Godot

Η ομάδα επιλέγοντας ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ,    έρχεται αντιμέτωπη με μια διπλή πρόκληση. Στόχος είναι να διατηρηθεί η δομή και τα πρόσωπα του έργου αλλά και να αποδοθεί το επίκαιρο περιεχόμενο του.  Ένα έργο βασισμένο στο λόγο δίνει την αφορμή στα σώματα να μιλήσουν ,να συνδιαλεχτούν αντικαθιστώντας τις λέξεις με κίνηση.

Στη σκηνή τέσσερις χορευτές, ο καθένας σε ένα συγκεκριμένο ρόλο του έργου, δανείζονται την αισθητική του βωβού  κινηματογράφου η οποία άλλωστε επηρέασε τον Ιρλανδό συγγραφέα. Το φόντο (βίντεο) είναι ένα σύγχρονο αστικό τοπίο όσο απροσδιόριστο επιθυμεί κι ο Σάμουελ Μπέκετ. 

Ο κόσμος του Περιμένοντας τον Γκοντό, είναι ένας κόσμος που δεν συμβαίνει τίποτα, που ο χρόνος κυλά βασανιστικά με μία ατέρμονη αναμονή. Οι ήρωες περιμένουν «κάτι» παίζοντας με τις λέξεις για να περάσει η ώρα.  Ένα θεατρικό έργο δεν οφείλει να αφηγείται μια ιστορία για να είναι έργο, προτείνει ο Σάμουελ Μπέκετ, μια παράσταση χορού δεν οφείλει να αφηγείται μια ιστορία για να συνομιλήσει με το κοινό. Με βασικό εργαλείο τους ήρωες, πλάθοντας συγκεκριμένους χαρακτήρες όπως σπάνια συμβαίνει στο σύγχρονο χορό, αναπαριστούμε το διασημότερο ίσως έργο με δεδομένη πλοκή και καμία συγκεκριμένη αφήγηση.

Η εποχή μας πιο μπεκετική από κάθε άλλη μας φέρνει αντιμέτωπους με το μηδενισμό και την αδράνεια. Η αναμονή μιας έξωθεν σωτήριας λύσης μοιάζει να είναι η μόνη ελπίδα, το μόνο νόημα της ύπαρξης.