των δευτερολέπτων πριν το πρώτο φιλί.
5. Diddy – ”The Love Album: Off the Grid”: Το πρώτο play το έκανα για να μανουριάσω και να κράξω τον Diddy, σας το ορκίζομαι στις πέρλες της Jessie! Έλα όμως που με διέψευσε! Έλα που έγινε guilty pleasure! Έλα που ακούγεται εξαιρετικά με παρέα! Πολύ ωραίος σύγχρονος hip-hop δίσκος! Γουέλ νταν!
6. Jalen Ngonda – ”Come Around and Love Me”: Αν μπαίνατε μέσα στο μυαλό μου και μπορούσατε να κάνετε αναπαραγωγή μουσικής, την οποία δεν έχουν συνθέσει ακόμα, δηλαδή σαν ύφος, σαν είδος, σαν φωνητικά θα ήταν ακριβώς αυτό που κατάφερε να κάνει ο Jalen Ngoda στο “Come Around and Love Me”. Φωνή που σε γυρνάει πίσω, soulful αίσθηση, rythm ‘n’ blues της δεκαετίας του ’70 με κάποια “Marvin Gaye ξεσπάσματα”. Δίσκος που θα πάρω μαζί μου και το 2024!
7. Travis Scott – ”Utopia”: Ποια είμαι εγώ να γράψω για τον Travis; Το “Utopia” ξεκινάει με το “Hyaena” και όταν ένα άλμπουμ ξεκινάει με τέτοιο attitude σαν πυγμάχος στο ρινγκ, τότε ξέρεις πως έχεις στα χέρια σου ένα θησαυρό! Εξαιρετικό hip-hop εν έτη 2023; Ω ναι διάολε! Αν δεν το έχετε ακούσει ποτέ δεν είναι αργά για έναν δίσκο σαν αυτόν!
Φτάνοντας στο νούμερο 7 αρχικά να αναφέρω πως η σειρά δεν έχει να κάνει με την βαθμολογία τους. Έπειτα σκέφτομαι πολύ έντονα όσο γράφω πως στη λίστα που θα ακούσετε υπάρχουν εξαιρετικά singles που μεμονωμένα αναβάθμιζαν την συνολική δουλειά ενός δίσκου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως οι δίσκοι ήταν κακοί. Κάνω λοιπόν μια inception λίστα μέσα στη λίστα με τα καλύτερα singles.
Janelle Monae – ”Float”
Depeche Mode – ”My cosmos is Mine”
Cannos – ”Loving You”
Nick Waterhouse- ”Late In The Garden”
Blur – ”St. Charles Square”
Portugal The Man ft. Unknown Mortal Orchestra – ”Summer of Luv”
JMSN – ”Groovy”
Daniel Caesar – ”Do you Like Me?”
Everything But The Girl – ”Nothing Left To Lose”
Jain – ”The Fool”
Arlo Parks – ”Weigthless”
8. Noname – ”Sundial”: Εξαιρετικός δίσκος! Φανταστικό artwork εξωφύλλου! Bαρύ storytelling για την ράπερ από το Σικάγο, η οποία σε 31 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα βάζει τον ακροατή στον κόσμο της. Ωραία ροή και φανταστικές παραγωγές bossa nova, jazz, soul και boom-bap hip-hop, ακούγοντάς τη συνεχόμενα δύο ημέρες, κατάλαβα γιατί την κατατάσσουν με ευκολία στις καλύτερες θέσεις της πρόσφατης μαύρης μουσικής. Έχει μια αύρα από Erykah Badu και συγχρονίζεται στο τέμπο του D’Angelo και του Common, ο οποίος της έχει χαρίσει και την συμμετοχή του στο κομμάτι “Oblivion”. Εκτός του ”Sundial” ακούστε και το πρώτο της mixtape “Telephone” αλλά και το ντεμπούτο της “Room 25”.
