Ιανέμτα

Η παράσταση Ιανέμτα – οι ήχοι του πάρκου είναι μια νέα πρόταση παρουσίασης μουσικής δωματίου που συνδυάζει σύγχρονα μέσα και παραδοσιακές φόρμες δημιουργώντας μια ξεχωριστή γλώσσα. Ο ιδιαίτερος συνδυασμός κιθάρας – πιάνου, οπτικού υλικού, ηλεκτρονικών και προηχογραφημένων ήχων περιγράφουν με αφαιρετικό τροπό ιστορίες κατά τη διάρκεια μιας ημέρας στο φανταστικό πάρκο ιανέμτα.

Ιανέμτα ή αλλιώς ένα πάρκο στο όνειρό μας. Το δικό μας φανταστικό πάρκο. Οι θεατές σηματοδοτούν την παρουσία τους, ανάμεσα στη χλόη και τον ουρανό, σε έναν περίπατο, υποψιασμένοι για μια συναυλία-έκπληξη. Το ιανέμτα δεν είναι απλώς μια έκταση πράσινου, αλλά ένας χώρος που φιλοξενεί και οριοθετεί την κοινωνικότητα των επισκεπτών του, που επιτρέπει στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους να ανέλθουν στην επιφάνεια, που τους δίνει τη δυνατότητα να εκφράσουν τον έρωτα, τη βία, τη μοναξιά τους. Είναι ο φυσικός χώρος μέσα στον οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να έλθει σε επαφή με τους άλλους, με όποιον τρόπο επιλέξει. Η αφήγηση του μικρόκοσμου του πάρκου δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μουσική. 

Το ιδιαίτερο ντουέτο κιθάρας-πιάνου της Κορίνας Βουγιούκα και του Θοδωρή Τζοβανάκη παίζει πρωτότυπη μουσική και μεταγραφές του Τάσου Ρωσόπουλου ειδικά γραμμένα για την παράσταση. Η συνολική μουσική δομή του πάρκου υπογραμμίζεται από το φωτισμό και μια επιλεκτική προβολή βίντεο υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του βραβευμένου νέου σκηνοθέτη Κωνσταντή Φραγκόπουλου. Ηλεκτρονικοί και περιβάλλοντες ήχοι «αγκαλιάζουν» τους θεατές και τους μεταφέρουν στο πάρκο της επιθυμίας τους.

Με τη συνδρομή των φωτισμών, του οπτικού υλικού, της αποσπασματικής αφήγησης και της σύνθεσης ήχων, η μουσική που ερμηνεύεται πάνω στη σκηνή αποκτά περισσότερες διαστάσεις από την καθαρά ακουστική της υπόσταση· υπογραμμίζει και αναδεικνύει λεπτές εκφάνσεις ανθρώπινων σχέσεων, συνηθειών και συναισθημάτων. Οι μικρές ιστορίες του πάρκου συμβαίνουν όλες στη διάρκεια μίας ημέρας. Στη σκιά των δέντρων και του μεσημεριού που χάνεται, οι ανέμελες στιγμές και οι αναμνήσεις διεκδικούν τη δική τους θέση. Tο αναπάντεχο και το απροσδόκητο ανατρέπουν όσα η λογική αποκλείει. Χωράμε όλοι άραγε σε αυτό το πάρκο; Η νύχτα έρχεται. Τι θα απομείνει από αυτόν τον περίπατο και πόσο θα αργήσει το επόμενο φως;