«Η Γαλλική Αποστολή» είναι η πιο φιλόδοξη και πληθωρική ταινία του Wes Anderson (The Grand Budapest Hotel, The Royal Tenenbaums) που τιμά την κουλτούρα της αμερικανικής δημοσιογραφίας υψηλών προδιαγραφών (με σαφή αναφορά στο εμβληματικό The New Yorker) και τη συνδυάζει με την ακαταμάχητη ρετρό ατμόσφαιρα μίας επινοημένης κωμόπολης της Γαλλίας του 20ου αιώνα.
Εκεί, στο σταυροδρόμι ανάμεσα στη γαλλική φινέτσα και την αμερικανική διανόηση (όπου κινείται και ο ίδιος ο Αμερικανός δημιουργός) στεγάζεται ένα πολυπληθές, αξιοζήλευτο καστ με φόντο ένα ακαταμάχητο οπτικό σύμπαν, ένα απενοχοποιημένο και φαντασμαγορικό κουκλοθέατρο, που ανεβάζει μία αριστοτεχνική παράσταση.
Η ταινία ανθολογεί μία σειρά άρθρων ενός φανταστικού περιοδικού, που λειτουργούν ως επιμέρους επεισόδια, επιστρατεύει έγχρωμη και ασπρόμαυρη φωτογραφία, βρίθει από αναφορές, αναδεικνύει την καρτουνίστικη πλευρά των ηθοποιών της, κινείται ξέφρενα, μιλάει περίτεχνα και απογειώνει το όραμα του δημιουργού της, ενός γνήσιου καλλιτέχνη του σινεμά.
Πρωταγωνιστούν: οι Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric, Stephen Park, Bill Murray, Owen Wilson, Elisabeth Moss, Edward Norton, Willem Dafoe, Lois Smith, Saoirse Ronan, Christoph Waltz, Cécile de France, Guillaume Gallienne, Jason Schwartzman, Tony Revolori, Rupert Friend, Henry Winkler, Bob Balaban και Hippolyte Girardot.
Η σύνοψη της ταινίας
Με αφορμή τον θάνατο του σπουδαίου Τεξανού εκδότη Arthur Howitzer, η συντακτική ομάδα του The French Dispatch, ενός αμερικάνικου περιοδικού με έδρα τη γαλλική πόλη Ennui-sur-Blasé, συνεδριάζει για να γράψει τη νεκρολογία του.
Οι αναμνήσεις της ομάδας από τον εκλιπόντα εκδότη εμπνέουν τη δημιουργία τεσσάρων ιστοριών. Ο Cycling Reporter αναλαμβάνει να γράψει ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο για τις φτωχικές γειτονιές της πόλης.
Ακολουθεί το The Concrete Masterpiece, το πορτρέτο ενός -εγκληματικής φύσης- ζωγράφου, της μούσας του και των αρπαχτικών εμπόρων τέχνης. Το Revisions to a Manifesto είναι ένα χρονικό έρωτα και θανάτου στα χαρακώματα της φοιτητικής εξέγερσης. Η ανθολογία ολοκληρώνεται με το The Private Dining Room of the Police Commissioner, μία συναρπαστική ιστορία με εμπόρους ναρκωτικών, μία απαγωγή και ένα δείπνο υψηλής γαστρονομίας.
Όλα ξεκίνησαν στο σχολείο…
Η ταινία είναι πολλά πράγματα: μία πληθώρα ιστοριών μέσα σε ιστορίες μέσα σε απομνημονεύματα μέσα σε πλαίσια που συγκλίνουν σε ένα οργανικό σύνολο, ένα ερμάριο κινηματογραφικών θαυμάτων διαφορετικών σχημάτων και μεγεθών σε διαρκή δυναμική κίνηση, μία ερωτική επιστολή στην τυπωμένη λέξη γενικά και στο περιοδικό The New Yorker ειδικά.
Ένας συγκινητικός διαλογισμός για τη ζωή μακριά από την πατρίδα. Δεν είναι μόνο ένα στοιχείο τη φορά, αλλά όλα μαζί ταυτόχρονα. Καλύτερα να πούμε ότι είναι μία ταινία του Wes Anderson.
