Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Φωτογραφίες: ©Κώστας Αυγούλης
Η Γιάννα Βασιλείου έκανε την εισβολή της στα κεντρικά του Local Music Alert βλέποντας την εκπομπή «Μουσικό Κουτί» του Νίκου Πορτοκάλογλου και της Ρένας Μόρφη στην ΕΡΤ. Σύγχρονη με μια μαγική αύρα παρελθόντος στη φωνή και το βλέμμα. Γνήσια παρουσία σε πείθει από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα την ακούσεις, πως αυτό που θα σου τραγουδήσει θα είναι εξίσου γνήσιο. Ταυτόχρονα η αύρα της χαρακτηρίζεται από μια ευγένεια που και αυτή γίνεται αντιληπτή από τα πρώτα λεπτά της ερμηνείας της συμπληρώνοντας το πάζλ της δικής της μοναδικής προσωπικότητας. Μονολόγησα πως καιρό είχαμε να ακούσουμε τέτοια φωνή στην έντεχνη λαϊκή σκηνή και άμεσα έψαξα κομμάτια της. Υπέροχες διασκευές τραγουδιών με συνέπεια στην ερμηνεία και γεμάτες από σεβασμό. Εξεπλάγην ευχάριστα με τη συμμετοχή της στη συναυλία προς τιμή του μεγάλου συνθέτη Χρήστου Νικολόπουλου και έφτασα στο γεμάτο διαφορετικούς ήχους ντεμπούτο άλμπουμ της «Όλα όσα αγαπώ» ξεχωρίζοντας το «Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει», το «Μοιάζει απλό» και το «Να με θυμάσαι».
Στη δεύτερη δισκογραφική της δουλειά «Γυάλινος κόσμος» ξεχώρισα το jazz ύφος του «Ό,τι ζει στο μυαλό μου», τη διασκευή του «Ήτανε Αέρας» ενώ με συνεπήρε ο λάτιν εξωστρεφής χαρακτήρας του «Συνήθειες παλιές». Χαμογέλασα στο υπέροχο «Έλα Μάτια μου» διαπιστώνοντας το εντελώς διαφορετικό ύφος του, το ανατολίτικο ηχόχρωμα στη φωνή της και τη μικρασιάτικη φλόγα που κρύβει μέσα της, για να φτάσω στο σήμερα και τη μοναδική διασκευή που έκανε στο τραγούδι «Μαύρο Κυπαρίσσι»! Ένα κομμάτι του οποίου η πρώτη ερμηνεία ανήκει στην Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μουσική του Ara Dinkijian και στίχους του Μιχάλη Γκανά. Ένα τραγούδι τόσο φρικτά επίκαιρο, είκοσι οκτώ χρόνια μετά τη δημιουργία του.
Λίγο πριν την εμφάνισή της στον Σταυρό του Νότου Club, μίλησα μαζί της με σκοπό να τη γνωρίσω καλύτερα και να μάθω λεπτομέρειες για το live που ετοιμάζει με special guest τον Κώστα Μακεδόνα, το Σάββατο 30 Απριλίου.
Η τελευταία σου κυκλοφορία, «Μαύρο Κυπαρίσσι» είναι ένας φόρος τιμής για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν ακόμα οι γυναίκες εν έτει 2022. Πες μου λίγα λόγια για την ευαίσθητη αυτή διασκευή…
Είχα ανάγκη να αναφερθώ μουσικά σε αυτό το θέμα που με ευαισθητοποιεί και με προβληματίζει ιδιαιτέρως. «Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος…» ο οποίος νομίζει πως έχει εξελιχθεί και προχωρήσει από τις μαύρες ιστορίες του παρελθόντος, κι όμως η καθημερινότητα που ζούμε στις κοινωνίες μας και οι εικόνες που βλέπουμε ειδικά το τελευταίο διάστημα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται ακόμα ανάμεσά μας.
Ακούγοντας και την πρώτη εκτέλεση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη αλλά και τη δική σου, δηλαδή μια γυναικεία φωνή πάνω στους στίχους αυτούς, το ερμήνευσα σαν ένα σύγχρονο μοιρολόι. Έμαθες την ολοκληρωμένη ιστορία πίσω από τους στίχους του Μιχάλη Γκανά;
Έτσι ακριβώς μου ακούγεται κι εμένα αυτό το τραγούδι. Το μοιρολόι είναι ένα στοιχείο της παράδοσής μας, και βασικός ρόλος για μένα στη μουσική. Να σε βοηθάει να ξεσπάς τον πόνο και να τον κάνεις ζωή και τραγούδι. Οι στίχοι του Μιχάλη Γκανά μιλάνε για τη σκοτεινιά που μπορεί να κρύβει μια ανθρώπινη ψυχή, όσο πράα κι αν φαίνεται. Η μετάνοια δεν αλλάζει την όποια σκληρή πράξη και η λύτρωση είναι κάτι ουτοπικό.
