Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Σχεδόν ένα χρόνο πριν η Σtella επέστρεψε με το single της “Charmed” και ένα συμβόλαιο με τη θρυλική Sub Pop Records. Θυμάμαι τη χαρά που ένιωσα στο πρώτο άκουσμά του και θυμάμαι χαρακτηριστικά να της λέω πόσο μας είχε λείψει ο ήχος της. Δεν συμβαίνει εύκολα αυτό όπως και η συνέπεια που παρατηρείται στις δουλειές της, ήδη από το 2015. Υπάρχει μια κλιμακωτή εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα, γήινη και ανθρώπινη που σε κάνει να πιστεύεις πως είναι τόσο εύκολο να πάρεις ένα synth και να γράψεις την επική εισαγωγή του “Picking Words” ή τους στίχους του “Samba” και γενικά το storytelling όλου του “The Break”.
Για να φτάσουμε στο σήμερα και στο ολοκληρωμένο πια τέταρτο άλμπουμ της με τίτλο “Up And Away”, το οποίο θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση πώς θα περιγράφαμε τη σύγχρονη, μη αναλώσιμη, ελληνική pop.
O δίσκος αυτός ηχογραφήθηκε μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Redinho ( Tom Calvert) σε συνεργασία με την Σtella. Αφορμή υπήρξε ένα από τα gig της Σtella, το οποίο παρακολούθησε ο Τom. Έπειτα της μίλησε και ξεκίνησαν να κάνουν παρέα. Βρέθηκαν στο στούντιο όπου και κατάλαβαν εξ αρχής πως υπάρχει μια κοινή φιλοσοφία κατά τη διαδικασία της δημιουργίας, κάτι που αποτυπώνεται στην αδιάληπτη ροή και στον ενιαίο χαρακτήρα του άλμπουμ.
Το “Up And Away” είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άλμπουμ ξεκινώντας από το γεγονός πως η Σtella τόλμησε να ενσωματώσει μέσα στην καθόλα δυτική μουσική της, το μπουζούκι και να δείξει τις επιρροές της από τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ο σεβασμός του Tom Calvert στα παραδοσιακά στοιχεία που θέλησε η Σtella να εντάξει στη μουσική της, δεδομένου ότι το μπουζούκι και ο ήχος του έχουν σχεδόν γονιδιακή ύπαρξη στο ηχητικό μας dna. Η ανάμειξή του λοιπόν με δυτικούς ήχους χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή έτσι ώστε καμιά κουλτούρα να μη θεωρηθεί δεύτερη και παλιακή, χάνοντας την ταυτότητά της.
Αν αυτό ήταν ένα στοίχημα που έθεσε η Σtella σε συνεργασία με τον Redinho τότε το κέρδισαν! Σαφώς δεν γίνεται να μην αναφέρω κάπου εδώ τον Χρήστο Σκόνδρα, ο οποίος παίζοντας μπουζούκι στα κομμάτια του δίσκου, έδωσε ζωή σε αυτό το εγχείρημα, προσθέτοντας έτσι λίγη παραπάνω στην ήδη υπάρχουσα γλυκύτητα που τον διέπει. Η διαφορά του “Up And Away” με τις προηγούμενες δουλειές της είναι πως η χαρακτηριστική απαλότητα και αδρότητα των φωνητικών της εναρμονίστηκε με την εσωτερική της διάθεση η οποία έκανε άμεση αντανάκλαση στη μουσική της.
