Dirty Black Summer Revisited

Το καλοκαίρι του 2005, ενώ ο Gruzis έμενε στο Λος Άντζελες, ένας φίλος του καλλιτέχνης επονόμασε αυτήν την περίοδό τους «Dirty Black Summer» από το ομώνυμο τραγούδι του συγκροτήματος Danzig. H έκθεση Dirty Black Summer revisited αποτελεί αντανάκλαση αυτής της περιόδου της ζωής του Gruzis, κατά την οποία κινητοποιούταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από τεκίλα και διάφορες άλλες μορφές καταχρήσεων. Το σημαντικότερο είναι  ότι αυτή η ομάδα έργων αποτελεί το απόσταγμα της επιρροής του Λος Άντζελες στο σύνολο του έργου του, ένας συγκερασμός των εκφραστικών του μέσων από την Καλιφόρνια στα απολύτως απαραίτητα ο οποίος λειτούργει ως οπτική κατακλείδα για το σώμα των έργων του τα τρία τελευταία χρόνια.

Σε αυτό το έργο είναι επιβεβλημένη η εικόνα του ηλιοβασιλέματος, το οποίο απεικονίζεται στο έργο Crack is Wack / French Antilles, έναν μικροσκοπικό πίνακα από λάδι, η επιφάνεια του οποίου είναι τσακισμένη και κομματιασμένη σαν αποξηραμένη κοίτη ποταμού, ένας κυριολεκτικός κατακερματισμός της αίσθησης του παραδείσου. Το ηλιοβασίλεμα εμφανίζεται ξανά στο έργο Death in Venice Beach, μια μισολιωμένη εικόνα γεμάτη με ρετρό γραφικά εμπνευσμένα από ξύλινα παραλιακά μονοπάτια και μια άλως φωτός που δίνεται με φωτισμό φθορίου εφαρμοσμένο στο πίσω μέρος του καμβά.

Αυτή η «ζεστή» αναπαράσταση του φωτός διαπερνά το έργο του Gruzis σε χαρτί, το οποίο κυμαίνεται από ασπρόμαυρες εικόνες μεγάλης κλίμακας σε τελείως αφηρημένες εικόνες με πολλές στρώσεις πολυχρωμίας. Ένα αρρύθμιστο ψηφιακό ρολόι, ένα κρανίο αναμμένο από πίσω που κραδαίνει έναν ανανά, και ένα σκιώδες «φιλί» που επιπλέει κρέμονται στη σειρά φωτεινές σαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου υδατογραφίες για να σχηματίσουν μια ομάδα έργων που καλλιεργεί μια αισθαντικότητα μυστηρίου και τη σχολιάζει με πινελιές αποχρώσεων. Στο έργο  With Bouquet of Flowers In An Urn (After Jan Van Huysum, Tile Version), ο Gruzis αναπαριστά ένα μπουκέτο που στάζει ζωγραφισμένο σε κεραμίδι, σε ευθεία αναφορά στην τεχνική της οφθαλμαπάτης (tromp l’oeil), στο γκράφιτι σε δημόσιους χώρους και στην ολλανδική νεκρή φύση. Σε ένα καινούργιο «Τριπ-τυχο» με τίτλο LA Acid Series, ο καλλιτέχνης έχει μεγεθύνει μικρά σκίτσα φτιαγμένα κατά τη διάρκεια μια ψυχεδελικής εμπειρίας κόβοντας με ακρίβεια κάθε γραμμή από το στένσιλ (το οποίο καταστράφηκε αμέσως μετά την εφαρμογή του), και διανθίζοντας την εικόνα με πιτσιλιές μελανιού. Σε αυτά τα έργα, ασυνάρτητα ορνιθοσκαλίσματα μετατρέπονται σε μια διαδικασία εντατικής δουλειάς που παίζει χιουμοριστικά με το κείμενο και το χρώμα.

Ως ενδεικτικό της αισθητικής φιλοσοφίας του Guzis, η έκθεση Dirty Black Summer revisited κινείται ταυτόχρονα στο αφηρημένο και το ακριβές. Με επίκεντρο την διαδικασία και την εκτέλεση, συνδυάζει μια ομάδα έργων με χαρακτηριστικά γνωρίσματα που προκαλούν τόσο ανησυχία όσο και ηρεμία από τις εμπειρίες του καλλιτέχνη στα «άκρα του δυτικού πολιτισμού».