Πάρα πολλά τραγούδια παλαιότερων δεκαετιών εμπεριέχουν στίχους κακοποιητικής συμπεριφοράς. Είναι η κοινωνία αντανάκλαση της τέχνης και πώς αυτή συνδιαλέγεται με εμάς;
Πράγματι μέσα από την τέχνη και ιδιαιτέρως τη μουσική, ή όσα προβάλλονται γύρω από αυτήν, μπορεί κανείς να σκιαγραφήσει την κοινωνία. Στον στίχο, στον ρυθμό, αλλά ακόμα και από τον τρόπο διασκέδασης του κόσμου και πώς χρησιμοποιεί τη μουσική στην καθημερινότητά του. Νομίζω πως στο παρελθόν είχαμε περισσότερα παραδείγματα δυνατών στίχων και ιστοριών μέσα από τα τραγούδια, γιατί το μέλημα δεν ήταν να εξυπηρετηθεί η μουσική βιομηχανία και το κέρδος, αλλά η πραγματική έκθεση της αλήθειας της ψυχής των δημιουργών και των βιωμάτων τους.
Διέκρινα μια αγάπη και ένα σεβασμό στις διασκευές σου. Τι σε κεντρίζει κάθε φορά για να επιλέξεις ένα παλιό τραγούδι και ταυτόχρονα τι ερεθίσματα έχεις όταν γράφεις νέα μουσική και στίχους;
Όσες φορές έχω γράψει κάτι καινούριο, είναι από εικόνες δικές μου ή κοντινών μου ανθρώπων που μου έχουν εκμυστηρευτεί, που κάποια στιγμή βρίσκουν τον τρόπο να βγουν από μέσα μου και να γίνουν τραγούδι. Σαν μια διαδικασία λύτρωσης. Αντιστοίχως για να κάνω μια διασκευή πρέπει ένα τραγούδι να μου θυμίζει κάποιες στιγμές μου ή να ξεκλειδώνει πτυχές του κατά τα άλλα εσωστρεφή μου εαυτού.
Πώς ερμηνεύεις το επίκαιρο των στίχων, είκοσι οκτώ χρόνια μετά;
Είναι λυπηρές και εξοργιστικές οι ιστορίες που έχουν βγει στο φως, και τρομακτική η σκοτεινιά που κατακλύζει τις ψυχές ορισμένων ανθρώπων. Χρειάζεται πολλή δουλειά και φροντίδα η ψυχή και το μυαλό μας και η ταχύτητα της σημερινής δυτικής κοινωνίας μας κάνει να το ξεχνάμε.
Τι θα ήθελες να πεις σε μια γυναίκα που άκουσε το «Μαύρο Κυπαρίσσι» και η οποία βρίσκεται σε μια κακοποιητική σχέση από την οποία προσπαθεί να απεγκλωβιστεί;
Το δύσκολο είναι πως όταν είσαι μέσα σε μια κακοποιητική σχέση, το αρνείσαι είτε γιατί πραγματικά δεν το αντιλαμβάνεσαι είτε γιατί φοβάσαι τη μοναξιά. Ο φόβος όμως είναι το σημάδι για να φύγεις μακριά από οτιδήποτε.
Το Σάββατο 30 Απριλίου επιστρέφεις στη σκηνή του club του Σταυρού του Νότου, με ένα αμιγώς ελληνικό πρόγραμμα και με special guest τον αγαπημένο Κώστα Μακεδόνα. Τι μας έχετε ετοιμάσει και ποια είναι τα συναισθήματά σου γι’ αυτό το πολύ όμορφο αντάμωμα;
Είναι μεγάλη μου τιμή που αποδέχτηκε αυτός ο σπουδαίος ερμηνευτής την πρόσκλησή μου. Έχουμε ετοιμάσει ένα πολύ ζωντανό διασκεδαστικό πρόγραμμα, με επιλογές πασίγνωστων τραγουδιών του έντεχνου λαϊκού ρεπερτορίου. Η βραδιά αυτή θα καταρρίψει τον μύθο που κρίνει το έντεχνο τραγούδι ως βαρύ και εσωστρεφές.
–
