Αφιερωμένη στην Iolanda Cristina Gigliotti, την κατά κόσμον Dalida, την εμβληματική γυναίκα που έγραψε ιστορία στη γαλλική αλλά και την παγκόσμια μουσική σκηνή είναι η μουσικοθεατρική παράσταση «Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» (“En chantant jusqu’au bout”), τίτλος «δανεισμένος» από το τραγούδι «Να πεθάνω επί σκηνής» (“Mourir sur scène”).
Βασισμένη σε κείμενα της Ελληνογαλλίδας Εύας Κοτανίδη και σε σκηνοθεσία της Νεκταρίας Γιαννουδάκη, η παράσταση με αφορμή τα 35 χρόνια από τον θάνατο της Dalida, επιχειρεί να συστήσει ξανά στο ελληνικό κοινό αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και αντιφατική προσωπικότητα, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της.
Η Dalida, ήταν μια μυθική ντίβα, μια μοναδική περφόρμερ, μια συγκλονιστική ερμηνεύτρια, μια επιτυχημένη, αισθησιακή και φωτεινή προσωπικότητα. Από την άλλη, η Iolanda Cristina Gigliotti ήταν μια γυναίκα τραυματισμένη, σκοτεινή, μοναχική, που υπέφερε. Και οι δύο συμβίωναν στο ίδιο κορμί, δίνοντας υπόσταση σε αυτό το μοναδικό πλάσμα που επηρέασε το γαλλικό τραγούδι. Υπήρξε πρωτοπόρος, πούλησε εκατομμύρια δίσκους, που τραγούδησε σε πάνω από 7 γλώσσες, που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να την λατρέψουν ανά την υφήλιο και άφησε έντονο το στίγμα της στη chanson française αλλά και στην pop διεθνή σκηνή της εποχής
Στην παράσταση, η Dalida συνδιαλέγεται με το κοινό μέσα από τα τραγούδια της, κάνοντας εξομολογήσεις, τον απολογισμό της ζωής και της καριέρας της, για να αποκαταστήσει αλήθειες, να ξανασυστηθεί, ξεδιπλώνοντας τη διττή της φύση που την ταλαιπώρησε, την απογείωσε καλλιτεχνικά αλλά και την εξουθένωσε.
Με αφορμή την παράσταση αυτή μιλήσαμε με την Εύα Κοτανίδη:
Θέλετε να συστηθείτε στους αναγνώστες του ελculture;
Είμαι η Εύα Κοτανίδη, είμαι Ελληνο-γαλλίδα και είμαι ηθοποιός. Με έχετε δει στο θέατρο και στην τηλεόραση. Πέρα από το θέατρο και την κάμερα, που είναι οι μεγάλες μου αγάπες, έχω και άλλη μία, το τραγούδι. Τραγουδάω εδώ και αρκετά χρόνια με δικά μου σχήματα σε πολλές και διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας. Ασχολούμαι χρόνια και με την παραγωγή στο θέατρο καθώς με τον πατέρα μου, Γιώργο Κοτανίδη, ανεβάζαμε χρόνια παραστάσεις αλλά και με τη μετάφραση θεατρικών έργων και την εκφώνηση στον χώρο της διαφήμισης.
Πόσο σημαντική είναι η προσωπικότητα της Dalida και ποια η αφορμή για αυτήν τη μουσικοθεατρική παράσταση;
Για μένα η Dalida είναι σίγουρα πολύ σημαντική γιατί είναι από τις καλλιτέχνιδες που με έχουν εμπνεύσει πολύ στη ζωή μου, λατρεύω τα τραγούδια της και τις ερμηνείες της. Όμως πέρα από την προσωπική μου ματιά, η Dalida ήταν σπουδαία! Ήταν η πρώτη γυναίκα στην οποία απονεμήθηκε χρυσός δίσκος στη Γαλλία, οι πωλήσεις άγγιξαν τα εκατό εκατομμύρια, έχει τραγουδήσει γύρω στους επτακόσιους τίτλους τραγουδιών, τιμήθηκε με πλατινένιο δίσκο και άλλους 55 χρυσούς συνολικά, τραγούδησε σε 10 γλώσσες σχεδόν, έχει πει αμέτρητες επιτυχίες, λατρεύτηκε σε όλο τον κόσμο. Αφορμή για την παράσταση είναι και τα 35 χρόνια από τον θάνατό της αλλά και το ότι θέλω χρόνια να κάνω μία παράσταση για εκείνη και την ιστορία της. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα, μια πολύ λαμπερή γυναίκα με σκοτεινή ιστορία… Αυτές οι αντιφάσεις παρουσιάζουν πάντα ενδιαφέρον δραματουργικά και θεατρικά.
Είστε απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου αλλά μάλλον σας έχει κερδίσει η μουσική, όπως και τη Δαλιδά. Νιώθετε ότι έχετε κάποια παράλληλη πορεία;
Τη μουσική τη λατρεύω και δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν, αλλά δεν θα έλεγα ότι με έχει κερδίσει, θα έλεγα ότι ερωτοτροπώ μαζί της. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ηθοποιός είμαι και μέσα από την ιδιότητά μου τραγουδώ.
Η Dalida ξεκίνησε ως ηθοποιός και τελικά έκανε καριέρα τραγουδίστριας, όμως έλεγε για τον εαυτό της, ότι ήταν μια ηθοποιός του τραγουδιού. Εκείνη μια ηθοποιός του τραγουδιού, εγώ μια ηθοποιός που τραγουδά.
Έχετε γράψει τα κείμενα της παράστασης και ταυτόχρονα είστε και η ερμηνεύτρια. Ποιος ο ρόλος που σας συγκινεί και σας σαγηνεύει περισσότερο;
Είναι η πρώτη φορά που γράφω κείμενο για παράσταση και είναι πολύ σημαντική εμπειρία. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το τόλμησα γιατί είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου για το πώς ήθελα να μιλήσω για τη ζωή και τις αντιφάσεις της Dalida, αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι που θα ξανα-έκανα… Η ερμηνεία είναι αυτό που με ενδιαφέρει, αυτή είναι η δουλειά μου. Το να προσεγγίσω έναν ρόλο και να του δώσω σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή. Η συγγραφή του κειμένου στην προκειμένη περίπτωση ήρθε να συμπληρώσει την όλη δημιουργική διαδικασία υλοποίησης αυτού του project.
Τι να περιμένουν οι θεατές από την παράσταση «Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος»;
Να περιμένουν ότι θα διασκεδάσουν, θα μπουν στον κόσμο μιας υπέροχης κυρίας, θα τη γνωρίσουν από την αρχή, θα ταξιδέψουν με μελωδίες, θα χαρούν, θα συγκινηθούν…
Τι θα θέλατε να «πάρουν» μαζί τους οι θεατές μετά την παράσταση;
Κάτι από εκείνη. Ό,τι επιλέξει ο καθένας τους. Θα είναι κάποιο σημείο από κάποιο τραγούδι της; Θα είναι μια κουβέντα της; Θα είναι κάτι από τη λάμψη της ή από τον πόνο της; Είναι πολύ σημαντικό να κρατάμε τη μνήμη τέτοιων σπουδαίων καλλιτεχνών ζωντανή.