Η Tilda Swinton περιγράφει την ταινία συνοπτικά: «Είναι μία γαλλική ερωτική επιστολή δια χειρός του Wes για τον διεθνισμό, την κουλτούρα και την ευλογημένη τέχνη της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας».
Ο Anderson λέει: «Θυμάμαι μία συνέντευξη με τον Tom Stoppard, όπου κάποιος τον ρώτησε πώς προέκυψε ένα από τα θεατρικά του έργα και εκείνος είπε ότι εντοπίζει πάντα δύο διαφορετικές αφετηρίες για κάτι που συνθέτει και έτσι προκύπτει το επόμενο θεατρικό. Αυτό ακριβώς μού συμβαίνει κάθε φορά. Οπότε, αυτή η ταινία είναι τρία πράγματα: μία συλλογή διηγημάτων, κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Μία ταινία εμπνευσμένη από το The New Yorker και το είδος των ιστορικών αρθρογράφων με τους οποίους συνεργάζεται το περιοδικό. Τέλος, πέρασα πολύ χρόνο στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια και πάντα ήθελα να κάνω μία γαλλική ταινία, μία ταινία που συγγενεύει με το γαλλικό σινεμά».
Για τον Anderson, το The New Yorker ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς στο γυμνάσιο:
«Η τάξη μου στο Χιούστον συναντιόνταν στη βιβλιοθήκη και απέναντί μου ήταν ξύλινα ράφια με περιοδικά. Ένα από αυτά είχε μία ωραία εικονογράφηση στο εξώφυλλο και άρχισα να την παρατηρώ. Έγινα τακτικός αναγνώστης του The New Yorker.Άρχισα να διαβάζω τα παλιότερα τεύχη και να τσιμπάω τα ονόματα των αρθρογράφων που έγραφαν εκεί ξανά και ξανά. Οπότε, ήμουν συνεπαρμένος».
«Είναι μία ταινία που τιμά τον γραπτό λόγο με έναν τρόπο που κάνει καλό στη χώρα μας τώρα», λέει ο Jeffrey Wright, «σε μία εποχή που έχουμε χάσει την εκτίμηση για τη γλώσσα και την ευφυΐα που εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα».
«Σε αυτή την ταινία, η σχέση με τον γραπτό λόγο υφαίνεται σε διαφορετικά επίπεδα» προσθέτει ο Anderson. «Υπάρχει αυτό που βλέπουμε στην οθόνη, υπάρχουν οι υπότιτλοι, υπάρχει η υφή του περιοδικού, και η αξία της σχέσης των δημοσιογράφων με ένα είδος γραφής που μπορεί να χάνεται τώρα πια. Οι ήρωες είναι αρθρογράφοι».
Η αγάπη του σκηνοθέτη για το γαλλικό σινεμά ξεκίνησε όταν ήταν νέος:
«Το γαλλικό σινεμά αρχίζει όταν γεννιέται ο κινηματογράφος με τους αδελφούς Lumière και τον Georges Méliès. Αγαπώ τους σκηνοθέτες του ‘30, τον Julien Duvivier, τον Marcel Pagnol, τον Jean Grémillon, που ανακάλυψα πιο πρόσφατα. Έπειτα είναι ο Jacques Tati, ο Jean-Pierre Melville και οι δημιουργοί του νέου κύματος, Truffaut, Louis Malle, Godard. Και ίσως στο επίκεντρο είναι ο Jean Renoir».
Για τον χαρακτήρα του Rosenthaler, μια συγκεκριμένη ταινία του Renoir ήταν η πηγή έμπνευσης. «Ο Wes ανέφερε μία γαλλική ταινία με τίτλο Boudu Saved from Drowning» λέει ο Benicio del Toro, «μία ταινία του ’30 με έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της εποχής, τον Michel Simon, στον ρόλο ενός αλήτη. Είχα δει την ταινία παλιά και είναι μία σπουδαία ταινία. Όταν την ξαναείδα, μου ήρθε στο μυαλό τι σκεφτόταν για τον χαρακτήρα».
Τα τελευταία χρόνια, ο ίδιος ο Anderson ζει στη Γαλλία, και η «Γαλλική Αποστολή» είναι μία ερωτική επιστολή στη χώρα της επιλογής του και μία καλλιτεχνική αντανάκλαση ενός εξωτερικού παρατηρητή.
