-44266.jpg)
Τα έργα της έκθεσης φαίνεται εκ πρώτης όψεως να ακολουθούν και να συνεχίζουν αγαπημένα μοτίβα του δημιουργού στα πλαίσια μιας αφαιρετικής, μη ρεαλιστικής προοπτικής: περιγραφές προσώπων, έντονα συμβολικές μορφές, γεωμετρικά σχήματα, ακουμπισμένα σα σκιές σε έναν επιβλητικά άδειο ή απειλητικά γεμάτο καμβά. Η περίπτωση της λέξης ωστόσο, αφορά κάτι πιο απλό από αυτό που η σύγχρονη τέχνη υπαινίσσεται. Δεν πρόκειται για μια εικαστική παράσταση των πραγμάτων που με έναν λανθάνοντα τρόπο χαρτογραφούν τη σύγχρονη σκέψη και προκαλούν συγκεκριμένους τρόπους ζωής. Πρόκειται για μια προσωπική μαρτυρία που εκδηλώνεται στους πιο οικείους στοχασμούς, τους οποίους οι λέξεις μόνο αχνά μπορούν να σκιαγραφήσουν.
Αυστηρές γεωμετρικές γραμμές που αντιμετωπίζουν μουτζούρες και σκιές, επιφάνειες έντονων χρωμάτων μέσα και ανάμεσα στην επικράτεια του ασπρόμαυρου, εντυπωσιακές φιγούρες και σκληροί συμβολισμοί που εγκαθιδρύουν την περιοχή του άδειου καμβά, ίχνη ιδεολογιών που σμίγουν με τη δύναμη του τυχαίου και του απρόβλεπτου. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, ρωγμές, πινελιές και ‘άτεχνες’ χειρονομίες που προεικονίζουν την εμπειρία του καθημερινού ως ένα πεδίο του ανεξιχνίαστου, του ημιτελούς και του παράδοξου.
Η περίπτωση της λέξης μιλάει ξεκάθαρα για την προσωπική και συγχρόνως συλλογική εμπειρία του να ζεις στο όριο, να ζεις σε ένα σημείο από όπου είναι ορατά τα πλαίσια των αντιφάσεων που καθορίζουν τις όχι και τόσο βέβαιες και εμπρόθετες πράξεις που μας συγκροτούν ως υποκείμενα και ως κοινωνία.
Ο Μπάμπης Παπαγιάννης γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Αυτή είναι η δεύτερη ατομική του έκθεση. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
