“Η Ηλέκτρα, που πάνω της βασίζεται αυτή η σκηνική σύνθεση με άξονα την ιστορία του μύθου των Ατρειδών, μας διδάσκει πως η λήθη είναι ανόσια και η μνήμη είναι προσευχή για την έλευση της δικαιοσύνης. Ακόμα και αν όλα συνηγορούν για το αντίθετο. Η Ηλέκτρα μας «δείχνει» πως πρέπει να επιμένει κανείς στην «παράλογη» κραυγή του, ώστε να στραφεί αυτή η κραυγή ενάντια στη συνείδηση εκείνων που από αδιαφορία ή αδυναμία ή ακόμα και συμφέρον υποτάσσονται στην όποια άδικη εξουσία. Κι όπως λέει κι ο ποιητής: «ίσως εκεί, που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία και η ομορφιά του ανθρώπου», που οι νέοι είναι οι κυρίαρχοι φορείς της”. Γρηγόρης Καραντινάκης