Λήδα Δοκουμετζίδη

Η ζωγράφος κα. Κατερίνα Γεωργαντά, σημειώνει για το έργο της:

Υπόλοιπα υφασμάτων από κοστούμια θεάτρου (τρέσες, δαντέλες, βελούδα, λινά, ταφτάδες), υλικά μιας τέχνης φορτισμένης με νοσταλγίες και ελπίδες, αρνήθηκαν τη «διαγραφή» τους, αρνήθηκαν την «εγκατάλειψή» τους στη λήθη, και, μέσα από το ταλέντο και τη δημιουργική αναζήτηση της Λήδας Δοκουμετζίδη, μετουσιώθηκαν σε χρώματα, σε πινελιές και σε συνθέσεις, για να υπηρετήσουν μια νέα εικαστική πραγματικότητα.

Η καλλιτέχνις, με αδρότητα, κομψότητα και λυρισμό έπλεξε το εγκώμιο της ζωής, αποτυπώνοντας στα έργα της την αέναη συνέχεια της ύλης και τη συνεχή μετουσίωσή της σε νέο και συνεχώς ανανεούμενο πνευματικό «συμβάν».

Οι δημιουργίες της Λήδας, εμπεριέχοντας την ψυχική φόρτιση των υλικών της κατασκευής τους, αποπνέουν ένα συναίσθημα συγκρατημένου πάθους, συνθετικής ακρίβειας και επιμονής στο ουσιώδες και αδιαπραγμάτευτο. Και μ’ αυτήν την έννοια υπογραμμίζουν με καθαρότητα την ομορφιά της ζωής, του έρωτα και της δημιουργίας.