Περίμενα πολύ καιρό να ακούσω live την Σtella και το Σάββατο 4 Μαρτίου στον πολυχώρο του ΠΛΥΦΑ την παρακολούθησα για πρώτη φορά. Τη συναυλία της άνοιξε ο Westerman, γεννημένος στο Νότιο Λονδίνο και μόνιμος κάτοικος πλέον της Αθήνας με εξέπληξε με τη δυναμική τής φωνής του αλλά και την alternative acoustic solo παρουσίασή του. Κιθάρα και φωνή συγχρονισμένες απόλυτα. Τα λίγα και απρόσμενα ελληνικά σε συνδυασμό με το κομμάτι που έχει τίτλο “CSI: Petralona” δημιούργησε ένα σουρεαλιστικό κλίμα στο μυαλό μου. Σημειώστε τον και σίγουρα κάτι καλό θα σας κάνει να νιώσετε…
Ο κόσμος γέμισε τον χώρο και περίπου στις 22:30 η Σtella ανέβηκε στη σκηνή με την μπάντα της. Το κομμάτι που άνοιξε τη συναυλία ήταν το “Black And White”,πρώτο κομμάτι της b-side του διάφανου μπλε βινυλίου “Up And Away”, ενώ ακολούθησε το “Titanic” με την ειρωνικά ανάλαφρή του αίσθηση και το χαρακτηριστικό σφύριγμα. Συνέχισε με παλιότερα κομμάτια της κυρίως από το “Works for you” (“way to go”, “watch me dive”, “I’ll never be”) και έπειτα η γοητεία του “Charmed” και τα κόκκινα φώτα έδωσαν το σήμα για κάποιες έξτρα αγκαλιές και φιλιά. Την φαντάστηκα ιδανικό μέλος των Khruangbin, ειδικά μετά την τελευταία τους δουλειά “Ali” μαζί με τον εξαιρετικό “Vieux” Farka Touré!
Ταυτόχρονα όμως ήμουν μέρος ενός φοβερού flash back από το μέλλον. Αντιφατικό; Ναι! Η εικόνα της, το στήσιμο του stage, η κουρτίνα που ξεχώριζε το stage από το backstage πάνω στην οποία καταγράφονταν η σκιά της με το ντέφι, το live μπουζούκι με πήγαν κατευθείαν στο 1970. Ενώ η electro pop παραγωγή με έκανε να χορεύω με το “Manéros”, να συγκινηθώ με το “Nomad” και να παραδεχτώ την αλήθεια μου με το “The Truth Is” . Tα “Another Nation” και “Who Cares” ήταν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις και ειδικά live!
Βέβαια ας μου επιτραπεί να πω πως η μεγαλύτερη στιγμή για εμένα προσωπικά ήταν όταν κατά τη δεύτερη άνοδό της στη σκηνή ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “Picking Words”! Η συναυλία έκλεισε με τον κολλητικά επικίνδυνο ρυθμό του ομώνυμου “Up and Away” του οποίου το βασικό riff ανήκει στην Ιρανή τραγουδίστρια Googoosh από το κομμάτι του 1974 “Gole Bee Goldoon”.
Έχω μια παρορμητική προσωπικότητα, η οποία όταν αγαπώ κάτι δεν μπορεί να κρυφτεί. Όπως επίσης και όταν κάτι δεν κολλάει στην ιδιάζουσα αισθητική της (τίποτα βαρύγδουπο δεν υπάρχει σε αυτή τη διατύπωση) καταφέρνει και αποτυπώνει όλα τα συναισθήματα στο πρόσωπό μου. Δεν ξέρω αν αυτό πρέπει να το κατατάξω στα προτερήματα ή τα πλεονεκτήματα και αν χρειάζεται εν τέλει, αυτό που ξέρω όμως με σιγουριά είναι πως έχω μεγάλη αδυναμία στη μουσική της Σtella και σε αυτό που με κάνει να νιώθω όταν την ακούω.
Ήταν η πρώτη φορά που την είδα live και νιώθω ευτυχής, γιατί η δια ζώσης βίωση της μουσικής της, μου έδωσε να καταλάβω λίγο καλύτερα τα χαρακτηριστικά που με κάνουν να νιώθω τόσο όμορφα όταν η φωνή της βγαίνει από το ηχείο. Με φοβερή απλότητα μέσα στον λεπτομερώς υπολογισμένο κόσμο των ηχοτοπίων της, η Σtella το κάνει να μοιάζει εκπληκτικά εύκολο μα δεν είναι! Στο ΠΛΥΦΑ απέδειξε πως έν@ από εμάς καταφέρνει να ανθίζει μέσα στα χρόνια.