«Η ταινία γεννήθηκε από την αγάπη του για το γαλλικό σινεμά και τις εμπειρίες του στη Γαλλία την τελευταία δεκαετία», λέει ο σταθερός συνεργάτης και μοντέρ του Andrew Weisblum, «και νομίζω ότι αυτό ήθελε να μοιραστεί με αυτή την ταινία».
«Αυτή η ταινία εμπνέεται από τα οράματά του για την Γαλλία», λέει ο μουσικοσυνθέτης Alexandre Desplat, «τα οποία έχουν παραποιηθεί λιγάκι γιατί έτσι συμβαίνει στο μυαλό του Wes. Οπότε, μπορείς να πεις ότι είναι η Γαλλία, αλλά μία λυρική εκδοχή της με πολλές λεπτομέρειες και αναφορές που μπορεί να μην είναι όλες αληθινές, αλλά μοιάζουν αληθινές. Είναι η πραγματική Γαλλία; Όχι, αλλά με κάποιο τρόπο είναι γαλλική ταινία».
Extra info:
Η ταινία γυρίστηκε στην πόλη Angoulême, που έχει περιοχές που θυμίζουν Παρίσι, Λυών και άλλες γαλλικές πόλεις. Είναι μία ήσυχη πόλη που επέτρεψε στην παραγωγή να κάνει πολλά εξωτερικά γυρίσματα με τις απαραίτητες παρεμβάσεις.
Ο Wes Anderson και η ομάδα του βρήκαν ένα παλιό εργοστάσιο που το μετέτρεψαν σε στούντιο μινιατούρα.
Όλο το καστ έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο και το κλίμα των γυρισμάτων ήταν οικογενειακό.
Η ταινία γυρίστηκε σε φιλμ.
Οι πίνακες αριστουργήματα του φυλακισμένου καλλιτέχνη Moses Rosenthaler, έπρεπε να γίνουν πάνω σε τοίχους. Για να επιτευχθεί αυτό, οι πίνακες ζωγραφίστηκαν αρχικά οριζόντια, για να μην τρέχει η μπογιά. Για κάθε στρώση χρώματος το περιθώριο ήταν 30 λεπτά πριν αρχίσει η μπογιά να ξεραίνεται και να χαλάει ο πίνακας.
«Σε κάποια φάση αποφάσισα να κάνω ό,τι θέλω» λέει ο δημιουργός Wes Anderson. «Κι αν ήθελα να κάνω μία σεκάνς ασπρόμαυρη με κάμερα στο χέρι, την έκανα. Μπορούμε να κάνουμε κάτι κινούμενο σχέδιο; Ναι, μπορούσαμε, οπότε το κάναμε. Όταν άρχισα να κάνω ταινίες, πάντα αναρωτιόμουν αν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Νιώθω ότι ούτε καν αναρωτιέμαι πια. Φυσικά, όλα συμβαίνουν χάρη στην ομάδα, με αρχηγούς τους: Adam Stockhausen (οργάνωση παραγωγής), Milena Canonero (ενδυματολόγος), Bob Yeoman (διευθυντής φωτογραφίας), Sanjay Sami (οπερατέρ) και Alexandre Desplat (συνθέτης)».
Συντελεστές:
Σενάριο (βασισμένο σε ιστορία των Wes Anderson & Roman Coppola & Hugo Guinness & Jason Schwartzman): Wes Anderson
Σκηνοθεσία: Wes Anderson
Παίζουν: Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric, Stephen Park, Bill Murray, Owen Wilson, Elisabeth Moss, Edward Norton, Willem Dafoe, Lois Smith, Saoirse Ronan, Christoph Waltz, Cécile de France, Guillaume Gallienne, Jason Schwartzman, Tony Revolori, Rupert Friend, Henry Winkler, Bob Balaban, Hippolyte Girardot, Anjelica Huston (αφήγηση)
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Robert Yeoman
Σχεδιασμός Παραγωγής: Adam Stockhausen
Κοστούμια: Milena Canonero
Μοντάζ: Andrew Weisblum
Μουσική: Alexandre Desplat