9. Say She She – ”Silver”: 70’s funk, disco, pop και κάθε φορά που πατάω το play μεταφέρομαι σε dancefloor πολύχρωμο με άφρο μαλλιά, μίνι φούστα και ψηλές μπότες! Οι Say She She δεν είναι το girl band που έχεις συνηθίσει (συγγνώμη Ευθύμη)! Και να για ακόμη μια φορά που σκέφτομαι αν τελικά η ιδέα του iconic girl band μπορεί να υπάρξει. Η απάντηση είναι ναι! Θα μου πεις τώρα «καλά δεν τις λες και iconic, υπερβάλλεις»! Και όμως είναι iconic γιατί είναι τόσο διαφορετικές από τα pop πρότυπα κάτι που τις κάνει άμεσα iconic! Εξαιρετικές φωνές, εξαιρετικά καλαίσθητες το οποίο αποδεικνύεται πρωτίστως από την ποιότητα ήχου που παράγουν! Ξέρετε ότι πρέπει να έρθουν στην Ελλάδα ε; Έχω και line up έτοιμο!
10. Róisín Murphy – ”’Hit Parade”: Μεγάλη η κουβέντα τις τελευταίες ημέρες για την Roisiin! Σε βάζει αναμφίβολα σε διαδικασία σκέψης για το πόσο τελικά ελευθερία σκέψης παρέχει η cancel culture και τελικά πόσο μπροστά πάμε ως είδος διαλεκτικό όταν ακυρώνεις τον σπόρο της αναρχίας στην σκέψη! Η Roisin λοιπόν μαζί με τον DJ Koze έφτιαξαν έναν υπέροχο δίσκο! Υπέροχο! Οκ λίγο πιο pop από τα συνηθισμένα αλλά είναι τόσο καλός που τι πειράζει που είναι pop;
11. Jungle – ”Volcano”: Αγαπώ τους Jungle για την προσήλωση στην ποιότητα και στο συναίσθημα του ήχου τους! Το ”Volcano” για εμένα ήταν το επισφράγισμα των προηγούμενων προσπαθειών τους. Οι περισσότεροι αγαπήσατε το “Back On 74” αλλά θεωρώ πως το διαμάντι του δίσκου είναι το “Pretty Little Thinks”.
12. Chemical Brothers – ”For That Beautiful Feeling”: Θεέ των δυνάμεων! Τι έχουν κάνει οι άνθρωποι μέσα σε 47 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα παρακαλώ! Το τελευταίο άλμπουμ των Chemical Brothers νομίζω πως ήταν το πιο έντονο και το πιο σαρωτικό για εμένα το 2023. Αρτιότητα παραγωγής, φαντασία ήχου και φυσικά αυτό το όμορφο συναίσθημα που σου αφήνει η εξαιρετική μουσική!
13. Sofia Kourtesis – ”Madres”: Άλλο ένα φανταστικό ντεμπούτο άλμπουμ! Το Σοφάκι με τις ελληνικές ρίζες μάς πήρε την ψυχούλα λίγο πριν το τέλος του έτους, πάνω σε dance παραγωγές! Πριν λίγες ημέρες έγραψα πως ο δίσκος στο τέλος του σε αφήνει ανάλαφρο και πατάς άμεσα το repeat. To repeat θα το πατάτε όλο το 2024 και στοιχηματίζω πως είναι ένας δίσκος που πολλοί από εμάς θα πάρουμε μαζί μας το νέο έτος.
14. The National – ”First Two Pages Of Frankenstein”: Αυτός ο δίσκος είναι συναίσθημα! Σε καθηλώνει, σε μουδιάζει με ευχάριστο τρόπο, δεν ξέρω καν αν είναι ευδόκιμο αυτό που γράφω. Θέλω να πω πως βυθίζει με έναν περίεργα φωτεινό τρόπο. Σε κάνει να νιώθεις τρομερή οικειότητα η ηρεμία της φωνής του Matt Berninger, σαν ένας φίλος να σου εκμυστηρεύεται καταστάσεις κρατώντας μια μπίρα στο χέρι. Δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατί μέσα σε ένα χρόνο έβγαλαν δύο άλμπουμ με διαφορά 3 μηνών αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα.
15. Jorja Smith – ”Falling or Flying”: H Jorja κατάφερε μέσα σε πολύ λίγα χρόνια να είναι μια κατηγορία από μόνη της! Ευχαριστήθηκα πολύ την τελευταία της δουλειά γιατί έκανε κάτι εντελώς διαφορετικό και το έκανε υπέροχα!
