Ηλέκτρα

Για δύο συνεχιζόμενα καλοκαίρια, το 2001 και το 2002, ο καλλιτεχνικός οργανισμός ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ και ο σκηνοθέτης Θωμάς Κινδύνης παρουσίασαν  την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, ταξιδεύοντας σε όλη την Ελλάδα. Φέτος επανέρχονται με το ίδιο έργο, δέκα χρόνια μετά.

Η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή είναι ένα έργο που έχει παρουσιαστεί πολλές φορές και κατέχει μια ξεχωριστή θέση, όχι μόνο στο ελληνικό αλλά και στο παγκόσμιο θεατρικό γίγνεσθαι.  Ποιά είναι η σημειολογία της, όμως, σε μία εποχή σαν τη σημερινή? 
Σε περιόδους σκοτεινές και δύσκολες, η Ηλέκτρα παραμένει σταθερή στην ηθική πορεία που έχει επιλέξει, δε λυγίζει, δεν υποκύπτει και δεν παραδίδεται. Καταφέρνει τελικά να ξαναφέρει το Φως και να αλλάξει όχι μόνο τη δική της ζωή αλλά και τη ζωή μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αποτελεί ένα σύμβολο που μπορεί να εμπνεύσει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, να συνεχίσει να παλεύει και να δημιουργεί, παρά τις αντιξοότητες που κυριαρχούν και την απόγνωση που ελλοχεύει. Στο τέλος,  η Θεία Δίκη (το δίκαιο που ενυπάρχει στη φύση της Ζωής) όσο και αν φαίνεται να αργεί, πάντα επεμβαίνει, για να αφήσει χώρο σε αυτούς που παραμένουν δημιουργικοί και παραγωγικοί, για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Η προσπάθεια αυτή του Θωμά Κινδύνη γίνεται με την πεποίθηση ότι, όπως σε κάθε πολιτισμό, έτσι και στον ελληνικό, θα πρέπει να διατηρηθεί η κλασική σκηνοθετική προσέγγιση του αρχαίου δράματος, διατηρώντας, βέβαια, και αναδεικνύοντας τα στοιχεία που τη φέρνουν πιο κοντά στο σύγχρονο άνθρωπο. Σκοπός αυτής της στρατηγικής είναι ο καθένας από μας να έρθει σε επαφή με την πολιτιστική του κληρονομιά, την αισθητική, το ήθος και τις αξίες που διατήρησαν ζωντανό το πνεύμα του λαού, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Η παράσταση θα  ανέβει σε μεγάλα θέατρα της Αθήνας και θα περιοδεύσει  σε όλη την Ελλάδα  και την Κύπρο. Ο  θίασος αφιερώνει αυτήν την προσέγγιση στον πρωτοπόρο μεγάλο δάσκαλο Δημήτρη Ροντήρη και τις σκέψεις του πάνω στο αρχαίο Δράμα: «Προσπαθούμε να είμαστε πολύ απλοί στη δουλειά μας, γιατί απλοί ήταν οι αρχαίοι. Επιδιώκουμε να εκφράσουμε την ουσία του αρχαίου δράματος με μια φόρμα απλή, που να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της ελληνικής τραγωδίας».